KARANLIK GÜNEŞ

ÇARE YOK

MÜZİĞİ MUTLAKA DİNLEYİN:)

-Beni Sevmiştin... Bana seni seviyorum demiştin..

-Sen KATİLSİN!!!!! Kardeşimin çocuklarımın katilisin. 

Ağlamaya başlamıştı Seval. Ne dese desin asla bu ihanete denk olamazdı. Aşık olduğu  adamı karşısında böyle görmektense ölme yeğlerdi. Baran Seval 'i öyle görünce dayanamadı. 

-Senin diyeceğin bir sözle onu mahfettirim.

Ne diyecekti ? Aşık olduğu adamın acı çekmesine katlanabilir miydi?

-Bana yaptıklarına rağmen senin için üzülüyorum. Çünkü büyük sevdim ben.!!! Ama Dağhan için amcamlar için arkadaşlarım için ve en önemlisi Karanlık Güneşim için acı çekmeni izleyeceğim. Toprak!!!

-Baran!!! Anlaşmamızı unutma .Ölmek için bana yalvarana dek canını yak.

                  ...............................

Bin bir türlü işkencelerin sesini duyuyordu Seval. Toprağın kızgın demirle imtihanını dinliyordu şimdi. Toprak'ın her sesinde Seval daha çok ağlıyordu. Bu nasıl bir sınavdı. 

Ses kesildi. Biraz sonra ise çok acı bir çığlık duyuldu.Derisini yakıyorlardı. Bu acılara daha fazla dayanamadı Seval. Kulaklarını kapatıp çığlıklar atmaya başladı. Toprak'ın canı yandıkça sanki o ölüyordu. Aşk öyle bir karanlık ülkeydi ki her şey acıydı. 

                       ...............................

Sesler kesilmişti. Toprak o işkencelere dayanamamış ve bayılmıştı. Sesler kesilince biraz olsun rahatladı Seval.Biraz sonra Baran'ın sesi duyuldu. Buraya geliyordu. Korkmuştu Seval. Baran'a verdiği sözü hatırladı. Buraya onun karısı olmayı kabullenerek gelmişti. Ama yapamazdı. O teröristin karısı olmak en büyük haysiyetsizlikti onun için. Saniyeler sonra karşısında Baran vardı.

-Bayıldı.

-Tamam...

-Toprak'ı çok mu sevmiştin?

-HAYIR: BEN ONU SEVMEDİM ONA AŞIK OLDUM. SEVGİDEN ÇOK ÖTEYDİ BİZİM AŞKIMIZ.

-Benden nefret ettiğin kadar ona aşık oldun yani.?

-Evet...

-Seval. ..Toprak er ya da geç ölecek... Bunu biliyorsun değil mi? Anlaşmıştık

-Evet. Ben zaten onun ölümünü görmek için geldim. Her ne kadar canım acısa da o acı çeken adam benim hayatımı karartan bana en büyük ihanet eden adamın ta kendisi.

-Kreş yangın? Dağhan'dan onun için yardım istemedin ..

-Nereye varmak istiyorsun? Açık söyle

-Seval seni istiyorum. Karım olmanı. 

-Ba...Baran lütfen

-Ne lütfen

-Adım adım yaklaşıyordu Seval'e. Gözleri dönmüş gibiydi. Baran'ın her adımında geriliyordu Seval. En son duvara geldi. Nefesini tuttu. Ağlıyordu.

-Ba...baran şimdi değil yalvarırım git

-Hayır! (Seval'in boynuna yaklaşmaya başlamıştı)

-Baran!!!!!! GİT!!

Yüzüne inen sert tokat darbesiyle geri çekildi Baran. Çok korkmuştu Seval. Yere çömeldi . Ellerini başının arasına koyup ağlamaya başladı. Hayatı onu her geçen gün daha da yoruyordu. Bu rol çok büyük gelmişti Seval'e. Toprak'ın ihanetinden sonra yerle bir olmuştu. Çığlıklar ata ata ağladı. Kalbindeki sızı aklındaki karışıklık onu yok ediyordu.Sessizce konuşmaya başladı.