Last Game

9. Zombies

"Wakker worden." Iemand rukt mijn deken weg. Ik voel het koude lucht op mijn huid. "De anderen zijn al weg! Als je te laat komt heb je een groot probleem!" Ik word opgetild. Mijn ogen schieten open. Blaise draagt me door een onbekende gang. "Laat me los ik moet eerst omkleden!" Roep ik. Blaise zucht en laat me los. Ik open mijn hologram en verander me in mijn normale kleding. Blaise pakt mijn hand en trekt me met zich mee. Hij opent een deur en we stappen een zaal in. "Jullie zijn laat." Hoor ik iemand roepen. "Sorry sir." Blaise buigt licht voor de man die ons als experiment gebruikt. "Vandaag gaan jullie naar buiten. Als jullie de nacht overleven mogen jullie vrij rondlopen." Zegt de man. Ik sluit me aan bij de andere meisjes. "Dit is onze kans om te ontsnappen." Fluistert Aviana in mijn oor. Ik knik. We worden naar een vliegtuig begeleid. "Hier zijn jullie spullen." De bewakers geven ons een tas met van alles en nog wat. We lopen naar onze stoelen. Blaise en de jongen gaan tegenover ons zitten. "Probeer niet te ontsnappen, want we weten jullie te vinden." Zegt een jongen. Ik kijk naar buiten. We vliegen richting het bos.

We landen net voor een stad. (Zie afbeelding.) "We halen jullie hier morgen weer op." Zegt Blaise. We lopen naar buiten. "Eindelijk weer buiten!" Roept Zaria verrukt. Ik kijk glimlachend naar de zon. "Wees voorzichtig." Zegt Blaise. Ik knik. Hij lijkt te aarzelen, maar loopt uiteindelijk weg. De vliegtuig stijgt op en vliegt weg. "Dit gaat zo makkelijk worden!" Lacht Elora. "Ik weet het niet hoor..." Aria kijkt naar de stad. "Vinden jullie het niet verdacht stil? De stad ziet er zelfs verlaten uit." Ik kijk naar de stad. Ondanks het prachtige weer ziet de stad er inderdaad verlaten uit. "Waar zijn de vogels?" Fluistert Aviana. "Straks zitten er monsters in de stad." Aria rilt bij de gedachte eraan. "Misschien maar misschien ook niet." Saira kijkt ons mysterieus aan. "Oh nee! We gaan daar echt niet heen!" Roept Valentina. "De stad is het enige waar we heen kunnen!" Roept Saira. Ze loopt richting de stad. "We kunnen een kijkje gaan nemen. Als het ons echt niet bevalt gaan we gewoon terug." Zeg ik. Ze knikken. "Wacht Saira!" We rennen achter haar aan.

De straten zien er normaal uit, maar zoals je weet: schijn bedriegt. "Er is hier echt niemand." Mompelt Mireya. "Misschien is hier wel eten!" Zegt Elora. "Over de datum zeker!" Grinnikt Aviana. We lopen door de straten. "Ik vraag me af wat we in onze rugzakken hebben." Ik leg mijn rugzak op de grond en kijk wat erin zit. "Zaklamp... Touw... Appel... Flesje water... Kompas... Dat is alles wat erin zit." Mompel ik. "We hebben niet eens ontbijt gekregen! Een hele dag overleven met maar één appel!" Gromt Zaria boos. "We kunnen gaan jagen." Stelt Aria voor. "Op wat? Er zijn geen dieren hier." Zucht Zaria. Ik loop naar een huis toe. "Ik vraag me af wat hierbinnen is." Ik kijk naar binnen via de raam. Er liggen allemaal dooie lijken op de grond met verband erom heen. "Mummies..." Ik loop naar achteren. "Wegwezen hier! Ik heb hier een naar gevoel over." Roep ik. De andere meisjes worden wit en rennen achter me aan. Er klinkt gerommel tussen de huizen. Een huis verschuift zich en blokkeert ons. "Hierheen!" Roept Valentina. We volgen haar naar rechts. De huizen verschuiven zich als we een uitgang hebben gevonden. "Zo komen we er nooit uit!" Gilt Aria. De huizen sluiten ons in. "We moeten eroverheen!" Ik open mijn rugtas en pak mijn touw. "Seraphina... We hebben vleugels." Grijnst Saira. "Oh ja!" Ik stop de touw terug in mijn rugzak en spreid mijn vleugels. "Voordat jullie gaan vliegen. We hebben een schild over de hele stad geactiveerd. Je kan de stad niet meer uit." Klinkt er vanuit de lucht. Boven ons vliegt een klein apparaatje met een beeldscherm. Het apparaatje vliegt weg. "We moeten snel een schuilplaats vinden voordat die lijken tot leven komen." Stelt Rhea voor. "Waar vinden we een huis zonder lijken." Mompelt Mireya. "Wie zei dat het een huis word?" Lacht Rhea. Ik kijk haar vragend aan. "Ik zag een enorme containerschip. Misschien kunnen we ons in één van die containers schuilen." Legt Rhea uit. "Ga maar voor." Zeg ik. Ze knikt. We rennen achter haar aan door de straten. De huizen proberen onze pad te blokkeren. "Zo irritant!" Roept Aviana. We bereiken de containerschip. "Eindelijk." Ik ga hijgend op de grond zitten. Aviana doet hetzelfde. De andere meisjes kijken ons verbaasd aan. "Ik doe geen sport... Vandaar dat ik... Geen conditie heb." Puf ik. "Hetzelfde hier." Hijgt Aviana. "Binnenkort hebben jullie wel een goede conditie." Knipoogt Ophelia. "Laten we een container uitzoeken." Rhea loopt de trap op. Ik sta snel op en loop achter haar aan. "Die blauwe daar is goed afgedekt." Aria wijst naar een container links van ons. We lopen erheen. Er zit wat bloed op de container. "Ik wil niet weten wat hier gebeurd is." Mompelt Zaria. Ophelia opent de container deur. Ik gluur naar binnen. "Niks!" Roep ik. We lopen naar binnen. Rhea rommelt in haar rugzak. "Wat doe je?" Vraag ik. "Touw vinden om die deur dicht te maken." Antwoordt Rhea. Slim. Ze wikkelt de touw drie keer om de twee ijzeren palen. "En nu wachten tot morgen ochtend." Zegt Rhea. We gaan op de grond zitten en eten onze appel op. "Weet je tot nu toe weet ik alleen hoe Blaise heet. De rest hebben zich niet voorgesteld." Zegt Elora opeens. "Nu je over Blaise begint. Seraphina! Wat deed hij in jouw bed?" Roept Aviana. Ik voel mijn wangen rood worden. "Wat? Nee! Ik sliep toch alleen?" Lieg ik. "We zagen hem in jou bed liggen en jullie lagen erg dicht bij elkaar. Vergeet niet dat jij met hem hand in hand de zaal binnenliepen." Lacht Mireya. "Hij trok me met zich mee!" Protesteer ik. De andere meisjes beginnen te giechelen. "Betrapt." Lacht Aviana. Ik zucht en pak mijn flesje water. Rhea zet haar zaklamp aan. "Het is waarschijnlijk s'avonds." Fluistert ze. Ik leg mijn hoofd op mijn rugzak. "Laten we gaan slapen." Fluistert Ophelia. De andere gaan ook liggen. Langzaam beginnen mijn oogleden zwaarder te worden. Kras. Kras. Mijn ogen schieten open. "Meisjes, ze zijn hier." Fluister ik.