Last Game

64. I'm back

Er flitsen beelden langs me. Ga ik nu dood of wat? In de verte hoor ik geluid, ze praten steeds harder en harder. De beelden worden scherper. Ik zie een vrouw bevallen, het babytje wordt ouder en ouder. Op een gegeven moment zie ik mezelf in het babytje. Er verschijnt een jongen op een beeld. Blaise. Zijn twinkelende ogen en knappe gezicht laten mijn lichaam tintelen. Het beeld verdwijnt en er verschijnt een beeld van een groep meiden en jongens. SNA & TCH. Mijn hoofd begint te bonken. Ik begin alles weer te herinneren. "Seraphina." Hoor ik iemand roepen. Ik draai me om en zie een witte poort voor me. De deuren gaan open. Ik loop door de poort.

~

Ik open mijn ogen. Het is pikdonker om me heen. "Seraphina?" Hoor ik Aviana fluisteren. "Je bent wakker!" Iemand knuffelt me stevig. "Wat doen jullie nou?" Lach ik. "Herken je ons weer?!" Roept Rhea. "Ja! Ik zag allemaal beelden langs me vliegen. Het was zo cool!" Roep ik terug. Het valt me op dat we in een kerker zitten. "Wacht, waar zijn we?" Vraag ik. Ophelia haalt haar schouders op. "Ze waren met te veel, ze sloegen ons knock-out en nu zijn we hier." Zegt ze. Ik sta snel op en loop naar de deur. "Ho wacht! Niet aan de-" Ik raak de deurklink aan. Binnen 1 seconde lig ik op de grond, een paar meter van de deur vandaan. "Deurklink zitten..." Maakt Rhea haar zin af. "Jezus, je vloog 2 meter omhoog." Roept Aviana. Ze helpt me snel overeind. "Oké, hoe komen we dan hieruit?" Vraag ik. "Oh maak je maar niet druk! Dit moet je zien." Ophelia gebaart naar de tralies boven de deur. Ik ga op mijn tenen staan en kijk naar buiten. "Is dit een stadium uit de Romeinse tijd?" Vraag ik verbaasd. "Ja, en wij zijn niet de enige hier." Mompelt Aviana. Ik kijk naar de muren. Om de 6 meter zit weer een deur. "6 deuren... Wie zitten daarin?" Vraag ik. "Oh de jongens en de andere meisjes." Zucht Rhea. "Dus iedereen is gepakt?!" Roep ik. Aviana knikt. "En mevrouw Patterson?" Zeg ik bezorgd. Ze halen hun schouders op. "Aria? Saira? Jaydan? Ethen?" Ik roep een paar willekeurige namen. Niemand reageert. "Iedereen zit vastgebonden en heeft tape om z'n mond." Zegt Ophelia. "Waarom wij niet?" Ik kijk haar verbaasd aan. "Omdat wij de volgende zijn." Zegt Aviana trillend. "Volgende?" Ik kijk de anderen niet-begrijpend aan. "Ze hebben een stadium gebouwd om ons te testen. Cassandra's vader en Lucardo werken samen." Zegt Rhea geërgerd. De deur gaat open. Er stappen een paar mannen met enorme spieren de kerker in. "Oh je bent eindelijk wakker." Grijnst een man naar me. Ik steek mijn middelvinger naar hem op, daarna krijg ik een klap in mijn gezicht. Het is het waard. We worden naar buiten gesleurd. De andere deuren gaan ook open. Ik zie de andere meisjes naar buiten worden gesleurd. Ze zien er bont en blauw uit. De jongens zijn er nog erger aan toe. "Ah! Seraphina! Mijn prachtige godin!" Hoor ik Lucardo roepen. Ik kijk naar boven. Lucardo grijnst naar me, hij heeft een witte romeinse gewaad aan. Oh god, we gaan toch niet roleplay spelen? "Waarom heb je ze gemarteld?" Roep ik kwaad. "Oh je vrienden?" Lucardo kijkt even naar hen. "Ik heb ze niet gemarteld. Ze waren niet sterk of snel genoeg, dus ze raakten... gewond." Glimlacht hij onschuldig. "Kom naar beneden als je durft! Dan zal ik je met mijn hand bewusteloos slaan!" Roep ik uitdagend. "Beter kom jij naar boven, dan kan ik mijn hand op je mond leggen. En dan ben je eindelijk stil." Knipoogt Lucardo. Hij klapt in zijn handen. Een ijzeren hek gaat omhoog. Er loopt een enorme man naar binnen met een enorme zwaard. Enorme man? Ja! Hij is een reus! Net zo groot als een normale rijtjeshuis van 7 meter! "Seraphina, wil je veilig hierboven zitten of bij je vriendinnen blijven?" Vraagt Lucardo. "De derde graag." Antwoord ik. Lucardo kijkt me verward aan. "Jij komt naar beneden en wij gaan weg." Roep ik. "Oh dacht het even niet. Laat de wedstrijd beginnen!" Roept Lucardo. De mannen achter me stappen weg. Een man naast Lucardo gooit drie lange zwaarden naar ons. Tachi's - Samurai zwaarden. "Kill or be killed." Brult de reus. Ik kijk naar de andere meisjes en jongens. "Mogen zij niet meedoen?!" Roep ik. "Nee, ze hebben al gevochten en verloren." Roept Lucardo lachend. De meiden proberen iets te zeggen, maar het lukt niet door het tape op hun mond. "Seraphina, theoretisch gezien kunnen we dit niet winnen. Onze zwaarden zijn lichter en scherper, maar zijn zwaard is groter en zwaarder. Dus dan breken onze zwaarden in stukjes." Fluistert Ophelia. "Dan moeten we op iets anders richten. Kijk naar zijn nek. Zijn hele lichaam is bedekt met een harnas, maar zijn nek ligt gewoon bloot." Fluister ik terug. "Maar hij is 7 meter! We komen daar nooit bij!" Roept Aviana. "We zien wel." Mompel ik. De reus loopt op ons af, hij zwaait met zijn zwaard heen en weer. "Rhea, jij gaat hem afleiden. Ren maar heen en weer. Aviana, Jij probeert hem uit evenwicht te brengen. Ophelia, jij rent precies de andere kant van Rhea op. Zo raakt hij in de war en weet hij niet achter wie hij aan moet." Zeg ik zachtjes. Ze rennen op de reus af. Hij laat zijn zwaard vlak naast Aviana in de grond zakken. Interessant... Ik ren naar Aviana toe. De reus merkt me op en zwaait met zijn zwaard over mijn hoofd. Ik buig snel achterover. "Jezus Seraphina! Je was bijna onthoofd!" Gilt Aviana. "Bijna." Zeg ik opgelucht. "Ik weet hoe je bij zijn nek kunt komen." Aviana kijkt me verbaasd aan. "Zijn zwaard is breed genoeg dat je eroverheen kunt rennen. Wanneer hij zijn zwaard in de grond steekt, springen we op zijn zwaard en rennen omhoog." Leg ik uit. "En als één van ons naar beneden valt?" Aviana kijkt me bezorgd aan. "Dan is het al te laat en is één van ons een plasje bloed geworden." Zeg ik nonchalant. Aviana kijkt me geschokt aan.

_________________________

Alweer: Het spijt me supererg dat ik TWEE dagen niks heb gepubliceerd!!! Ik was vrijdag al mijn huiswerk vergeten: Wiskunde toets, Duits mondeling gesprek en twee schetsen in kleur met gedicht erop T^T. En het spijt me ook dat ik Hfst. 64 zo laat publiceer. Mijn mobiel viel uit en ik had niks opgeslagen (LOL)