KARANLIK GÜNEŞ

ELVEDA...

Dağhan çok yorulmuştu. Gelin odasına gidip Seval'e bakacakken oradan kendisine doğru koşuşanları gördü. 

-YANGIN VAAR!!!  Arka taraf cayır cayır  yanıyor!!!

-Ne YANGINI KOÇUM !! NE YANGINI!!

-Arka taraf yanıyorr.

-SEVAL!!!!

   Var gücüyle koşuyordu Dağhan . Seval'i de o kara toprağa vermemek için koşuyordu. O önden diğerleri peşinde...

Arka tarafa geldiğinde Seval'i arıyordu.Gelin odasına baktığında Seval'in ateşler arasıda gelinliğiyle diz çöktüğünü gördü.Gözlerinde ne gözyaşı ne de korku vardı.

-Seval'im İyimisin. ?? Bak geçti ...gel Çıkalım..

Dağhan Seval'i kucağına almıştı. Dışarıya çıktıklarında ise arkalarında yanmış bir  düğün salonu ve yıkılmış bir hayal vardı...

-Şok geçirmiş Arabayı getirin Hastaneye  gidelim.

-Seval'im kahve gözlüm..

-SEVAL!!!

                       ...................................

Sabah olmuş ,Gözlerini açmıştı Seval. Çevresine bakındığında yatağının hemen yanıbaşında Dağhan'ı gördü.

-Dağhan? Dağhan Seval'in elini tutarak ...

-Uyanmışsın. İyi misin?

-İyiyim çok iyiyim. Düğün?

-Boş ver düğünü bak amcanları çağıracağım bekle.

-Onlar nerede?

-Onlar dışarıdalar. Perişan haldeler. Melike'den sonra senin o halin onları perişan etti. 

 Dağhan Seval'e doğru iyicene yaklaşarak elini tuttu.

-Ne oldu orada Seval? Neydi o halin?

-Dağhan...

-Kim çıkardı o yangını?

-Sonra konuşalım saat kaç?

-Öyle olsun Seval. Ama unutma bunların hepsini konuşacağız. Hem bunları hem geçmişi... Saat 5 . Birazdan güneş doğacak ve düğünümüzü mahfedenleri bulacağım.

-Tamam...Amcamları çağırır mısın?

-Tamam sen dinlen ayağı kalkma onlar aşağıdalar.Çağırıp geliyorum.

              ....................

Bazen doğrulara ulaşmak için yanlışı seçersin .Dağhan ve amcaları koşarak Seval'in yanına gelmişlerdi. Kapıyı açtıklarında ise hepsi şoke olmuşlardı. Seval yoktu!!!

Dağhan ve diğerleri çok endişelenmişlerdi. O anda gözlerine aceleyle yazılmış bir kağıt parçası çarptı. Bu Seval'in Dağhan'a bir notuydu.

Bana o kadar iyi geldin ki. Karanlık hayatıma güneş gibi doğdun. Ben nefes alan bir ölüydüm . Sayende can buldum. Kara gözlerin güneş gibi doğdu dünyama.Ama her güneş yerini gecelere bırakır Sevgilim...Ben karanlıklar ülkesinin kızıyım. Benim aşkım bile kara lekeli. . Yanlış zamanda yanlış nedenlerle çıktım karşına.Affet . Ben senin soyadını taşıyacak kadar masum değilim Sevgilim. Aşkımız bir masaldı uyandık ve bitti. Özür dilerim bu yolda seni tek başına bıraktığım için. Aşk insanın başına 1 kere geliyor sonra seni öldürüyormuş. Ben Seni çok sevdim ama aşık olamadım sevgilim. ELVEDA YAŞANMIŞ VE YAŞANAMAMIŞ ANILARA .'Seval'

Yalnızca bir kere aşık olunur demiş ve gitmişti. O yalnızca Toprak'a aşık olmuş onu da bir katile kurban vermişti. Şimdi Toprak'ın , Melike'nin ,Yasemin'in ,iki arkadaşının ve kararan güneşinin intikamını almak için ölmeye gidiyordu. Arkasında bıraktığı onca felaketi görmezden gelerek...

Hayatımızda onca kişiyi severiz ama sadece bir kere aşık oluruz. Onu kaybedince ise yaşayan birölü oluruz.  SİNEM KUŞ