Saloua & Nordine

23

Twee weken later

Perspectief Saloua
Er zijn 2 weken voorbij en er is niet veel gebeurd. Ik mocht niet naar school van Nassim. Nordine, Nassim en Anass waren bezig met onderzoeken van een zaak, mama en ik hebben gewoon veel gebakken, tv gekeken en gepraat, Amina is naar haar eigen huis die nu ready is om in te wonen, en papa is terug in het land.

Vandaag is het maandag en mag ik weer na 2 weken voor het eerst naar school, ik ben benieuwd of ik Samira daar ga treffen want in die 2 weken heeft niemand wat over haar verteld aan me. 'SALOUAAA' schreeuwt Nassim van beneden. 'Jaaaaa ik kom al.' Ik ren de trap af en trek mijn Allstars aan. 'Hehe, eindelijk.' Nassim doet de voordeur open en loopt naar de auto. Ik loop achter hem aan en stap in. 'Nordine houd je in het oog, als er iets is bel me gelijk.' Nassim begint te rijden. 'Jaahh..' ik kijk uit het raam. Nordine die 24/7 naar me kijkt, ik weet niet of ik dat zo prettig vind. Waar ik wel naar benieuwd ben is wat hij me wilde vertellen 2 weken terug in de auto. Ik ben op een of andere manier toch geïnteresseerder in die hele Nordine dan ik dacht te zijn. Ik ga niet ontkennen dat ik verdrink in zijn ogen. Hij heeft het niet door denk ik want ik kijk 9/10x naar de grond. 'SALOUAAA' hoor ik Nassim's stem. 'Altijd als ik met jou in de auto zit zit je diep in gedachtes, waar denk je aan esahbti.' Nassim mindert zijn vaart en we komen aan op school. 'Wellou.' Ik doe de deur open. 'Wacht.' Ik draai me weer om naar Nassim. 'Hier, koop maar iets in de kantine ofzo.' Hij drukt 50 euro in mijn hand. Looooool. 50 euro om iets in de kantine te kopen? Wat moet ik halen? Van alle broodjes die er zijn 2? Ik neem het geld aan en rol met mijn ogen. 'Doei nass.' 'Beslama Sellie.' Ik zie een blik van angst voor een seconde door zijn ogen flitsen. De laatste keer dat hij me afzette op school moest hij me met wapens ophalen in een pand. Ik sluit de deur achter me en loop richting het schoolplein op. Ik zie Nordine samen met zijn vrienden op een bankje zitten. Zijn vrienden praten tegen hem maar zijn blik staat gevestigd op mij. Ik pak mijn telefoon zodat het lijkt alsof ik bezig ben en loop richting de ingang.

Eerlijk? Ik voel me echt veilig nu ik weet dat Nordine me in de gaten houdt, hij heeft mijn leven al zo vaak gered het is een speciale band die ik heb met hem terwijl we nog nooit überhaupt een gesprek hebben gehad buiten hoi of ik bewusteloos in zijn armen elke keer maar weer. Ik begin te lachen in mezelf. Echt heftig eigenlijk.

'Wat is er zo grappig?' Ik draai me om en zie Nordine. Mijn blik gaat gelijk naar de grond, als ik hem aan zou blijven kijken zou ik me niet kunnen concentreren op het 'gesprek' door zijn ogen. 'Niks, zag gewoon een meme op insta.' 'Owhh, hoe gaat het voor de rest?' 'Alhamdullillah, dankjewel voor het vragen, ik vind het wel een beetje eng ofzo om hier rond te lopen.' Ik kijk weer in zijn diepbruine ogen. Hij kijkt me met een begrijpende blik aan. 'Het hoeft niet Saloua, ik ben hier.' 'Dankjewel Nordine..' ik kijk hem dankbaar aan en hij schud dat het geen probleem is. 'Voor jou altijd.' Ik krijg het warm van binnen. Ik glimlach voor de eerste keer terwijl ik vol in zijn ogen kijk. De verlegenheid en schaamte tegenover mijn bescherm'engel' verminderd elke dag.

Ik hoor een meisje kuchen naast me. 'Is het gezellig?' Hoor ik Siham's stem. Ufff, heb je haar weer. 'Ja wollah wel.' Nordine heeft zijn blik nog steeds op mij gevestigd en ik kijk naar de grond. 'Waar is Samira?' Vraagt Siham kattig. 'Moet je aan haar pooiers vragen niet aan mij.' Nordine vestigt zijn blik op Siham voor een paar seconde en kijkt boos. 'Jij bent haar neef.' Siham wordt bang. 'Niet met trots ofzo?' Lacht Nordine spottend. Hij heeft echt schijt aan Samira en haar bestaan, aan de ene kant begrijp ik het wel, maar er zit veel meer achter.

Ik ben zo'n persoon ik moet altijd doordenken tot het niet meer kan. Altijd conclusies trekken zonder verduidelijking. Altijd met oplossingen komen wanneer iemand struggled en zelfs om 3 uur s'nachts je zou kunnen helpen met je problemen. En om eerlijk te zijn, zou ik dat willen bij Nordine. Ik zie hoeveel pijn hij met zich meedraagt, ik herken dezelfde pijn in zijn ogen wanneer ik met Nassim praat die dat ook draagt in zijn ogen. Elke dealer heeft dat denk ik wel, die ene zachte kant die niemand mag kennen. Nordine heeft me al zovaak gered van de dood, ik wil hem helpen door de zorgen in zijn hoofd minder te maken, ik wil hem leren kennen. 'Saloua? Hallooooooo' Nordine zwaait met zijn hand voor mijn ogen. 'Huh, ja, wat is er?' Ik schud de gedachtes van me af en kijk hem weer aan. Siham is al weg. 'Kom we gaan naar de les, het is tijd.' We lopen samen naar de klas. 'Waar zat je met je gedachtes?' Vraagt Nordine terwijl hij spits om zich heen kijkt. Uhhh.. jou.. 'niks hoor.' We lopen de klas binnen. Ik ga achterin de klas zitten en zie Nordine naast me komen zitten. 'Ga bij je vrienden.' Zeg ik zacht. 'Nee, ik blijf bij jou, tenzij je wilt dat ik wegga.' Oeeee, goeie zet Nordine denk ik bij mezelf. 'Kijk maar wat je zelf wilt.' Mompel ik.

Ik probeer te concentreren op de uitleg van de docent maar ik kan me niet concentreren. Nordine zit naast me te appen. Zal hij een vriendin of verloofde hebben? Getrouwd? Ik bedoel hij heeft gewoon de taak gekregen om op mij te letten meer niet. Ik voel een jaloerse steek in mijn buik, Wow, sinds wanneer boeit dit allemaal me eigenlijk, laat hem appen met wie hij wilt appen ofzo, ben niet getrouwd met hem. Ik lach weer in mezelf. 'Je lacht wel veel vandaag he.' Merkt Nordine het op. 'Jaazeker.' Ik kijk stiekem mee op zijn telefoon. Hij appt met Anass. Geen meisje dus. Ik concentreer me weer op de les.

Perspectief Nordine
Ik ben maar naast Saloua gaan zitten, omdat ik weet dat ze niemand anders in deze klas echt mag of een connectie mee heeft. Er zijn wel een paar Hijabi's maar ik ken ze allemaal stuk voor stuk. Laten we erop houden dat ze zonder hoofddoek op Samira lijken en die hoofddoek een middel is om dat te verbergen.

Deze les interesseert me precies niks, deze docent zit uit te leggen hoe je dingen met geld moet doen, eigenlijk zou ik les moeten geven als het over geld gaat. Wat deze docent in een maand pakt pak ik op een maandag. Ik krijg een appje binnen en ga maar gewoon op me telefoon zitten. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Saloua meekijken op mijn telefoon, misschien is ze wel geïnteresseerder en nieuwsgieriger in me dan dat ik denk dat ze is. Ze concentreert zich weer op de les en ik app door. Ze is hier eigenlijk voor niks, ze hoeft van mij later echt niet te werken als ze in sha Allah de mijne is. Ik heb genoeg geld om haar te onderhouden.

Misschien droom ik teveel, misschien ook niet, alles is mektab en het is de qadr van Allah. Ik moet sowieso niet teveel hopen en luisteren naar de woorden van mijn moeder. Betrek haar niet bij je leven, ze heeft al genoeg pijn zei ze. Ze heeft gelijk. Mama heeft altijd gelijk. Ik moet mezelf echt veranderen, en als dat moet om Saloua mijn vrouw te maken in sha Allah, dan doe ik dat.