Saloua & Nordine

15

Perspectief Nassim
Ik rij met Nordine naar het pand waar Anass heen is gegaan met Samira. 'Anass en ik hebben USB sticks gevonden en brieven van de boekhouder en meer dingen waar we nog niet precies achter zijn wat het is, het is volgens mij een plattegrond, we moeten dit nog even onderzoeken maar het kan wel leiden naar iets, we moeten het wel snel doen want ze gaan merken dat Issy er niet meer is.' Nassim steekt kooltjes aan. Hij doet shisha in de auto. 'Goed werk verricht Bro.' We rijden nog een halfuurtje door en komen aan bij het pand. Twee beveiligers groeten ons en we lopen naar binnen. Ik zie de vader van Nordine en groet hem met een mannelijke knuffel. 'Waar is Anass heen?' Brom ik. 'Kelder.' We lopen naar de kelder en horen een meisje schreeuwen. Samira. We lopen binnen en zien dat ze is vastgebonden met touw om haar armen en benen, ze zit op een stoel midden in de kelder. Ze is stil zodra ze ons ziet. Anass heeft vuur in zijn ogen. 'Ze wilt geen antwoorden geven.' Ik zie dat hij moeite doet om zichzelf in te houden. Nordine gaat op zijn hurken zitten. 'Samira, praat, je krijgt geld en ik boek een vakantie voor je, je kent me, ik ben je neef.' Zegt hij kalm. 'Ik ga Issy nooit snitchen, jullie hebben hem vermoord, jij bent geen familie van mij, vieze flikker.' Samira spuugt in zijn gezicht en hij pakt haar bij de keel. 'Ewa brand in de hel, de hel op aarde en het hiernamaals. Jij hebt jou moeder verwaarloosd, ze is door een hel gegaan door jou, nog steeds. Slapeloze nachten alleen omdat jij de hoer wilt uithangen, is dit hoe ze je heeft opgevoed? Is die tijdelijke liefde van 1 dag van verschillende jongens het waard? Val dood.' Zegt hij vol woede. Samira begint te huilen. 'Hou die krokodillen tranen bij je of ik doe je wat aan. Anass, jij houd haar in de gaten en luistert wanneer ze wilt bekennen, Nassim en ik gaan wat anders doen.' Zegt hij tegen Anass en hij knipoogt naar Samira. 'Geniet van Jahanam.' Nordine en ik lopen naar buiten en gooien de deur dicht. 'Bro, bel Karim en Rayane en laat hun die papieren onderzoeken, ik ga naar huis even een paar uurtjes slapen.' Zeg ik terwijl ik mijn auto sleutels pak uit mijn tasje. 'Is goed Bro, rustig aan, ik handel dit af.' En Nordine draait zich om. 'Thallah khoya.' Ik loop naar buiten en zie de zon al opkomen. Dit was een lange nacht.

Perspectief Saloua
Ik word wakker door een geluid uit de keuken. Ik kijk om me heen en zie dat ik in slaap was gevallen op de bank. Ik sta verward op en loop naar de keuken waar ik Amina pannenkoeken zie maken. Ik wrijf me ogen en ga zitten op een keukenstoel. 'Sba7 el Ghair schat' 'Sba7 al noor' antwoord ik veel te slaperig. 'Hoe laat is het?' Ik blijf kijken naar hoe Amina pannenkoeken maakt, ze kan ze het lekkerst maken. '6:30.' Ik sta op. 'Ga je omkleden voor schoooool.' Amina flipt een pannenkoek. 'Jaaa mamaaa ik ga al.' Ik loop gapend naar boven. Amina begint volgende week pas met school, zelfde studie als mij en zelfde klas. Ik loop naar de badkamer en verricht wudu. Wanneer ik klaar ben met de wudu poets ik mijn tanden en loop naar mijn kast. Welke kleur Ghimaar zal ik vandaag aaaan. Ik kies een lichtpaarse en verricht het Fajr gebed. Ik hoor de deur beneden opengaan, waarschijnlijk Nassim die net thuis is gekomen. Ik pak mijn spullen zodat ik zometeen niet nog een keer naar boven hoeft en loop naar beneden waar ik Nassim en Amina zie lachen met elkaar, amina heeft een hoofddoek om haar hoofd en een lange vest aan over haar pyjama. Ik loop de keuken binnen en de geur van de pannenkoeken dringt mijn neus binnen. 'Hoe was het Nas?' Vraag ik terwijl ik de ontbijtspullen naar de woonkamer breng. 'Zoals altijd zusje, ik ben Nassim, alles komt goed bij mij.' Hij staat op en helpt me mee terwijl Amina de laatste pannenkoeken aan het maken is. Ze heeft echt veel gemaakt. Ze pakt de zware bord pannenkoeken neer op de tafel en we ontbijten met z'n allen. Er is een vredige stilte. 'Moet ik je naar school brengen?' Brengt Nassim er gapend uit. Hij ziet er heel moe uit. 'Nee ik pak tram wel, ga slapen zometeen.' Ik werk een pannenkoek naar binnen. 'Nee, ik breng je.' Als Nassim iets zegt dan moet het gebeuren.

Amina besluit thuis te blijven en te wachten tot onze moeders weer thuis komen, ze wenst me succes op school en ik loop naar buiten waar Nassim op me wacht in de auto. 'Haal je me straks dan ook op?' Ik sluit de deur achter me. 'Vanzelfsprekend..' 'Hebben jullie Samira nog?' 'Vanzelfsprekend..' Herhaalt Nassim zijn eerdere antwoord. 'Wat moet ik tegen de rest zeggen wanneer ze vragen waar ze is?' 'Precies niks, want jij weet het ook niet.' Bromt Nassim. Zijn ogen zijn rood, hij is moe en hij stinkt. Wat hij met Samira heeft gedaan en die jongen van haar, alleen god weer. We komen aan op school en ik stap uit. 'Ik app je als ik uit ben, ga slapen Nassim ik zie dat je moe bent. 'Beslama!' Ik gooi de deur achter me dicht en Nassim scheurt terug naar huis. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 8:25 is, de les begint over 5 minuten, ik ben net op tijd. Ik loop naar mijn kluisje en pak mijn boeken voor de eerste 2 uur, onderweg naar de klas zie ik een andere ghimaar die ook alleen loopt. Ze glimlacht naar me en groet me met de Salaam. Ik glimlach en groet haar terug. Misschien is zij wel een normaal meisje, wie weet. Amina komt sowieso volgende week dus hoef alleen deze week door te komen. Ik zie een inkomend gesprek op mijn telefoon, het is Amina. Ik neem op terwijl ik naar mijn klas loop.

S: heey, waarom bel je?
A: Anass heeft geen bereik, ik weet niet waar hij is.
S: Nassim is nu onderweg naar huis, hij weet het sowieso, maak je geen zorgen Anass is verstandig en weet wat hij doet, oké? Geen zorgen maken.
A: Ik hou je op de hoogte.
S: Is goed.

Ik hang weg en loop de klas binnen en zie dat iedereen al zit, alleen Nordine en Samira zijn er niet. Ik denk dat Nordine en Anass samen bij Samira zijn. Ik vraag me oprecht af hoe dat gaat aflopen. Ik zie dat er nog 1 tafeltje vrij is en dat is naast Siham. 'Deze plek is voor Samira.' Zegt ze kattig. 'Zie je haar?' Ik ga zitten. 'Nee, waar is ze?' Ze kijkt me dodelijk aan. Ik doe alsof ik aan het nadenken ben. 'Ik denk Mo, welke weet ik niet, moet je raden uit de 400, succes.' Ik pak mijn boeken erbij en doe mijn oortjes in, we doen zoveel zelfstandig in dit soort lessen dat ik de uitleg van de docent niet eens hoef te horen. Je betaald lesgeld en boeken om jezelf te onderwijzen als het ware. Ik zie Siham mij verafschuwend aankijken en het boeit me precies niks. Ik kan me niet concentreren op het schoolwerk en heb maar een vraag in mijn hoofd. Waar zijn Anass en Nordine?