Genç adam son bir hamle ile diğerini kolundan tutup yukarı çekti. O kadar çok korkmuştu ki, gözyaşlarının yanaklarını ıslattığının bile farkında değildi.
Adam onu göğsüne doğru endişeyle sıkıca bastırırken, kalbinin kendisinin ki gibi hızlı attığını fark etti. Kafasını kaldırdı ve onun yüzüne baktı.
Üzerine diktiği bakışlarda, hatta yüzündeki ifade de içini burkan bir şeyler vardı.
Bir acı... Bir kayboluş...
Hayır, aslında ruhundan bakışlarına bile yansıyan büyük bir keder vardı. Adam onu yavaşça bırakırken, her bir hücresi buna itiraz etti.
İstemiyordu, onu bırakmasını istemiyordu.
YN: Herkese Selam... Normalde bir hikayem bitmeden diğerine başlamam. Lâkin bu hikaye benim seneler önce yazdığım ve şimdi HunHan'a uyarlamaya karar verdiğim oldukça da sevdiğim bir hikâyem. Tüm hakları saklıdır ve şahsıma aittir. Ne zamandır ellerim HunHan yazmak için cidden kaşınıyordu. hem yıllar önce yazdığım hikâyeyi değerlendiriyorum, hem de HunHan yazacak olmaktan dolayı heyecanlıyım.
Umarım sizde benim kadar keyif alır ve desteğinizi esirgemezsiniz.
\\(^_^)//
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Dalgaları
FanfictionRuhumun dalgaları, koşup kabarmayınız Her damlanız tutuşan göğsüme birer bıçak. Kalbim bir kayadır ki, neredeyse yıkılacak, Hayalden köpüklerle kalbimi sarmayınız. Dümdüz olsam diyorum ve kumlu bir sahili Yalayan sular gibi siz de yavaşlasanız...
