Saloua & Nordine

3

Na een gezellig dagje Utrecht met onverwacht nieuws rijden Nassim en ik terug naar Rotterdam. De lantaarnpalen springen aan op het moment dat we parkeren voor ons huis. De lichten in het huis staat aan wat betekend dat mama thuis is. We pakken de gekochte spullen en lopen naar binnen. 'Mamaa' roep ik. 'Ja ik ben boven hbibaa' ik loop met de spullen die ik voor mijn moeder heb gekocht naar boven en zie mijn moeder op bed liggen. Ze belt met mijn nicht uit Spanje. 'Ja ik moet gaan habiba, me dochter is thuis.' Zegt ze in het Berbers tegen me nicht. Ze groet haar en legt haar telefoon weg.

'Ik heb spullen voor je gekocht.' Glimlach ik. Ik ga op het bed zitten. Ze merkt de hoeveelheid aan tasjes die ik in me handen vasthou. 'Haha weyow, hoeveel van die tasjes zijn voor mij a yedyi.' Lacht ze. 'Allemaal!' en ik leg ze op het bed. Mijn moeder is heel nederig. Het is niet dat we geen geld hebben, integendeel zelfs, mijn vader werkt al-tijd. Alleen in het weekend zie ik hem, of als ik met Fajr opsta en hij de deur uitgaat, mijn moeder heeft ons gewoon opgevoed op de manier dat we dankbaar zijn voor elk klein ding, ze is bijvoorbeeld al blij als ze een kaartje met lieve tekst krijgt, vandaag zag ik zoveel leuke dingetjes dat ik ze niet had kunnen laten liggen. 'Waar moet ik beginnen hahaha' ze pakt de grote zwarte zak waar de takchita in zit. 'Wat is dit?' Ja ik heb die gehaald omdat je so wie so een bruiloft hebt deze maanden. Ze opent het nieuwsgierig. 'OmyAllah deze is zoo mooi.' Ze omhelst me. 'Kon je ruiken dat ik een nieuwe takchita nodig had ofzo.' Lacht ze. 'Passen,passen,passen' lach ik. 'Oké, oké on ma waaay' zegt me met een illegale stem. Ze probeert mij ze3ma na te praten als ik tegen Nassim omw zeg.

De rest van de avond hebben mama en ik met elkaar gepraat op de bank met thee en koekjes, snoep, chocola, chips etc. de rest van de cadeau's vond me moeder heel leuk en ze heeft me vaak bedankt. 'Saloua?' 'Ja?' 'De moeder van Samira belde mij stressend, ze vroeg of Samira bij jou was ik zei nee Saloua is met Nassim naar Utrecht, weet jij waar ze is?' Ik zucht diep. 'Mama zij is psychisch wollah, ze belde mij vanmiddag en zei dat ik moest zeggen tegen haar moeder voor als ik werd gebeld dat ze bij mij was. Waarom zou ik liegen voor zulke zbel als ze gewoon met jongens hangt?' 'Pff, die vriendinnen van jou zijn niet goed wollah, je draagt Ghimaar hun gaan jou naam bij andere mensen kapot maken, Amina was goeie meisje..' ze neemt een slok van haar Ne3ne3 thee. 'Mama, ik zag Amina en Anass vandaag in Utrecht  ze komen terug naar Rotterdam he' 'Jammer dat je het weet, ik wilde het je vertellen..' ze legt haar thee glas op tafel. 'Huh? Wist je het dan al?' 'Jaa, Zoulikha belde me (moeder van Amina) met dat ze een huis hier hebben gevonden, je weet dat de vader van Amina met jou vader werkt, dit is handiger voor hem en ze hebben allemaal heimwee.' Lacht ze. Zoulikha is echt de liefste vrouw ooit na mijn moeder. Ze is ook de beste vriendin van mijn moeder. 'Ik ben zo blij mama, ik ben eindelijk van dat groepje af dan.' 'Ewa yedyi, sabr.' En de rest van de avond hebben we tv gekeken en gelachen.

Volgende ochtend

'OPSTAAN EH MOSIBA' gromt Nassim. Hij schud me op en neer. 'Ik ben wakker ik ben wakker' fluister ik. Ik sta op en doe mijn ochtend routine. Vandaag word het een baby roze Ghimaar met witte sneakers. Nassim had me voorgesteld om me te brengen en dat aanbod laat ik niet liggen. Hij toetert vanaf buiten en ik doe snel de deur achter me dicht. 'Hehe, eindelijk.' Zegt Nassim wanneer ik instap. Hij start de motor en het is stil voor een tijdje, tot ik een telefoon hoor. Ik pak hem uit de dashboard en zie dat het een kleine nokia'tje is. Ik lees de naam Noord. Raar. Ik geef hem aan Nassim. Hij neemt zonder te kijken wie het is op en begint te praten. 'Ewa noord, goed met jou? Ik ben mijn zusje nu naar school aan het brengen broer. Ik spreek je vanavond face to face Saffi? Sowieso niet teveel praten via de telefoon, tot straks neef, Beslama.' En hij hangt weg. 'Looool, wie noemt zijn vriend nou noord?' zeg ik lachend. 'Is norma zusje is norma.' Lacht hij en hij gooit zijn nokia'tje terug in dashboard. Ik kijk uit het raam en zie de school. 'Je komt me wel straks ophalen he?' 'Ja tuurlijk zusje, doe je best.' 'Jaajaa.' Ik stap uit en sla de deur achter me dicht. Ik hoor Nassim met volle vaart wegrijden, Nassim's standaard quote? Tijd is geld.

Aangekomen op het schoolplein zie ik het groepje weer. Ik loop door alsof ik ze niet zie maar ze roepen me naam. Hier was ik al op voorbereid, ik heb namelijk oortjes in met keiharde Qu'ran. Ik glimlach naar me telefoon als ik zie dat Anass en Amina me allebei hebben geappt met het adres waar ze gaan wonen. Er word hard op me schouders getikt. Ik doe me oortjes uit. 'Zo, mevrouw voelt zich opeens te goed voor ons?' Grijnst Samira. 'Hoe kom je aan die blauwe oog? Knock-out geslagen door Mo?' Zeg ik droog. 'Nee jou moeder heeft mij gesnitcht vieze bitch die ze is, jullie vader is gewoon een dealer die zelf snuift besef je dat nog steeds niet arme meid. Hij heeft je moeder gewoon in de steek gelaten vieze crack junk en je moeder komt aan haar geld door uitkering want iets bereiken in haar leven kan ze niet, vieze hoer, snitch mij nog een kee..' verder uit haar woorden komt ze niet doordat ik haar bij haar keel heb gepakt. 'Hoe noemde je mijn moeder?' Ik kijk Samira woedend aan. 'Samira kowed' hoor ik opeens een zware stem. Het is Nordine. Samira loopt weg. 'Heeft ze je lastiggevallen?' Nordine kijkt me diep in de ogen aan. 'Ze schold mijn ouders uit maar heb haar al aangepakt hoor, JazakAllah Ghair voor het wegsturen van haar.' Zeg ik starend naar de grond. 'Wa iyyaak.' Ik hoor aan zijn stem dat hij glimlacht. 'Beslama' ik draai me om en loop weg 'm3a salama' hoor ik achter me. Kent Nordine Samira? Lol, wat een vraag. Wie kent Samira nou niet?