Last Game

Hoofdstuk 1 (herschreven)

Het is laat in de middag wanneer ik vanuit school richting de dichtstbijzijnde gamewinkel sprint. Tot mijn teleurstelling staat er al een menigte voor de gamewinkel. De gamewinkel gaat binnenkort open en ze hebben volgens hun advertentie geen grote voorraad beschikbaar van het nieuwe spel Last Game.

Ik lanceer mezelf in de menigte in de hoop om toch nog een exemplaar van Last Game te kunnen krijgen. Mijn poging om dichter bij de winkeldeur te komen wordt echter abrupt onderbroken door een ruk aan mijn haar.

Een meid rond mijn leeftijd kijkt me pisnijdig aan. "Niet voordringen!"

Mijn blik glijdt van links naar rechts. Overal duwen en trekken mensen aan elkaar om een betere plek voorin de menigte te kunnen krijgen.

"Normaal gesproken zou ik het met je eens zijn, maar we wonen nou eenmaal in een afgelegen dorp met maar één gamewinkel. Ik ben niet van plan met lege handen naar huis -"

Een luide buzz geluid onderbreekt me halverwege mijn zin.

De deuren van de gamewinkel vliegen open. De menigte stormt langs me heen de gamewinkel binnen.

Ik probeer hen te volgen, maar de meid pakt me bij mijn pols vast om me tegen te houden.

"In dat geval zal ik ervoor zorgen dat je met lege handen naar huis gaat." Zegt ze met een grijns op haar lippen.

Mijn mond valt open van verbazing.

Is ze nou helemaal gek geworden?!

Achter me hoor ik iemand roepen dat Last Game is uitverkocht. De menigte om me heen begint langzaam uiteen te vallen.

De meid kijkt me aan alsof ze gewonnen heeft en laat mijn pols los. 

"Niet meer voordringen de volgende keer." Waarschuwt ze me, terwijl ze wegloopt.

Ik bal mijn handen tot vuisten. Voordat ik haar echter terug kan roepen, legt iemand een hand op mijn schouder.

"Kijk eens wat ik voor je heb."

Met een ruk draai ik me om. Mijn moeder houdt een zwart doosje met zilveren details voor mijn gezicht.

Last Game.

"Ma! Wat... Hoe?!"

Ik neem het doosje van haar over en kijk haar vol bewondering aan.

Ze haalt nonchalant haar schouders naar me op.

"Niks bijzonders. Wat me echter teleurstelt is mijn dochter, die midden op straat een vechtpartij wilt starten."

De tegels onder me lijken opeens erg interessant. Gelukkig gaat mijn mobiel in mijn broekzak over.

Mijn moeder trekt haar wenkbrauw naar me op.

"Tsk, gered door je vriendin. Ik moet nog wat boodschappen doen, voordat ik thuis ben. Vergeet niet iets te eten voordat je voor de rest van je leven verslaafd raakt aan dat spel."

"Zal ik doen, ma. Bedankt voor je moeite."

Ik geef haar een knuffel en vis snel mijn mobiel uit mijn broekzak.

Saira.

Zodra ik opneem, gilt ze door mijn mobiel heen.

"Heb je het?! Vertel me alsjeblieft dat je het hebt!"

"Je kan mijn ma bedanken voor haar moeite." Antwoord ik lachend.

"Oh mijn god, ik had al voorspelt dat het jou niet zou lukken om een exemplaar te krijgen." Mompelt ze zacht, maar luid genoeg dat ik haar nog kan horen.