Evliymişim Ama Haberim Yok

Küçük Bir Kukla

Yeni bölümle karşınızdayım.

Bu arada Atakan'ı kimse beğenmedi ve ben de bir karakter dahha buldum. Multimediada. Bu karakteri Atakana yakıştırıp yakıştırmadığınızı yorum atın. Eğer uygunsa yeni Atakan bu. 

İyi okumalar. 

Mesajı okuduktan sonra 2 saniye nefes alamadım. Bu mesajı Atakan atmış olamazdı. O zaman kim atmıştı? O mu? 

Hemen en kötüsünü düşünmemeliydim. Dün neler yaşadığımı kim bilebilirdi? Tabi ya Bora. Belki de Bora'ydi. Hem aynaya yazdıklarımı da Atakan ona anlatmış olabilirdi. 

Bunu yamak için nedeni ne olabilirdi ki? Ne olursa olsun her seçeneği düşünmeliydim. 

Atakan beni umursamadan içeri odasına girdi. Hiç bir şey söylememişti. Tamam çok bir şey değil " İyi geceler" dese yeterdi bence. 

Ama şu an ondan önemli düşüncelerim vardı. Mesajları kimin attığını bulmalıydım. 

*

Sabah uyandığımda ilk işim hazırlanıp evden çıkmak oldu.  Amacım Bora'yı bulmaktı.  Mesajları onun yazıp yazmadığını öğrenmem gerekiyordu.

Yolun yarısında fikrimin saçma olduğunu düşünmeye başladım. Plan bile yapmamıştım. Ne düşünüyordum ki? arşısına çıkacağım ve bunları sen mi atıyorsun diyeceğim. O yapıyorsa evet diyecek. 

Kendime bu kadar akıllı olduğum için tam puan verdim ve yürümeye devam ettim. Yarı yoldan dönemezdim.

Yıkık binanın önüne geldiğimde drin bir nefes alıp içeri girdim ve karşılaştığım manzara yüzünden nefesimi geri veremedim. 

Karşımda o vardı. Tamam 10 metre uzağımdaydı ve bana sırtı dönüktü ama o olduğunu biliyordum. Dömeleri sayesinde onu tanımıştım .

İyi ki arkası dönük ve beni görmedi diye düşündüm ve hemen dilimi ısırdım. Çünkü o arkasını dönmüştü ve bana baktı. Tam gözlerimin içine.

Hemen ters dndüm ve yavaş yavaş yürümeye başladım. Belki de beni tanımamıştı. Ya da tanıyamamıştı. 

Arkamdan gelen hışırtılarla hızlanmaya başladım. Biri arkamdan geliyordu. Arkama bakamazdım. 

Adımlarımı daha da hızladırdım. Taksiye binemezdim. Yanımda param yoktu.  

Nefes nefese eve geldiğimde Atakan hala uyuyordu. Şaşırmamıştım. Zaten evden erken çıkmıştım. Beklediğimden erken de gelmiştim. 

Koltuğa uzandım ve sakinleşmeye çalıştım.  O gerçekten buradaydı. 

"Burası otel değil" Atakan'ın sesini duyduğumda sıçramamak için kendimi zor tuttum. 

" Neden bahsediyorsun sen? " diye sordum sessimin titremeden çıkmasına özen göstererek. 

" buraya istediğin gibi girip çıkamazsın diyorum. "

" Ama sen nasıl ..." cümlemi bitirmeme izin veermedi.

" Bak Nisan en kısa zamanda kendine bir düzen kur ve yanımdan ayrıl. "  dediğinde şaşkınlıktan ağzım o şekini almıştı. Beni açık açık kovmuştu.

" Dediğini yapabilirdim ama "

" Aması ne ? " 

" Ama ben buraya gelirken tüm birikimimi yanıma getirmiştim. Maalesef sen onu çaldın. Benim ne gidebileceğim bir yerim ne de param var" dedim gözlerinin içine bakarak. Küçük bir duygu kırıntısı bulmaya çalışıyordum. Ama yoktu.