Last Game

80. Paper

Sorry dat ik twee dagen geen hoofdstuk heb gepubliceerd! Had het even druk!

_______________________________________________________

"Dus Last Game... leeft?" Vraag ik geschokt. "Ja, zo zou je het kunnen zeggen. Het klinkt onwerkelijk, maar het is echt zo." Antwoordt mevrouw Patterson. "Kan dat wel?" Zegt Ophelia. "Niet voor alles is een reden of een logische verklaring. Het is gewoon zoals het is." Zucht mevrouw Patterson. We knikken begrijpend. "We gaan dus nu gelijk terug?" Vraagt Aviana. "Ja, de horloges staan klaar." Mevrouw Patterson geeft ons allemaal een horloge. "Je moet je opnieuw registreren, want jullie gegevens zijn verwijderd. En nog iets belangrijks! Jullie zullen allemaal een rol in het verhaal gaan spelen! Dus de ene word een prinses en de andere een soldaat." Legt ze uit. "Wacht, maar dan worden we allemaal niet op dezelfde plek geteleporteerd, toch?" Zegt Valentina. Mevrouw Patterson knikt. "Er zijn twee koninkrijken. Dat is alles wat we weten." Antwoordt ze. "En hoe halen we de andere mensen uit Last Game?" Vraag ik. "Er is maar één manier om uit een game te komen." Zegt ze aarzelend. "Het game uitspelen." Mompelt Aviana. "Precies. Ik weet niet wat Last Game heeft gedaan en hoe haar verhaal in elkaar zit. Maar probeer het game uit te spelen." Zegt mevrouw Patterson. We maken onze horloges vast. "Veel succes. Ik zal mijn best doen om erachter te komen, hoe het kan dat Last Game uit zichzelf bestuurd." Glimlacht mevrouw Patterson. Ik knik en tik op mijn horloge. Er verschijnt een hologram voor me.

Welcome.

Creepy... Na een paar seconden verschijnt de registratie pagina.

USERNAME: Seraphina
PASSWORD: **************

Name available ✔️

Mijn naam is nog beschikbaar!

Are u ready? You will be teleported in 3 seconds.

"Wacht, ik word geteleporteerd over 3 seconden?!" Roep ik. De anderen kijken me verbaasd aan. "Bij mij moet ik op oké drukken om te teleporteren." Zegt Aviana verward. Er verschijnen witte glinsteringen om me heen. "Huh? Ik zag geen oké knop!" Roep ik paniekerig. Blaise probeert mijn arm vast te pakken, maar de witte glinsteringen vormen een barrière. Xavier probeert de barrière te breken. "Last Game heeft dus een rol voor je in het verhaal. Je karakter past dus precies in het verhaal." Zegt mevrouw Patterson. De witte glinsteringen beginnen aan mijn lichaam te plakken. De anderen roepen nog iets naar me, maar ik kan het niet meer horen. Alles wordt wit om me heen. Het lijkt wel alsof ik in de lucht schiet. Adrenaline giert door mijn lichaam. Ik ben blij dat ik niks zie! Opeens verdwijnt het wit. Ik val als een baksteen naar beneden. Ik zat in de wolken? Met veel moeite draai ik me om en kijk naar beneden. Een enorme paleis bevindt zich recht onder me. Buiten de paleismuren zijn vele huizen gebouwd. Er waait een stuk stof tegen mijn gezicht. Ik veeg het weg en zie dat ik een witte jurk draag. "Wat is dit?!" Roep ik verbaasd. De grond komt steeds dichterbij. Ik zie een enorme hooistapel. Beter hooistapel dan stenen! Er rennen soldaten de plein op en wijzen naar me. Tot mijn verbazing vliegen er een paar soldaten naar boven. Ze hebben vleugels?! Ze pakken me bij mijn armen vast en vliegen naar beneden. We landen op de hooistapel. "Bedankt." Zeg ik opgelucht. De soldaten buigen naar me en springen van de hooistapel. Ik klim voorzichtig naar beneden. Een man in een butler kostuum rent naar me toe. "Prinses Seraphina." Glimlacht de man. Prinses?! Ik kijk om me heen. Waar zijn de anderen? En waar ben ik?! "De troepen staan klaar. Wat is uw bevel?" Vraagt de man. "Bedoel je troepen als een leger soldaten in een oorlog?" Vraag ik verward. De man knikt en kijkt me verbaasd aan. "Wat deed u boven in de wolken?" Vraagt hij. "Ik was even pauze aan het nemen, maar toen voelde ik me niet lekker en verloor mijn balans." Antwoord ik snel. "Ik begrijp het, prinses. Wilt u dat we nu Bai Lan State gaan aanvallen?" Zegt de man. Bai Lan State? "Breng me eerst naar de troepen." Beveel ik. De man knikt. "Zadel een paard voor de prinses en breng haar oorlogskleding mee!" Roept hij. Alle soldaten rennen weg. Iemand rent met een prachtige fries naar me toe. Ik ben blij dat ik drie jaar op paardrijles heb gezeten!