KARANLIK GÜNEŞ

ACI YÜZLEŞME

O masum ve korku dolu kız nasıl katil olabilirdi. Dağhan Seval için canını ortaya koymuşken Seval onun karısını nasıl ve niçin öldürmüştü? Özel numaradan gelen bir ses kaydı ile Dağhan'ın gözlerindeki yaşlar öfke ve nefrete dönüşmüştü. Ses kaydında  Seval ve Hafize Babaannenin  Dağhan hakkında konuşmaları vardı. NE YANİ SEVAL DAĞHANA AŞIKMIYDI?? Hemen arkasından bir mesaj daha geldi. 

     "  İNSAN SEVDİĞİ İÇİN KATİL OLMAYI BİLE GÖZE ALABİLİR. TEĞMEN"

Dağhan hemen araca binip Seval'in evine gelmişti.

-Seval! Seval çık dışarı!!

-Ne oldu oğlum Seval evde değil.

-Nerede Halil Bey?

-Esma'lara gidecem beni çağırdı dedi.Bugün de orada kalacaktı.

-Hemen arayın gelsin.

-Arayayım da bir sorun mu var ?

-ARAYIN!!

Seval'i  aradıklarında ona ulaşamamışlardır.

-Ulaşılmıyor.

-Demek öyle. Seval Esma'larda falan değil. Eğer buraya gelirse söyleyin kendi ayağıyla tealim olsun.

-Ne oldu oğlum? Ne teslim olması?

- Arkadaşlar anlatır.

           ..................

HAYAT BAZEN ÖYLE OYUNLAR OYNAR Kİ YAŞAMLA ÖLÜM ARASINDAKİ ÇİZGİDE MAHFOLURSUN...

   Kafasını dinlemek için en doğru yeri seçmişti Seval.Dağhan'ın götürdüğü kayalıklar. Öğle vakti gelen tehdit mesajları canını o kadar sıkmıştı ki telefonunu kapatıp sadece kendiyle başbaşa kalmak istemişti. Esma'lara gidecem yalanını söyleyip soluğu burada almıştı. Artık Esma'lara gitme vakti gelmişti.Seval  kalkmak için ayaklanmış geri dönüyordu ki kendisine doğru gelmekte olan Dağhan'ı görmüştü.Ama bu sefer hiç tanımadığı bir Dağhan'ı. Seval onu görmenin şokunu atlatamamışken birden yüzüne inen sert  tokat darbesiyle yere düşmüştü. Şaşkın ve bir o kadar da korkmuştu Seval . Yerden kalkmadan sadece Dağhan'a baktı. O an kızın gözlerinde acı ve korku , adamın gözlerinde intikam ve nefret. Kiz bitkin ve çaresiz, adamsa dik başlı ve hoyrattı.Seval'i sertçe kolundan tutup kaldırdı. O kadar sıkmıştı ki sanki Seval'in damarlarını çıkaracaktı.

- Neden Seval? Neden yaptın bunu? Yaseminimden ne istedin o masum kadından ne istedin? Susma Seval çıldırdım Seval konuş Seval..!!!

Afallamıştı Seval. ÖĞLEN GELEN O MESAJLAR DEMEK BUNUN İÇİNDİ.KARANLIK GÜNEŞİNİN BATMADIĞINI BİLDİRMEK İÇİN.

-Ne? Yasemin öldü mü? Ben bilmiyorum gerçekten bilmiyorum. Ben öldürmedim.

-Yalan söyleme bana !!

- (ağlayarak )Yemin ederim!! Ben öldürmedim.

(Yüksek bir sesle)

- Benimle oynama Seval. Onu sen bugün diri diri gömdün.Sen ... Sen nasıl bir vicdansızsın ,nasıl bir  kadar kalpsizsin?

Seval hıçkırıklarla ağlıyordu.( Bağırarak)

- Ben öldürmedim! Ben katil değilim! Ben yapmadım. Öğleden sonra ben hep buradaydım. Öncesinde de evdeydim. Ben öldürmedim.

Seval o anda yüzüne fırlatılan bilezikle donakalmıştı .

-Bahçemizde Yasemin'imin öldüğü yerde buldum . Kazarken düşürmüşsündür. Ayrıca şu ses kaydını da dinle. 

Hiç bir şey demeden sadece ağlıyordu Seval.

-Ne yani seni kıskandığım için elde etmek için mi Yasemin'i öldürdüğümü düşünüyorsun? Ben o kadar da büyük sevmedim ki. Ben seni sevdiğinden ayıracak kadar gözükara biri değilim ki. Ben yapmadım. Ben suçsuzum!!!

Birden bir tokat daha indi yüzüne. Hızla yere düştü. Yüzü kızarmış dudağı ise patlamıştı. Seval o an yüzünün değil kalbinin acıdığını hissediyordu. Ama niçin?  Bu olay için mi? Yoksa Dağhan'dan gelen o tokatlar için mi?. Kalmak istedi .Olmadı. Ağlamamayı denedi onu da beceremedi. Sessizce ve hıçkırarak ağlamaya başladı. Çok içlenmişti. Bir eli yerde , diğer eli ise yanağında. Gözlerini kapatmış ağlıyordu sadece. 

    Bir metal sesi  sesi duydu Seval. Başını kaldırdığında ise kendisine silah çekmiş  Dağhan'ı. Ayağa kalktı ve sadece Dağhan'ın gözlerinin içine baktı.

- Eğer suçluysam beni vurarak karının intikamını almış olursun.  Ama eğer suçsuzsam o zaman her gece akan gözyaşlarımda boğulursun. SİLAH SENDE GÜÇ SENDE.

Dedi ve sadece karşısındaki adamı izledi. Çok sert ve gözü kararmıştı. Her an tetiğe basacaktı. Bekledi Seval . Bir zamanlar  kendisi için ölümü göze alan adamın şimdi onu öldürmesini bekledi.

      Bir ses duyuldu sessizliği bozan. Bir silah sesi... Yoksa ölümün mü habercisiydi? Kim bilir

                                            .........................................................