Her tarafta vedalaşan insanlar vardı. Kimisi çalışmaya kimisi de yen bir hayata başlamak için gidiyordu. Seval ise peşindeki düşmanına inat yalnızlığına doğru gitmek için dakika sayıyordu. Otobüsünün gelmesine son yarım saat vardı. Amcasını ve babaannesini eve göndermiş öylece düşünüyordu. Belki İstanbul onun için ölümün adresiydi kim bilir. O gün Dağhan'ın gitme demesini çok istemişti. Ama şimdi elinde bavulu gidiyordu.Aşkını kaybettiği gibi Sevdiğini de kaybetmişti. Ve zaman gelmişti .bavulunu eline alış otobüsüne doğru yürümeye başladı. Gözyaşlarını saklamaya çalışsa da çok kötü bir oyuncuydu.
-Seval!!!
Yoksa bu ses. Evet bu ses Dağhan'ın sesiydi. Kendisine doğru koşarak geliyordu. Peki Seval dönmeli miydi?
-Dağhan! Ne işi var burada.
-Gitme!!! Gitme Seval! Benim merhemim sensin beni bırakma!
-Dağhan...Ben gidiyorum. Burada yoruldum.Sen bana git dedin ve ben gidiyorum . Zorlama
Dağhan Ellerini Tutmuştu Seval'in.
-Gururumu ayaklar altına aldım ve geldim. Gözyaşlarını silmek için geldim. SEVDA'nın anlamı olmaya geldim . Ben seni senden bile çok sevdim. Sen benim en parlak güneşimsin. Ben sevgine inanarak geldim.
-Dağhan :))))
Kendisini Dağhan'ın kolları arasında bulunca sanki kalbinin diğer yarısını bulmuştu. Sevgi insanların en büyük umududur. Seval belki sadece şu an için olsa da Karanlık Güneşini söndürmüştü. Ellerini Dağhan'dan ayırdı ve Dağhan'ın gözlerinin içine baktı.
-Seni Seviyorum...
-Seni Seviyorum...
-Alınları birbirlerine yapışıktı. Ve o anda dudakları da birbirleriyle buluşunca çevredeki hiç kimseyi görmeden sadece dudaklarını hissettiler. Dünyanın en güzel şeyi değil midir zaten sevdiğinin dudaklarında kendini bulmak ? Uzun bir süre, Yavaş ve ahenkle hareket eden dudaklar , yerinden fırlayacakmışçasına atan kalpler. Bunun adı SevDa değil de ne?
Nefessiz kaldıklarını hissettiklerinde yavaşça dudaklarını birbirlerinden ayırdılar. Alınları birbirlerini tamamlamış bir yapboz misali hiç ayrılmamıştı. Seval yanaklarında Dağhan'ın sıcak ellerini hissetmişti. O an Dağhan'ın ağzından dökülen kelimeler Seval'in sönmüş gözlerini parlatmaya yetmişti.
-Seval'im...Adın gibi beni hep sev. Seval'im... Sabahları uyandığımda bana nefesini ver. EVLEN BENİMLE KAHVE GÖZLÜM.
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum .Öpüldünüz. Diğer bölüm Baran Ve Cevapsız Sahnede olacak
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK GÜNEŞ
Tajemnica / ThrillerAnnesi doğumda ölmüş ,Babasını bir trafik magandası yüzünden 18 yaşında gözleri önünde kaybetmiş bir kız. İstanbul'un kuytu bir semtinde 2 arkadaşı ile zor bir yaşam sürerken Ansızın kararan güneşleri.... Kim olduğunu bilmediği bir kişiden her...
