MORE THAN A MOUTHFUL

Chapter 25 - Ice Out

MEI'S POV

"Please, I'm begging for another chance. One last chance, Mei Ann."

Natigil ang pagbibingi-bingihan ko.
He's begging for a chance. One last chance.

Umawang ang bibig ko pero walang namutawi kahit isang salita.

Muli kong itinuon ang attention ko sa larawang nakakabit sa dingding.

I tried thinking of all the happy memories we shared together. His benevolent smile and the way I laughed when he told me his cheesy jokes.
But it still didn't work.

I looked around the room, imagining na ito ang condo unit niya where we used to spend happy and sëxy moments together, thinking of all the memories that exist in these walls.
If only the walls could whisper the right things I'm going to say.

Oh God! I cannot afford to make another stupid decision again.
I've suffered too much when he cheated on me.
At kung mauulit na naman, hindi ko alam kung makakausad pa ako.

Dahan-dahan akong humarap sa
kanya.
Saglit kong pinag-aralan ang kanyang mukha.
I can tell that he's sincere.
Nangungusap ang kanyang mga mata. Nagsusumamo.

Bigla akong tumingkayad dahilan para mapalunok siya ng sunud-sunod.
He's anticipating for my kìss. I know that.

Napangiti ako nang pumikit siya.
Nag-aanyaya ang namumula niyang mga labì.
How I missed those lìps so damn much! Those kissable, expërt lìps na bumaliw sa akin noon.

Tumaas ang sulok ng kanyang labì
Lumakas lalo ang tambol ng dibdib ko.
Tila itinutulak akong halìkan siya at i-apply muli ang itinuro niya sa aking vacuum kìss noon.
Pero sinasaway ako ng aking utak.
Nakakapanibago lang.
Itong berdeng utak kong ito na laging kahālayan ang laman, ngayon sumasalungat na sa kakirehan.

Agad kong itinaboy ang kagustohang, halikan si Acosta ng kahit isang segundo lang.
Tila may sariling isip ang mga labì ko at bumaling sa kanan niyang tainga.

Dumaiti ang malambot kong bìbig sa tainga niya.

Hindi naitago sa akin ang malalim na paghugot niya ng hininga.

Bago pa ako matuksong kagatìn ang tainga niya, inilayo ko na ng bahagya ang aking bibìg at sumigaw ako ng:

"One last chance ta rupam, ukinnam!"

Agad akong lumayo sa kanya ng dalawang hakbang.
Pinag-krus ko ang mga braso ko sa aking dibdìb.

Nananatili akong nakatalikod sa kanya.

Walang imikan.
Tila nakikiramdam lang kami sa isa't isa.
It's better this way.
There are so many words left untold.
At sa tingin ko mas maiging huwag ko na lang isatinig.

He broke the silence.
"I'm sorry for what I did, Mei Ann. I made a mistake. I messed up. Big time. But please, just talk to me so we can try and work things out again."
This time, hinarap ko siya.
Kita ko ang kanyang paghihirap. Agony blanketed his handsome face.

He sighed and continued.
"Please, give me another chance so I can try and make this better for the both of us."

Silence.

Only silence followed and I still refused to speak. With each passing minute, each second, I wanted to nag at him. But I couldn't. I was scared I might say the words that I would regret in the future.

I want to secure my heart.

Napasabunot siya sa kanyang buhok, a sign of desperation.

I expect him to become annoyed and outrageous at the fact that I don't want to cooperate and that I was being so stubborn.