Adım Nisan ve Senin Karınım

27.6K 1.2K 45
                                    

Multimediadaki şarkıyla okumanızı öneririm ...

Küçüğüm. Çokk küçüğüm daha . 2. sınıfa gidiyorum. Okulumuzun kocaman bir oyun bahçesi var. Tenefüslerde oraya çıkıyoruz hep. O tenefüs de çıkmışım dışarı. Yanıma Mert geliyor. Oynamaya başlyoruz. Sonra o geliyor yanıma. Çocukluk aşkım.İlk aşkım. Ve beni ittiriyor. Kafamı salıncağın demirine çarpıyorum . Canım çok yanıyor.Daha önce hiç acımadığı kadar . Birden ağlamaya başlıyorum .

Uyandım. Hepsi rüyaydı. Geçmişi görmüştüm rüyamda. Bu kadar sene sonra şaşırmıştım aslında. Bunları hatırlamak benim gibi unutkan birileri için zordu. O gün ilk defa hayal kırıklığı yaşamıştım . İlk defa kalbim kırılmıştı. O günden sonra da çocukluk aşkımı hiç görmemiştim. Aylar boyunca okula gelmesini beklemiştim ama gelmemişti. Duyduklarıma göre taşınmıştı. Beni bırakıp gitmişti....

Uçak Havalimanına indi.Sonunda gelebilmiştim. 3 yıldır derslerden dolayı gelemiyordum İstanbul'a. Bu yaz gelmeyi planlıyordum . Ama düğün davetiyesi vermek için. Şimdiki gibi kocamı bulup boşayabilmek için değil.İlk önce taksiyle teyzemlere uğradım. Teyzem ikide bir :

"Ayy yazık. Bu yaşta başına neler geldi" , diyip durdu. Sonra kuzenimin yanına gittim .

"Bulabildin mi ? " diye sordum.

"Evet ama abla anlayamıyorum senin böyle heriflerle ne işin olur ? Çok belalı tipler bunlar." Ah birde ona anlatamayacaktım. Teyzemlerin eline 3 aylık konuşma malzemesini şimdiden vermiştim .

"Teyzem anlatır. Sen adresi bir kağıda yaz araştırıyım. " dedim

"Tamam ama adresten tam emin değilim. Sadece arada takılırmış." dedi. Hiç yoktan iyiydi .

"Olsun bakmaktan zarar gelmez." dedim

Çıktım sokağa. Derin bir nefes verdim. Bir aydır bunu için uğraşıyordum. Ama sonunda küçük de olsa bir ipucu bulmuştum. Peşinden gidicektim. Bir taksiye atladım ve adresi verdim. Kuzenim Anıl'ın söylediği gibi 100 m önce indim. Kimseyi şüphelendirmek istemem. Yürümeye başladım . 5 dakika sonra bir ses duydum. Sonra koşan bir adam gördüm. Adam bana çarptı ve yanımdaki evin bahçesine girdi. Ona aradığım yeri sorabileceğimi düşündüm ve bende bahçeden içeri girdim .

"Pardon bakar mısınız ? Birşey soraca..." Lafımı bitiremeden beni aşşağıya çekti. Başta anlamadım. Sonra polisleri gördüm. Bu adam polislerden kaçıyordu. Polisler bakındı ama kimseyi göremeyince ilerlemeye başadı. Adını bilmediğim adam konuşmaya başladı.

"Az kalsın başımı belaya sokacaktın" dedi soluk soluğa.

"Sen zaten sokmuşsun başını belaya . Beni suçlama. Polislerden kaçan ben değildim herhalde." dedim kendine güvenen bir ses tonuyla.

"Bilmediğin işlere burnunu sokma . Bu arada bir daha seni karşımda görmesem iyi olur . Yoksa senin için pek iyi olmaz" dedi ve gitti. Hem suçlu hem güçlü diye buna denirdi işte.

Saatlerdir yürüyordum ama bulamıyordum. Şu an teyzemlere gitmeyi çok isterdim ama malesef param kayıptı. O polislerden kaçan gerizekalı herif çalmıştı galiba. Ne ara çaldı anlayamıyordum ama eve geri dönemeyeceğime göre yürümeye devam ettim. Hem hava da soğuyacak biraz sonra.

Bi 15-20 dakika sonra aradığım yıkık dökük binayı buldum. İçeri girdim. Birçok evsiz vardı. Bazıları bana laf atmaya üstüme gelmeye başladı. Bağırdım. Sonra birinin sesini duydum. Herkes açıldı. Ve onu gördüm. Sabah polislerden kaçan ve paramı çalan adamı. Beni görünce birden ifadesi değişti.

"Senin ne işin var burada ? Bi daha karşıma çıkma demedim mi sana ?" dedi bağırarak . Ben kısık ve korkmuş olduğumun hemen anlaşılacağı bir ses tonuyla :

"Birini arıyorum .Buralarda baba diye anılıyormuş". dedim .

"Geç içeri. Selim onu içeride beklet. Ondan önce ilgilenmem gereken işler var". dedi.

Bir yarım saat sonra geldi.

"Ne istiyorsun" ? dedi

" Dedim ya birini arıyorum. " dedim. Demin ki olay yüzünden hala korkuyordum

"Konuşmaya başla çünkü aradığın kişi benim" . dediç Tabi ya . Bu oydu. Nasıl da düşünememiştim . Birden sırtımı dikleştirdim. Deminki korkudan çıkan sesle hiçbir alakası olmayan gayet cesur bir tavırla konuşmaya başladım:

"Öyle mi ? Çok memnun oldum. Benim adım da Nisan ve senin karınım. "

Woww. Bir bölümün daha sonuna geldik. Bu arada çok mutlu olduğumu söylemek istiyorum. Okuyucular birden çoğaldı. Hiç beklemiyordum. Diğer bölüm görüşürüz.

Evliymişim Ama Haberim YokHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin