Last Game

61. Escape

In tegenstelling tot Lucardo's aanraking, begint mijn lichaam te tintelen door de aanraking van deze vreemde jongen. "D-dit kan niet!" Ik duw hem van me af. "Waarom niet?" Vraagt de jongen. "Ik ben verloofd en ik wil Lucardo's hart niet breken." Antwoord ik. "Je bent helemaal niet verloofd en wiens hart breek je meer? Mijn hart of Lucardo's hart?" De jongen trekt me weer tegen zich aan. Ik hou mijn hand met de ring voor zijn gezicht. "Verlovingsring. En ik ken jou niet." Zeg ik lachend. "Die ring is van mij voor jou en ja, je kent mij wel. Heel goed zelfs." De jongen pakt mijn hand vast en trekt me richting een muur. "Hoe weet ik nou of je me de waarheid verteld?" Vraag ik geërgerd. "Kom met me mee en ik laat je zien dat ik je de waarheid vertel." Antwoordt de jongen. Hij klimt op de muur en steekt zijn hand naar me uit. Waarschijnlijk zal elke meisje zijn hand hebben gepakt, want de jongen is waanzinnig knap. Maar ik kom er zelf wel achter wat de waarheid is. Ik schud mijn hoofd en loop richting de uitgang. "Meen je dit?" Roept de jongen me na. "Ja, ik loop toch weg?" Roep ik terug. "Dan moeten we je jammer genoeg ontvoeren." Zucht hij. "We?" Ik draai me verbaasd naar hem om. Dit keer staan er vier meisjes en drie jongens achter hem op de muur. "Kom je dus vrijwillig met ons mee of niet?" Vraagt de jongen. Ik kijk snel om me heen voor een voorwerp waar ik me mee kan verdedigen. Niks te zien! Dan maar rennen... Ik draai me om en begin te rennen. God, ik had sokken of schoenen aan moeten doen. Achter me hoor ik rennende voetstappen. "Seraphina! Geloof ons, alsjeblieft!" Hoor ik een meisje roepen. Ik kijk achterom. Ze zijn veel sneller dan mij! Nou één ding weet ik al: Ik ben niet snel in rennen! Ik kijk om me heen en zie een hek. "Stop nou! We willen je alleen maar helpen!" Roept een jongen. "Ja, dat moet ik zeker geloven?" Hijg ik. Ik leg mijn handen op de hek en zwaai mijn benen eroverheen. Oké, ik ben lenig genoeg om over en hek te springen! Voor me zie ik een brede sloot. Awh man! Ik ren snel het ijskoude water in. Mijn lichaam trilt als een gek. "Seraphina, niet doen gek! Straks val je bewusteloos door de kou!" Gilt een meisje. Ik hoor ze in het water springen. Zo snel als ik kan zwem ik naar de overkant. Ik ren het water uit en kijk naar beneden. Mijn satijnen badjas schijnt door. "Omdraaien." Hoor ik een meisje bevelen. "Ik kijk niet naar haar lichaam, Ophelia." Zucht een jongen. "Dus?" Lacht een andere meisje. Ik probeer iets te zeggen, maar mijn keel lijkt wel vastgevroren te zijn. "Shit, Seraphina!" De jongen met lichtbruin haar rent naar me toe en trekt me in zijn kamer. "Maak je geen zorgen! Revit is er al!" Roept een meisje. Boven me hoor ik het geluid van een helikopter. Mijn haar waait alle kanten op. "K-koud." Zeg ik trillend. "Ik zal je straks in een warme bed stoppen met chocolademelk." Lacht de jongen. Ik knik trillend. De helikopter landt een paar meter van me vandaan. De jongen tilt me op en rent naar de helikopter. Een jongen met bruin haar en blauwe ogen gooit de deur open. Hij helpt me met instappen en geeft me een warme deken. De anderen stappen ook snel in. Ik sla de deken om me heen en ga op een stoel zitten. De jongen met lichtbruin haar gaat naast me zitten. Hij trekt me dicht tegen zich aan. "Je bent nog altijd eigenwijs." Grijnst hij. Ik luister naar zijn kloppende hart. Wie is hij?... Met die woorden val ik in een diepe slaap.

Ik word wakker door een spastische beweging van mijn lichaam. "Schrok me kapot." Mompelt iemand achter me. Ik merk nu pas dat ik op bed lig met mijn rug tegen iemands borstkas. Voor me zit een enorme flatscreen tv met ervoor een tafeltje met chocolademelk. Mijn lippen voelen opeens kurkdroog aan. "Wil je chocolademelk?" Vraagt de jongen met lichtbruin haar. Ik knik. Hij klimt uit bed en loopt naar de tafeltje. Hij draagt alleen een boxershort. Zijn lichaam is... perfect! Een sixpack, lang, gespierd en een prachtige huid. "Bevalt het je een beetje?" Hoor ik hem lachen. Ja, héél erg. Maar inplaats daarvan zeg ik: "Wat bedoel je?" Ik kijk gelijk ergens anders heen. De jongen geeft me een enorme witte beker met chocolademelk en slagroom. Ik snuif het heerlijke geur op. "Wat voor film wil je kijken? Of welke?" Vraagt de jongen, hij gaat weer naast me liggen en trekt me tegen zijn borstkas aan. Ik probeer me van hem los te trekken, maar daardoor legt hij zijn arm om mijn middel en trekt me nog steviger tegen zich aan. "The Flash." Zeg ik snel. De jongen pakt de afstandsbediening en zet de tv aan. Ik neem een slokje van mijn chocolademelk. Oh dit is hemels! Ik lik de slagroom van mijn lippen. "Is het lekker?" Vraagt de jongen. Ik draai me naar hem om. "Zelf gemaakt?" Vraag ik. Hij knikt. "Het is namelijk verrukkelijk." Grijns ik. De jongen veegt iets van mijn mondhoek. "Slagroom." Grinnikt hij. "Dank je." Ik merk dat hij nog steeds naar mijn lippen staat. "Seizoen 1 toch?" Ik verander snel van onderwerp. Hij knikt en klikt op aflevering 1.

"My name is Barry Allen. And I'm the fastest man alive."

"Ha! The fastest man alive." Lacht de jongen. Ik kijk hem raar aan. "Sorry." Mompelt hij.

"My mom were killed by a man in a yellow suit."

Ik drink snel mijn chocolademelk leeg en leg de beker weg. "Wil je meer?" Vraag de jongen. Ik schud mijn hoofd. "Hoe heet je trouwens?" Vraag ik. "Blaise." Antwoordt de jongen. "Dus ik had het wel goed." Roep ik verbaasd. De jongen knikt opnieuw. "Wat voor relatie hadden wij?" Vraag ik. "Bijna verkering..." Antwoordt hij langzaam. "Hoe komt het dat ik mijn geheugen kwijt ben?" Vraag ik verder. De jongen blijft even stil. "Door een glasscherfje met gif." Zegt hij uiteindelijk. "Wat? Maar wie heeft er gif op die glasscherfje gespoten?" Vraag ik verbaasd. "Momenteel verdenk ik Lucardo hiervan, want je bent bij hem wakker geworden." Antwoordt Blaise. "Dus je hebt niet gezien dat het Lucardo was?" Zeg ik. Blaise knikt. "Een monster uit een game nam je mee." Zijn ogen zien er verdrietig uit. "Klinkt niet echt... realistisch." Mompel ik. "Wil je dit nog een keer zeggen, terwijl ik het opneem?" Vraagt Blaise grijnzend. "Nee!" Roep ik. Ik kijk weer naar 'The Flash'. "Zo jammer." Mompelt Blaise. Ik negeer hem en focus op de serie.