Saloua & Nordine

32

Perspectief Amina
Ik loop naar binnen en zie een man met een pak opstaan uit zijn stoel. Mijn tranen lopen vol tranen en de deur word achter me gesloten door mijn moeder. De man loopt naar ons toe en mijn moeder knuffelt hem. Het is mijn vader.

Ze blijven 5 min. in een knuffel en tranen rollen over mijn wangen. Na 5 min merkt mijn vader mij op en knuffelt me. Een dikke knuffel vol liefde en pijn. Ik had het nodig.

We gaan zitten op een bank die in het kantoortje zit en mijn vader doet een arm om me heen. Ik ga met mijn hoofd tegen hem aan liggen. Zijn andere hand zit over mijn moeder heen en ook zij ligt tegen hem aan. 'Papa, ik heb je gemist.' Breng ik met moeite uit. Wat moet ik na al die jaren tegen hem zeggen?

Hij was er nooit. Niet bij mijn eerste gebroken hart, niet bij mijn diploma uitreiking, nergens. Wat moet ik deze man precies vertellen of vragen?

'Ik jullie allemaal ook, we gaan zometeen naar het huis dat ik hier heb gebouwd. Jullie verdienen rust.' En hij drukt een kus op mijn hoofd. We blijven 15 min zo zitten.

Na 15 staat mijn vader op. 'Kom,we gaan naar huis, ik heb er een paar hier in België, jullie gaan het mooi vinden ik beloof het.' Glimlacht hij. We staan op en lopen richting de uitgang.

Aangekomen bij het 'huis'
Mijn moeder en ik stappen uit. 'Papa, dit is geen huis, dit is een villa.' 'Kifkif..' Lacht hij. Mijn moeder kijkt haar ogen uit. 'En in Nederland hebben we niet zo'n huis he welk 7ram.' Kijkt ze beledigend naar mijn vader. 'In Nederland is dit te opvallend.' Knipoogt mijn vader. 'Ja oké, dat wel.' Geeft mijn moeder toe. We lopen lachend naar binnen en komen uit in een hele grote hal. 'Wejowwww..' Ik kijk om me heen en zie overal gouden decoratie dingen en schilderijen met Qu'ran verzen die heel lang geleden handgeschreven zijn. Prachtig. Er komt een man aanlopen die de tassen die we bij ons hebben van ons overneemt en mijn vader leidt ons naar een grote woonkamer. 'Jou kamer Amina, is boven, maar blijf maar even beneden alles verkennen voor je naar je kamer gaat, ik stuur die werknemers zo weg dan kunnen we even familytime hebben, we gaan vanavond uiteten.' 'Is goed papa.' Ik druk een kus op zijn voorhoofd. Ik loop een beetje door het huis en zie dat mijn moeder de keuken aan het verkennen is. 'Wollahila, deze koezina is goeie.' Lacht ze. Ik loop haar lachend voorbij en zie uit het raam dat er in de achtertuin een zwembad zit en omdat de achtertuin zo groot is en we niet omringd zijn met andere huizen zou ik hier in principe gewoon kunnen zwemmen. Dat ga ik zekerrrr doen.

Nadat ik de hele verdieping heb gezien ga ik terug naar de keuken waar mijn ouders allebei zitten aan de keukentafel met een kop koffie. 'Amina, je kan je opfrissen boven, we vertrekken over 2 uurtjes naar het restaurant, de werknemers zijn naar huis.' Bromt mijn vader. 'Is goed papa, dankjewel.' Ik loop naar boven en zie allemaal deuren. Ik weet niet welke ik in moet lopen. Ik doe willekeurig bij een de deur open en zie mijn koffer in die kamer staan. Bingo. Ik loop naar binnen en zie dat mijn koffer al is uitgepakt en alles netjes aan kleerhangers in de kast hangt. De kamer is echt mooi ingericht, papa heeft smaak.

Ik zie een deur in me kamer en open die. Ik heb een eigen badkamer, Omg. Ik zie een bad. Ik besluit om in bad te gaan aangezien we pas over 2 uur vertrekken naar het restaurant en ik toch niet zo lang ga doen. Er zitten al douche spullen en bath bombs. Yasssss.

Perspectief Saloua
We zijn aangekomen in Qatar. Ik kijk om me heen en het vliegveld alleen al is hayek groot en mooi. Beloofd veel voor de komende dagen. Ik loop met mama en Nassim naar de koffers zodat we snel naar buiten kunnen. Daar wacht een man op ons om ons naar mijn vader te brengen.

We lopen naar buiten. 'Het is mooi hier he.' Me moeder komt naast me lopen. Ik neem de koffer van haar over en we lopen naar een man die onze namen op een bordje heeft staan. 'Ja, echt prachtig, al die gebouwen enzo.' Antwoord ik terwijl ik gefascineerd om me heen kijk. Nassim komt er bij lopen. 'Papa heeft locatie gestuurd, we kunnen gaan..' Bromt hij. De man merkt ons op en we lopen naar zijn auto. Nassim gaat voor zitten en mama en ik achter.

We rijden naar het adres dat mijn vader heeft gestuurd en het blijkt een heel groot all inclusive hotel te zijn. 'Is dit het hotel?' Ik kijk met open mond uit het raampje. 'Ja.' De man parkeert en we stappen uit. Nassim neemt een koffer van me over en betaald de man. We lopen met z'n drieën naar binnen waar ik me vader gelijk zie bij de receptie. Ik laat de koffer die ik in me hand had liggen en ren op mijn vader af, ik geef hem een knuffel. 'Omg,papa het is zo mooi hier.' Breng ik uit. 'Dit is pas het hotel Sallie.' Lacht hij. Hij merkt mijn moeder op en er komen tranen in zijn ogen. Hij trekt zich terug uit mijn knuffel en loopt naar mijn moeder. Hij pakt haar hoofd met beiden handen en drukt met zijn lippen een dikke kus op haar voorhoofd. 'Soumia.' Fluistert hij. Mijn omroeper begint ook te huilen. 'Faiz.' Stottert ze. 'Sorry voor alles..' Mijn vader kijkt mijn moeder diep in de ogen aan en ik zie dat iedereen die in de hal staat naar ze kijkt. Hij veegt een traan weg van mijn moeders gezicht. 'Het is je vergeven..' Glimlacht mijn moeder.

Ik zie dat Nassim al naar de lift is met de koffers. Ik besluit hem maar achterna te lopen. Ik weet niet eens hoelang mijn ouders elkaar niet hebben gezien, te lang niet in ieder geval.

De liftdeur wilt sluiten maar ik doe mijn voet ertussen. Nassim kijkt geïrriteerd op. 'Wacht op mij nasi, ik ga mee.' Glimlach ik. Ik druk het knopje in dat de deuren dichtgaan.

Qatar, i already love you.