KARANLIK GÜNEŞ

Gitme Dersen Kalırım Dağhan

SevDa bölümünde müziği açmayı unutmayın 

amcası ve babaannesi sohbet ediyorlardı.

-Konuşmanızı bölüyorum. Biraz konuşabilir miyiz?

H-Gel kızım ne oldu?

-Amca ben babasız yaşadım. Anne nedir bilmedim. 

B- Bu konuşma da nedir böyle.

-Siz bana anne oldunuz baba oldunuz.Ama yapamadım ben. Amca burası çok ağır geldi bana .Beni çok yordu.

H- Kızım bu konu nereye gidecek .Hele bi anlat.

-Amca ben restoran'ı boşalttırdım.

B-Ne?

-Ben burada yapamıyorum. Ben mutsuzum burada. Birde son olanlar var . Onlar beni çok yıprattı. Ben İstanbul'a gideceğim .

H-Ne? Ne diyosun kızım.Ben bir kızımı kaybettim . Seni de bilmediğim o memlekete gönderemem kızım.

-İkna edemezsin amca. Mutlu olmak,herşeye tekrardan yeniden başlamak için gidiyorum.

H-Mutlu olacaksan git güzel kızım.

B-Yolun açık olsun torunum. Ne zaman gideceksin?

-Yarın sabahtan.......

       .......................................

-Alo Dağhan nasılsın?

-Çalışıyordum. Birşey mi oldu? İşlerim var.

-Kayalıklara gelirmisin?

-İşim var demiştim gelemem.

-Dağhan son defa seni çağırıyorum. Son defa...

-Bu ne şimdi?

-Neyse ne. Seni kayalıklarda bekleyeceğim. 

                ..................................................

-Hoşgeldin Dağhan.

-Fazla vaktim yok .Ne demek son defa. Birşey mi oldu?

-Dağhan Ben Gidiyorum.

-Ne? Ne demek gidiyorum. Nasıl ya

-Yapamadım...Karanlık güneşimi batıramadım . Mutlu olamadım. İstanbul'a gidiyorum. Sonum meçhul ama gidiyorum.

İkisinin de gözleri gitme diyordu. Gözyaşları yavaş yavaş kendilerini boşluğa bırakmıştı bile. Erkekler ağlamaz derler ya . Yalan Dağhan Teğmen'in de gözleri buğulanmıştı bile.

-P...Peki gidersen mutlu olacak mısın? 

-Seni unutmayacağım. Mutlu da olmayacağım . Belki de artık yaşayan bir ölü olacağım. Ama elllerim kelepçeli sanki. Son defa seni görmek istedim. Son defa gözlerinin koyusuna bakmak istedim.Dağhan, Ben seni gerçekten sevdim. Gururunu değil beni seç diye bekledim. Olmadı...

-S...Senin kararın.Kendine iyi bak dikkatli git.

-Bu kadar mı? Sadece bu mu? Dağhan...Gitme dersen kalırım. Bir sözünle çiğnerim benliği yine de kalırım.

-Sana kal demeyeceğim. Burada devamlı gizlisin . Uzaksın. Belki sen orada olursan yaralarımız daha çabuk kapanır. Git Seval. Git ve Beni Unut. 

-Kendine iyi bak .Üşütme . Aç kurtlar sofrasına sakın yem olma...

 Sarılmışlardı birbirlerine. Dağhan gözyaşlarını saklıyordu. Seval ise sadece ağlıyordu.Bu gözyaşları çok farklıydı. Söylenmemiş sözlerin yaşlara dökülmüş haliydi . Elveda diyemeyenlerin tek sığınağıydı. Belki de Karanlık Güneş'in son çıkmazıydı....

                      ........................

Okuyan herkesten yorum ve vote istiyorum lütfen.Hepiniz öpüldünüz:)