Saloua & Nordine

17

Perspectief onbekend
'Bro, ze hebben Issy.' Ik kijk de baas in de ogen aan. Ik zie dat zijn ogen steeds bozer beginnen te kijken. 'Hoe weet je dit?' Hij balt zijn vuisten. Ik was vanochtend naar zijn huis, hij deed niet open, ik trapte de deur open, alle papieren zijn weg en zijn lichaam is nergens te vinden, er ligt bloed op de zolder en lingerie op zijn slaapkamer, waarschijnlijk is er geschoten.' Informeer ik de baas. 'Is hij dood?' Hij slaat met zijn hand op de tafel. 'Daar heb ik geen informatie op.' Antwoord ik zo rustig mogelijk, ik zit vol woede. Mijn broer, ze hebben mijn broer. 'Ga nu naar Hoge school Rotterdam, ik dacht nooit tot dit punt te komen maar we pakken Nassim's zusje, Saloua. Ze zal zo wel uit zijn, neem de matzwarte range rover die Nassim ook heeft.' Beveelt de baas me. 'Is goed, patron, ik ga nu.'

Perspectief Saloua
Ik ben nu al moe van dit schooljaar, hoe ga ik het zo het hele jaar volhouden? Ik loop na de lange schooldag naar buiten en wacht op Nassim. Er staat een zwarte auto op de plek waar die van Nassim altijd op mij wacht en die op die van Nassim lijkt, zonder na te denken loop ik er naartoe. De auto heeft geblindeerde ramen zoals die van Nassim. Ik stap in en doe de deur achter me dicht. Gelijk komt er kinderslot op alle deuren.

Ik kijk naast me en zie helemaal geen Nassim maar een man van rond de 25 met een baard en trainingspak. Van schrik kan ik niks uitbrengen. Ik probeer de deur open te trekken maar er gebeurd niks. 'Stop maar met proberen schatje, je gaat gewoon met mij mee.' Lacht de man. Hij heeft een gouden tand en is van Marokkaanse afkomst. Ik begin te huilen. 'Heb je allemaal aan je broer te danken.' Gromt hij. Ik wil mijn telefoon pakken maar dat doe ik niet want dan pakt hij hem af. Hij begint te rijden en te lachen. 'Wist je dat je echt mooi bent?' Zegt hij terwijl hij broederliefde opzet. Waar ben ik beland ya Allaah.. waarom kon ik niet gewoon dubbelchecken van wie deze auto is. Deze is duidelijk van de vijand. 'Kun je aub die muziek afzetten.' Vraag ik met een smekende stem. 'Tuurlijk.' Hij zet de muziek af. Zoooo.. nooit gedacht dat hij zou luisteren, misschien is hij toch niet zo erg? 'Waar rijden we naartoe?' Ik zie dat we op de snelweg rijden. 'Hou je bek, je praat teveel.' Hij stelt vragen over mijn privé leven. 'Welke cup heb je?' 'Ik ga hier geen antwoord op geven.' Kijk ik hem verontwaardigd aan. 'Wie de fuck denk je dat je voor je hebt?' Ik begin boos te worden. 'Soooooow, Ghimaari word boos.' Hij kijkt me spottend aan en probeert me te betasten. 'Denk je nou echt dat die hijab van je wat voorstelt? Ze3ma je bent net zo heilig als hoe je eruit ziet Tfoee schijnheilig.' Hij begint te lachen. En ik dacht nog wel dat hij normaal was. Ik geef hem een klap op zijn gezicht. 'WIE DENK JE DAT JE BENT.' Ik begin te schreeuwen. 'Schreeuw a schatje schreeuw, gevoelige snaar of niet?' Hij zet de muziek weer aan. Ik zet het gelijk uit en begin hard op de ramen te bonken hopend dat er iets kapot gaat. 'Dubbelglas schatje, dubbelglas.' De man geniet gewoon dat ik in paniek raak. Ik hou op met het slaan van de ramen zodra ik doorheb waar we rijden. Het is de snelweg van het ongeluk. Ik weet in welke richting we rijden. 'Klaar met boos zijn?' De man kijkt me amuserend aan. 'Nog lang niet.' Er trilt een telefoon. In sha Allah niet die van mij, in sha Allah.. de man pakt een Nokia tevoorschijn. Alhamdullillah. Het was zijn telefoon. Hij neemt op. 'Ja bro, ben nu in de auto ik heb haar bij me ze is erin getrapt hahaha, zie je straks much love.' En hij hangt weer weg. 'We zijn er bijna, schatje.' 'Noem me geen schatje.' 'Hoezo niet? Ha-ram?' Hij spreekt het expres uit op een Nederlandse manier. 'Ben je geen moslim ofzo?' 'Jawel joh, maar tegen een biertje zeg ik geen nee hoor.' En hij begint te lachen. 'Ik weet niet waarom je jezelf grappig vind, maar als je alcohol binnen krijgt zijn je vasten 40 dagen niet geldig, je kan bidden maar geen hassanaat.' Ik lijk net een Arabische les docente. 'Ach, hou toch je bek, leef en laat leven.' Hij rijd de snelweg af. 'Ik wilde je alleen maar naseeha geven.' Zeg ik kortaf. 'Hou je bek zeg ik.' De auto stopt na 5 minuten. Bestemming bereikt. Hij haalt het kinderslot eraf en we stappen uit. Deze man is duidelijk een amateur, waarom deed hij geen doek om me ogen, ik ken de route naar het pand nu uit me hoofd. Ik begin te grinniken. 'Valt er wat te lachen?' 'Ja, je bent kapot lelijk.' Ik draai me om en ren weg. Hij rent me achterna en pakt me bij me arm. 'Meekomen jij.' Zegt hij dreigend. 'Alleen als je me loslaat.' 'Doe ik niet, ik sleep je mee als het moet.' Met tegenzin loop ik mee. Tijdens het lopen voel ik mijn telefoon trillen in mijn pyjama broekzak die ik onder mijn Ghimaar aan heb. Ja mensen, ik draag een pyjama broek onder mijn Ghimaar. Koude dagen, niemand ziet het, ideaal. De man bleek het getril niet door te hebben aangezien hij rustig doorloopt. We lopen een groot pand binnen. Er komt een brede man aanlopen en die trekt me mee naar een donkere ruimte. Hij duwt me erin en gooit de deur op slot. Ik zie niks van de ruimte. Ik pak mijn telefoon snel om Nassim te SMS'en. 'Zeker meegenomen door een amateur.' Hoor ik opeens een zware stem. Ik laat van de schrik mijn telefoon bijna vallen op de grond. 'Huh, wie is daar?' Zeg ik angstig. Er staat een gedaante op en loopt naar me toe. Door de paar maan stralen schijnt er een beetje licht op hem. Gezicht vol blauwe plekken en breed postuur. Ik loop uit angst een stukje naar achter. 'Ik ben Salim, een van de gevangenen.' 'Hoelang zit je hier al.' Mijn stem trilt. 'Een week.' Ik kijk hem medelevend aan en begin te huilen. Salim pakt een stoel voor me. 'Hier, ga zitten.' Ik ga zitten op de stoel en Salim probeert me te troosten. 'Hoe heet je eigenlijk?' 'Saloua.' 'Ben jij niet het zusje van Nassim?' 'Ja, hoe ken je hem dan?' Ik kijk op. 'Oude schoolgenoot, gekke gast, hij moest altijd eerder weg uit de les om jou op te halen van school. 'Ja klopt.' Onder breek ik hem glimlachend. 'Ik respecteer je broer en jou heel erg, je komt hier uit oké?' Ik glimlach maar zodra me gedachtes naar Nassim gaan begin ik weer te huilen. Ik pak trillend mijn telefoon en zie dat hij 3% is, 40 appjes van Amina en 20 van Nassim. Ik ga gelijk naar het gesprek van Nassim voor mijn telefoon uitvalt en stuur mijn locatie met SOS erbij. Op dat moment valt mijn telefoon uit. Ik voel een golf van angst. 'Ik wil niet dood Salim..'