Ruhumun Dalgaları

37.Bölüm - Herkesin Sırları Vardır.

Kapıdan içeriye giren kişi kesinlikle ve kesinlikle Luhan'ın görmeyi beklemediği biriydi. O anda ne diyeceğini ya da o anda ne söylemesi gerektiğini bilemeyecek kadar şaşkın ve bir o kadar da şok olmuştu.

"Minseok?"

Baekhyun da en az onun kadar şaşkın ve endişeliydi. Jongin yanına gelinceye kadar o da ne yapması gerektiğini bilemez halde, Luhan'ın yanında oturmaya devam etti.

Kafası karışmış olan Luhan yutkundu. Ona nasıl davranmalıydı? Asıl önemli soru onun şu anda orada ne işi vardı?

"Minseok her şeyi biliyor Lu ve senin için endişelendiğinden, seni görmek istediğini söyledi. Abinde kısa bir süreliğine izin verdi."

Luhan, belli belirsiz başını sallayınca, şokun etkisiyle taş kesilmiş bacaklarını zorlukla kıpırdandı. Ayağa kalkarak Minseok'un yanında gitti. Bir süre birbirlerine baktılar. Luhan dayanamayarak Minseok'un boynuna yavaşça sarıldı.

"Seni özledim Lu..."

"Bende seni özledim Minseok."

"Evlendiğini duydum."

Luhan, ani bir hareketle geri çekilerek Minseok'un gözlerinin içine baktı. Onun bu şekilde öğrenmesi içini burkmuştu.

"Evet... Bu şekilde öğrendiğin için çok özür dilerim."

"Sen doğru olanı yaptın. Önemli olan senin mutlu olduğunu görebilmekti. Sadece bunu kendi gözlerimle görmeye ihtiyacım olduğunu hissettim."

"Bana açıklama yapmana gerek yok Lu. Biz ayrıldık unuttun mu? Olanların bizim aramızdaki arkadaşlığı etkilemesine izin vermediğim için buradayım."

"Senin üzülebileceğini düşünmemiştim."

"Benim üzgün olduğumu da nereden çıkarttın? Ben gayet iyiyim. Beni merak etme. Sadece sana her konuda destek olacağımı bilmeni istedim."

"Seni birden karşımda görünce gerçekten de şaşırdım. Aslında benim seni daha önce görmeye gelmem gerekirdi. "

"Esasında Lu beni görmeye gelmemen iyi oldu. Çünkü biz birbirimize hiçbir zaman iyi gelmedik. Arkadaş olarak evet, ama sevgili olarak seni yıpratmaktan başka bir şey yapmadım."

Luhan, Minseok'un söylediğiyle afallamıştı. Şaşkınlıkla onun yüzüne bakarken, Minseok ondan birkaç adım uzaklaştı.

"Bunu sende benim kadar biliyorsun. Sorun değil Lu, kendini sakın suçlama."

"Üzgünüm..."

"Sen artık evli birisin."

"Minseok, ben o adama sırılsıklam aşığım. Onu çok seviyorum..."

"Bunu gözlerinde de net bir şekilde görebiliyorum. Artık gitmem gerek, abin kısa bir süreliğine izin vermişti. Sanırım bu kadar görüşme yeterli."

"Peki, geldiğin için teşekkür ederim. Lütfen kendine iyi bak olur mu?"

"Merak etme, iyi olacağım."

Jongin, Baekhyun'un yanından uzaklaşarak Minseok'un yanına geldi. Onunla birlikte oradan ayrılırlarken, Luhan onun adına gerçekten de üzülüyordu.

Sehun'u her zamankinden de çok özlemiş ve o an onun yanında olabilmeyi deli gibi istemişti. Onun yokluğu, kalbine bir cam kırığı misali batarak, her fırsatta kendisini hatırlatıyordu.