MEI'S POV
Tila gusto ko siyang habulin at sabihing:
"That's it? Wala bang kasunod na date? Kailan mo ako ite-text?"
Ngunit tila naging pipi ako at hinayaan na lang ang sarili ko na mawili sa panonood sa matipuno niyang likod na bumababa sa hagdan.
Pumikit ako at inalala ang napakalamb0t niyang labį na dumikit sa bibįg ko.
Oh Henry ko, how can I forget
the tastę of your sălįva, the way you look when you strīpped, nakěd in front of me, the s0ftness of your lįps and the extra sįze of your pěnis?
Mamarkahan ko ang araw na ito!
Ang petsa ng pagkakaroon ko ng instant gwapo at machong nobyo!
Wooohooo!
Natigil ako sa silent na pagsasaya nang tumunog ang mobile device ko.
Baka may katagang hindi nasabi si John Henry ko. Baka yong tatlong salitang nakakapagpatayo ng balahibo sa batők. For sure na-love at first ito sa beauty ko. Lalo na't ang sęxy ng get-up ko at pinatayo ng
push-up bra ang maliliit kong sus0.
"H-hello b-boyfriend. Na-mis din kita agad. Di bale, hihintayin ko ang iyong tawag at iimaginin ko lagi ang mahigpit mong yakap. And most of all, ang hitsura ng malakį mong băyag."
Hala! Ano na ba ang sinasabi ko!
Inilayo ko ang phone ko sa aking tainga at pansamantalang nagpakawala ng malalim na hininga.
May after shock pa siguro ako sa na napanood ko kanina.
"H-hello? Narinig mo mga sinabi ko? Wala yun. Imagination mo lang na may nari---"
"Narinig ko Mei Ann! Bumaba ka na diyan. Paparating na kami. Mamaya ka na lumandi."
"Chequi! Hahahay! Mabuti ikaw ang nakarinig. Sige, bababa na ako. Bye."
Tinapik ko muna ang noo ko bago ako nagsimulang humakbang.
Mag-iimagine pa sana ako sa bawat sayad ng paa ko sa baitang ng hagdan pero natakot ako baka sa halip na stairway to heaven ang tinatahak ko, stairway to hell na pala.
"What took you so long?"
Natulala ako nang makita ang prinsipe ko. Siguro hindi na niya mahintay na ihulog ko sa bintana ng tower ang mahaba at nakatirintas kong buhok para makaakyat. Kaya hinintay na niya ako dito sa baba. Oh my! Ang patient niya! What if it takes a hundreds of years bago ko maisipang bumaba?
Eh di hindi na namin makikilala ang isa't isa dahil kami'y maging ugod-ugod at amoy lupa na?
"I'm asking you! Bakit ang tagal mong bumaba?"
Bumalik ang diwa ko.
Si Mei na pala ako at hindi si Rapunzel.
"Masyadong occupied ang isip ko. Kinailangan ko pang i-filter ang mga bagay-bagay. From the most urgent to the least important things na dapat kong isipin."
Tumango-tango ito habang mataman na nakatitig sa maganda kong mukha.
Totoo naman kasi ang sinabi ko. Ang most urgent thing na hinayaan kong umukopa sa isip ko ay ang kanyang live show kung saan naging audience ako.
"D-darating na ang sundo ko. Baka makita ka ni Daddy. Umalis ka na tutal nakita mo naman na ako."
Kunwari tinataboy ko.
Medyo gusto ko naman talaga siyang umalis. Kasi baka agawin siya sa akin ni Trodis. Lalakero pa naman ang isang yun. Ang liit na babae pero matinik sa lalaki.
"Yeah I know. I just want to give this."
Kinuha niya ang isa kong kamay at ibinigay ang hawak na paper bag.
Oh God!
May gift siya sa akin.
"Thank you."
Sinikap kong supilin ang nag-uumapaw kong kilig.
Ayukong maturn-off siya sa akin pag nagkataon.
"See you again, Pocky."
Bago tumalikod, yumuko ito at..at lumanding ang lips niya sa sa tungki ng ilong ko!
BINABASA MO ANG
MORE THAN A MOUTHFUL
Romance"Don't be jealous, Pocky. That was nothing. I'm a man. Normal lang na maglaro ako minsan. Ine-enjoy ko na ang natitirang mga araw ng pagiging binata ko." Niyakap niya ako mula sa likuran pero binaklas ko ang mga braso niya. "Selosa." Tila nang-aasar...
