Saloua & Nordine

11

Perspectief Nordine
Ik besluit naar mijn moeder te gaan. Morgen mag ze alweer het ziekenhuis verlaten alhamdullillah. Ik verheug me nu al op de leuke dingen die ik ga doen met haar. Ik wil haar even bezoeken in mijn eentje dus besluit mijn zusje bij mijn tante af te zetten. Liyana zit midden in haar examenperiode en ik wil haar niet belasten. Ik doe het met moeite want ik mag mijn nicht helemaal niet, die is sowieso niet thuis, maar dan nog. 'Mayssa, kom we gaan naar tante Fadila.' Roep ik naar boven. Mayssa komt gelijk de trap van rennen. 'Is Youssra thuisss?' Zegt ze terwijl ze haar schoentjes aantrekt. 'Ja, vast wel.' Youssra is het zusje van Samira en dus onze kleine nichtje. Ik kijk in de spiegel en haal mijn handen door mijn haar. Niet om op te scheppen maar ik kan wel echt een chicksfixer zijn. Mijn telefoon zit dan ook vol met meiden.

Maar al die meiden bij elkaar zouden me nooit het gevoel kunnen geven wat Saloua me geeft wanneer ik 1 seconde in haar aanwezigheid ben.

Mayssa is klaar met schoenen aan en d'r jas en we lopen samen naar de auto. 'Mag ik voor zitten?' Ze kijkt me smekend aan. 'Ja yallah vandaag uitzondering.' Ze begint te glimlachen. Ik weet hoe geweldig ze mijn range rover vind. Ze gaat zitten en doet haar gordel om, ik gas hem richting mijn tante.

Samira is niet thuis natuurlijk, lol. Ik zet mijn zusje af en zie haar gelijk met Youssra naar de achtertuin rennen. Ik ben blij dat mijn zusje opgroeit met buiten spelen, 4 jarige tegenwoordig hebben al een telefoon, schande wollah. 'Kom binnen, zoon.' Zegt mijn tante. 'Nee tante, ik moet echt even langs mijn moeder.' 1 ding wat ik deze mensen nooit ga vergeven is het feit dat ze me moeder 0 zijn komen bezoeken toen ze in het ziekenhuis lag. Ik laat Mayssa dan ook met pijn in mijn hart achter bij ze, maar andere oppas is er niet. Mijn tante en haar verpestte dochter zijn de enige familieleden die ik in Nederland heb. Alhoewel ik weet dat Meyssa nu maar een paar uurtjes hier blijft en in goede handen is want ze zouden nooit iets bij d'r durven doen vanwege mij en me vader, knaagt het toch aan me. 'Is goed zoon, ga maar en doe de groeten.' Hoh. Alsof ze dat zelf niet kan door eventjes langs te gaan. 'Is goed tante, zal ik doen' antwoord ik maar. 'doei meyssa' roep ik. 'Doei schatjepatatjevanmehartje' roept Meyssa terug. Ik glimlach en ga even langs mijn moeder.

Aangekomen bij het ziekenhuis loop ik gelijk door naar mijn moeders kamer. Ik zie dat ze wakker ligt en glimlacht meteen wanneer ze mij ziet. Ze verveelt zich dood hier. Ik geef haar een kus op haar hoofd. Er is geen dag dat ik niet 2 keer langs kom langs mijn strijderin. 'Hoe gaat het mama?' Ik zie dat haar gezicht weer kleur heeft gekregen en ze er niet meer ziek uit ziet. 'Alhamdullillah mijn zoon, waar is Meyssa?' Antwoord ze. Ik hoor aan haar stem dat ze nog een beetje zwak is. 'Bij tante Farida. Ik ben alleen gekomen omdat ik raad nodig heb mama.' Ik ga zitten op de rand van het bed. 'Wat is er Nordine, je hebt toch niks ergs gedaan?' Kijkt ze me boos aan. 'Nee mama, ik ben verliefd.' Ik word rood. 'Ik wist het. Ikea meisje nigh la?' En ze draait met haar hoofd op en neer. 'Ja.' Ik word nog roder. 'Vertel me meeeeerrr.' En me moeder neemt een slok van de thee die naast haar ligt op een dienblad. Met andere woorden, spill the tea.

'Nou, dat meisje heet Saloua. Het is de dochter van Soumia en Faiz.' 'Oooohhhhhh, ja die ken ik, die kwam ik vaak tegen in de moskee, ze draagt Ghimaar toch?' Onderbreekt ze me. Ik knik ja. 'Ewa vertel verder.' Ze neemt nog een slok van haar thee. 'Ze is het zusje van Nassim, ik ben al jaren Nassim's beste vriend zoals je weet.  Ik ben er altijd geweest voor Saloua, al had ze het niet door. Ik heb haar vaak beschermt, in opdracht van Nassim maar ook uit mezelf. Maar onze levensstijlen zijn zo anders. Mij kan je blij maken met een miljoen maar geef Saloua een nieuwe Koran en ze gaat je een jaar lang bedanken. Begrijp je mama?' Ik kijk een beetje radeloos voor me uit. Ik deel nooit mijn gevoelens of gedachtes überhaupt met iemand. Maar mijn moeder is toch echt wel de persoon bij wie ik dingen kwijt kan. 'Ja zoon, ik begrijp je maar jij moet mij ook begrijpen, je weet dat ik de levensstijl die je nu hebt niet goedkeur. Ik wil niet dat je zo'n onschuldig meisje die niet bezig is met zulke dingen betrekt bij je problemen begrijp je? Ze krijgt al genoeg onrust over haar heen door haar broer en vader en haar moeder ook meskiena, haar moeder is een schat van een vrouw. Die 2 gaan met z'n tweeën soms door een hel. Ik wil niet dat je met jou eigen zorgen haar gaat belasten, begrepen?' Ze kijkt me aan met een serieuze blik. 'Ja mama, ik weet het, daarom had ik ook even advies van je nodig. Ik weet niet hoe ik hier moet omgaan. Ze heeft zoveel zelfrespect, een gesprek voeren gaat al moeilijk.' Ik kijk beschaamd naar de grond.

Ik ben tot nu toe alleen maar hoeren gewend, brengt Allah me een engel op mijn pad weet ik niet hoe ik d'r moet onderhouden zonder zorgen mee te brengen. 7shoema wollah.

'Luister zoon, doe geen domme dingen en behandel haar zeker niet als de meisjes met wie je voor haar in contact bent gekomen, Saloua staat in de hele stad bekend als een engeltje, jij gaat haar naam niet schaden, wil je haar? Verander jezelf, we weten allebei dat je kapot gaat van het leven dat je nu leeft.' We kijken elkaar voor een paar seconden in de ogen aan. 'Je hebt gelijk mama..' er rolt een traan over me wang. De onderwereld maakt me mentaal en fysiek helemaal kapot. Ik geef mijn moeder een knuffel en ze veegt mijn traan weg. 'Niet huilen Noord van me, je bent een man.' Ik glimlach. Op dat moment komt er een dokter binnen die me verzoekt de kamer te verlaten omdat bezoekuur voorbij is. Ik geef mijn moeder nog een knuffel en een kus op haar hoofd. 'Morgen mama, morgen kom ik je ophalen en begint je normale leven weer.' 'In sha Allah' lacht ze. In sha Allah..