Saloua & Nordine

42

We lopen de aankomsthal in en mijn blik valt gelijk op Nordine die er staat met een bos rozen. De rest merkt het ook op en enthousiast lopen we op hem af. Hij geeft mijn moeder een handkus, Nassim een mannelijke knuffel en mij een kus op de hoofd en de mooiste groet die er bestaat: Assalaamu Aleykom. Ik word rood. Waarom KUST hij mij op mijn hoofd waar mijn broer bij is, spoort hij wel? Ik ben niks van hem? Ik zie Nassim en mijn moeder grijnzen, Ow die vinden het niet erg, oké apart.

We lopen naar de bus van Nordine en laden de kofferbak in met alle koffers. Hij heeft een busje en we weten allemaal waarvoor maar dit keer gebruikt hij het dus voor de koffers.

Ik ga snel achter zitten naast mijn moeder want ik ken Nassim en hij wilt me sowieso naast Nordine zetten voorin, ik begrijp mijn familie niet, het lijkt alsof ze het leuk vinden als ze Nordine en mij samen zien, net alsof ze erop zaten te wachten ofzo.

Thuis aangekomen stapt iedereen uit om de koffers uit de kofferbak te halen. 'Blijf jij maar zitten.' Glimlacht mijn moeder. 'Meyemi?' Ik kijk mijn moeder verbaasd aan. 'Emenie.' Antwoord ze grijnzend. Okeee dan..

Iedereen is naar juis en ik wil ook naar huis want ik ben moe en ik wil slapen maar ik mag niet naar huis. Nordine komt terug de auto in. Er valt een ongemakkelijke stilte. 'Weet jij toevallig waarom ik in de auto moest blijven?' Onderbreek ik de stilte. 'Saloua sorry, sorry dat ik die meiden in mijn telefoon had, drank op mijn profiel, al mijn fouten, sorry. En dit is pas het begin van ons contact, misschien ook het einde als dat je keuze is, ik heb altijd geklaagd dat er niemand is die serieus is en heb mijn leven verspild aan vrouwen en drank, ik moet aan mezelf werken en veranderen, en als dat moet om beter in contact te kunnen komen met jou, doe ik dat.' Vertelt hij in 1 adem door.

Wow, dit was het laatste wat ik had verwacht te horen, het laatste stukje doet me wel goed tho.

'Nordine, ik vergeef je maaaaaar.. probeer echt te veranderen en maak van je woorden daden.' Kijk ik hem aan. Hij draait zich om en we staren elkaar aan. 'Ik beloof het.'

Paar uur later en ik ben thuis op mijn kamer aan het rusten. Ik heb afscheid genomen van Nordine, eerlijk is eerlijk, die gevoelens beginnen te komen. Gewoon alleen al door het feit dat hij mijn leven zo vaak heeft gered en dat hij soort van harteloos is.

Klinkt raar om te zeggen maar ik val op harteloze jongens, jongens die niet emo zijn, geen aandacht vragen, niet 24/7 appen, gewoon harteloos.

Hart voor jou, hard voor de rest

It's weird, I know.

Ik heb überhaupt nog nooit echte liefde gevoelt buiten internet contact Don't blame me, blame the situation.

Ik ga liggen op mijn bed en denk aan alles wat er is gebeurd de afgelopen tijd. Ik besluit Amina te appen.

S: Aminaaa! Ik ben thuiss, hoe zit het bij jou? I miss you ❤️x

Op dat moment krijg ik een bericht van Nordine. Hij heeft me zijn locatie gestuurd. Wat moet ik daar nou mee, ga lekker afhandelen met je clannies zonder dat ik weet waar, want het interesseert me niet.

Ik open de chat van Nordine en klik toch maar op zijn locatie. Huh. Dit is geen clannie plek. Ik ken deze plek. Dit is Moskee Essalaam Rotterdam Zuid. Nordine in een moskee? When did that happen? Woww.

S: Allah y taqabel 💙

Reageer ik maar. Ik doe mijn telefoon uit en besluit even te gaan slapen, de hele reis heeft me moe gemaakt.

Perspectief Nordine
Ik heb net een goed gesprek gehad met Saloua in de auto, want geloof mij als ik zeg dat ik meestal alleen een salaam uit Saloua krijg, vandaag praatte ze in hele zinnen, vooruitgang. Ik ben nu in de moskee. Ik heb net 2 rak'aat gebeden en zit nu op het tapijt te wachten tot de volgende gebedsomroep. Ik besluit haar mijn locatie te sturen, ze zei geen woorden maar daden, hier Sellie, hier heb je daden.

Ik vind de moskee oprecht een leuke plek om te zijn, iedereen is zo vriendelijk, niemand kijkt vies naar je zovan kijk dat is Noord de dealer uit Zuid, hier ben ik gewoon Nordine. Clannies zie ik hier niet eens, nog een reden dat ik dit een leuke plek vind. De jongen die mij eerst met het gebed hielp is er dit keer ook en komt naast me zitten. Hij heeft een Qu'ran bij en legt die neer. Salaamu Aleykom akhi.' Groet hij me met een hand. 'Aleykom Salaam.' Antwoord ik. 'Fijn dat je terug bent gekomen naar de moskee, ik merk dat je het een prettige plek vind. Heb je net 2 rak'aat gebeden?' Vraagt hij me. 'Ja akhi, shukrane dat je me dat de vorige keer heb verteld.' Bedank ik hem. 'Wa iyaak.' Antwoord hij. 'Wa iyaak?' 'Ja, jou opmerking hoort te zijn Jazak Allah khair en dan reageer ik met Wa iyaak.' Legt de jongen me uit. 'Wacht hoe? Jazak..?' Vraag ik hem. 'Jazak Allah Ghair.' Antwoord de jongen. 'Owww, Jazak Allah Ghair voor de uitleg hoe je dit zegt.' Lach ik. 'Wa iyaak.' Lacht de jongen.

Ik zie dat Saloua heeft reageert. Ze zegt Allah y taqabel met een blauw hartje. 'Broeder, wat betekend Allah y taqabel?' Ik kijk naar de jongen naast me inmiddels door zijn Qu'ran aan het bladeren is. 'Allah y taqabel betekend moge Allah jou goede daden accepteren.' Hij kijkt niet op van zijn Qu'ran en lijkt de juiste bladzijde gevonden te hebben. 'Jazak Allah Ghair.' Zeg ik tegen hem. Hij antwoord niks terug, misschien te diep geconcentreerd. Ik bewonder dat.

Ik app Saloua terug.

N: Jazak Allah ghair, ameen. ⭐️

Ik doe mijn telefoon uit.  Die sterretje omdat zij mijn verlichting is. Zonder haar was ik niet in de moskee beland, had ik dit soort dingen nooit geweten over het geloof dat ik aanhang, bovendien was ik dit allemaal begonnen omdat ik dacht dat ik haar aandacht dan eindelijk voor me zou winnen, nu ik hier zo zit besef ik me dat dit gewoon therapie voor me is. Dit had ik gewoon nodig in mijn chaos leven, daar ben ik Saloua dankbaar voor.

Mijn sterretje. 💛