MORE THAN A MOUTHFUL

BOOK 2

Chapter 1- Intersected

MEI'S POV

Kumusta na kaya siya?
Galit kaya sa akin?
Nangako ako na sasabay ako sa kanya sa pagluwas niya sa Cagayan Valley pero hindi ko yun tinupad.
Nang masigurado kong mahimbing na ang tulog niya, bumalik ako sa guest house. Eksaktong 4 am nang bumiyahe kami ni Chequi by land. Nagpahatid lang kami sa family driver namin sa terminal ng bus na ang route ay Ilocos.
Then nang makarating kami sa Laoag City, nag-taxi na lang kami papuntang bayan ng Sta. Praxedes.

Ni hindi ako nag-iwan ng note.
Pero hìnalikan ko siya ng matagal. 15 minutes siguro.
Nararamdaman ko pa nga ang mga labì niya sa mga labì ko.
Ewan kung sadyang nanaginip lang siya na may kahalìkan kasi, gumanti pa nga siya ng halìk sa akin.
Parang nalalasāhan ko pa rin ang lawāy niya. Very addictive. Pinaghalong lasa ng natural na lāway ni Henry at saka mint.

Ang bigat ng loob ko na iwan siya. Pero kailangan kasi. Hindi naman puwedeng si Chequi lang ang makikipag-meet sa Lau Long na yun. Lalo na at pangalan pa lang ay tunog huthutero at manyākis.

"Pahinga muna tayo, Mei."
Sabi ni Chequi pagkaraan. Binabaybay kasi namin ang masukal na gubat.

"Bakit ba kasi sa gitna pa ng kagubatan, Chequi? Hindi kaya ermitanyo ang Lau Long na yan?"

"Hindi, Mei. Ma-alamat daw kasi sng Reb-tal Falls. Kaya doon ang meeting place namin ng bf ko."
Ngumiwi ako.
Yung ngiwi na tila nakakain ako ng sobrang asim na sampalok. Paano feel na feel ni Chequi na tawaging bf ang Lau Long na yun. Pangalan pa lang ang bantot.
Hindi gaya ni John Henry Acosta. Ang kisig lang pakinggan. Speaking of Henry, kung ano- anu na namang kaberdehan ang sumagi sa isip ko. Lalo na at napapaligiran kami ng mayayabong na puno.
Ang sarap sigurong mag-hiking sa gubat kapag siya ang kasama ko. Maglalambitin kami sa mga baging. Parang Tarzan at Jane tapos magmake-ōut kami sa puno ng balete.
Pagkatapos ng make-ōut, igagapōs niya ako sa sanga ng puno saka paliliguan ng halìk. Saka bababa ang halìk niya hanggang sa hindi na lang halìk ang mangyayari. Mauuwi sa nakakayanìg na pagtatalìk. Iinggitin namin ang mga engkanto sa guba----

"Mei Ann!"

"Naman Chequi, wala sa lugar ang pagtawag mo sa pangalan ko."

"Kanina ka pa nakanganga. Papasokan na ng lamok ang bunganga mo!"

Tinikom ko agad ang bibig ko.
Ewan ko ba, pagdating kay John Henry, nawiwindang ako. Napapanganga ng todo.

Itinuloy namin ang pagbagtas sa masukal na gubat.
Tahimik na si Chequi. Sigurado, nagme-memorize yan. Wala, scripted lahat ang sasabihin niya sa Lau Long niya.
Maasar nga.

"Oy girl, napanood mo si John Cena sa WWE?"
Tanong ko pagkaraan. Alam ko na naman ang isasagot niya pero trip ko talagang mang-asar.

"No."

"Busy ka kasi sa pag-iisip at
pag-iimagine sa magiging reaction ni Lau Long mo mamaya kapag nagkita kayo sa talon. Sobrang kinakabahan ka kaya hindi mo naintindihan ang sinabi ko."

Tumigil siya sa paglalakad. Nasa unahan ko kasi siya then hinarap niya ako na kunot ang noo.

"Ang sabi ko, Chequi, ilang ïnches ba ang bāyag ni Lau Long mo? Ang sagot mo ay 'No'. Naku girl, kinakabahan ako sa'yo. Baka kung saan ka pupulotin kapag nalaman mong niloloko ka lang ng tipaklong na yun."

"May pangalan siya Mei. At puwede ba huwag kang mapanghusga sa kapwa."

"Daig mo pa si Mommy kung makapangaral ka. Hinto muna tayo. Alam kong naiihi ka sa sobrang kaba."