Biraz geç oldu ama sınav haftasını yeni atlattım . Bu bölüm Atakan'dan olacak .
İyi okumalar.
Sabah uyandığımda belki de yıllardır olmadığım kadar mutluydum. Benimki de laftı işte. Yıllardır hangi günüm iyi geçmişti ki . Hatırladığım iyi günler hep çocukluğumda kalmıştı. Onlar da geçip gitmişti .
En yakındaki mutlu günüm ilk hırsızlık yaptığım gündü. O gün nefretim azalmıştı. Çok az da olsa mutlu olmuş, hayatımı o gün düzene sokmuştum . İyi bir şeyler yapmaya o gün başlamıştım . O günü çok iyi hatırlıyordum .
Yağmurlu bir gündü . Aylardan Nisan'dı. Zaten benim hayatımdaki önemli şeyler Nisan'da olmuştu . Bu belki de kaderin bir lütfuydu , belki de cezası .
Yağmurlu günde sokakta yürken çok sinirliyfim. İhtiyarla yine tartışmıştık. Çok hızlı yürüyordum. Adımları attığım yere bakmıyordum. Daha çok biraz havaya doğru bakıyordum. Bir şeyle çarpışınınca aşağıya bakmak zorunda kaldım. 9-10 yaşlarında , üstü başı yırtık bir çocuğa çarpmıştım. Boyu belimin biraz üzerindeydi. Her tarafı kirliydi. Yağmur çök hızlı yağsaa da bu kirleri temizleyemiyordu. Küçük çocuk mendil satıyor olmalıydı. Çünkü yerlere mendiller dökülmüştü. Çocuk ise ayağa kalkmadan mendillerim yere düştüğünü görmüş, onları toplamak için hemen çaba sarf etmeye başlamıştı. Eğildim ve ayağımın dibinde duram bir mendil pakedini aldım .
" Çok özür dilerim ağabey" dedi çocuk. Bu çocuğu kendime benzetmekten alıkoyamadım kendimi.
" Sorun yok" dedim ve elimdeki mendile baktım " Sen çalışıyor musun ?"
" Evet ama polislere söyleme. Annem çok hasta ve ilaç için para lazım ." dedi başını eğerek .
" Neden polise söylemeyim? Onların yardımı dokunmaz mı ? " dedim
" Hayır . Bizi ayırırlar " dediğinde gözleri dolmuştu.
" Mendiller ne kadar ? " diye sordum çocuğa
" Al " dedi " Hediyem olsun "
"Teşekkür ederim " dedim ve çocuk uzaklaştı. Biraz ilerlemişken birden önümde yürüyen kadının çantasının açık olduğunu farkettim . Cüzdanı da belli oluyordu. Düşünmeden elimi uzattım ve ona hissettirmeden cüzdanı aldım. Yönümü tam ters çevirdim ve demin çarptığım çocuğa doğru yürümeye başladım .Çocuğa yaklaşınca da
" İlaçlar için kaç para lazım ? " diye sordum .
" 180 lazımdı ama 65 lirasını hallettim ağabey. Ay sonuna kadar bulurum merak etme . " dedi .
" Söyle bakalım " dedim " 180 den 65 çıkktı kaç kaldı ? "
Düşündü ve cevap verdi " 115"
" Aferim" dedim ve cüzdanın içinde bulunan 200 lirayı ona uzattım
" Bu ne ağabey " dedi meraklı gözlerle
" Annen için ilaç parası " dedim
" Olmaz ki ama . Ben bunun için bir şey yapmadım " dedi
" Bana bir kere gülümsersen borcunu ödersin " dedim . O gülümsediğinde ise ben de gülümsedim. Tüm sinirim geçmişti.
Ve yıllarca birilerini mutlu etme için çaldım . Asla kendi çıkarlarım için bir şey yapmadım. Her zaman birini mutlu ettim. Mutsuz olmak pahasına .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evliymişim Ama Haberim Yok
Fiction généraleÜzgünüm hanımefendi. Bu adamla evlenemezsiniz . Çünkü başka bir adamla evlisiniz. Bu cümle ile eski hayatım yok oldu. Ha bu arada kocamın kim olduğunu söylemeyi unuttum. Her yerde aranan bir HIRSIZ.
