Last Game

29.LaFerrari

"Waarom landen we op de dak van een school?! Straks begeeft de dak het!" Roept Aria. We lopen naar de deur van de privé-jet. De piloot loopt naar ons toe en opent de deur voor ons. "Euhm waarom zijn we op de dak van een school geland?" Vraag ik. "Jullie hebben al over tien minuten les. Alle bagage wordt naar jullie villa gebracht." Antwoordt de piloot. "Euh... Ik kan geen Frans." Mompelt Ophelia. "Ik kan me nog voorstellen." Grijns ik. We lopen de trap af. Ik zie een paar mannen onze bagage ergens heenbrengen. Een vrouw loopt naar ons toe. Ze buigt lichtjes voor ons. "Welkom in Parijs! Ik zal jullie naar jullie lokaal brengen." Zegt ze in het Engels. "Oh god." Mompelt Elora. We lopen achter haar naar een lift. De vrouw begint van alles te vertellen over de school. De liftdeuren gaan open. We lopen de gang door. De leerlingen in de klaslokalen kijken ons na. "Hier is het. Als jullie vragen hebben, stel ze aan jullie klasgenoten of ga naar de balie." Glimlacht ze. Ze draait zich om en loopt weg. We kijken haar na. "Oke..." Mompelt Rhea. Ik pak de deurklink vast en open de deur. Alle leerlingen staren me gelijk aan. De docente begint iets in het Frans tegen me te roepen. Ik doe de deur weer dicht. "Wat zei ze?" Vraag ik. "Weet ik veel." Lacht Aviana. Ik open de deur weer. "Euhm sorry! Maar ik spreek geen Frans!" Roep ik in het Engels. De docente rolt met haar ogen. Pardon? "Je moet de volgende keer kloppen! Kom binnen." Zegt ze in het Engels. We lopen naar binnen. Het valt me op dat de MOOISTE JONGEN ter wereld me aanstaart. Hij lijkt op... "Stel jezelf voor." Glimlacht de docent. "Ugh mijn Engels is echt slecht! Ik stel mezelf wel voor in het Nederlands." Mompelt Leona. Ze zet een stap naar voren. "Ik heet Leona, ben 16 jaar oud, leef in Amerika en ik kan totaal geen Frans." Ratelt Leona. De leerlingen staren haar met open mond aan. "We zijn met elf personen... Dit gaat veel te lang duren." Mompelt Aviana. Ik zet een stap naar voren. "Hoi, ik ben Seraphina en dit zijn mijn vriendinnen. Aviana, Ophelia, Aria, Rhea, Saira, Mireya, Leona, Zaria, Valentina en Elora." Zeg ik in het Engels. De leerlingen klappen in hun handen. "Ga maar zitten." De docente gebaart naar twaalf tafels. Ik loop naar de achterste tafel en leg mijn rugtas op de tafel. De andere meiden gaan tegenover me zitten. Ik hoor iemand zijn stoel naar achteren schuiven. Aviana kijkt naar iets achter me. De stoel naast me wordt naar achter geschoven. De MOOISTE JONGEN ter wereld gaat naast me zitten. Ik kijk hem afwachtend aan. "Wat?" Grijnst hij. Ik herken zijn stem ergens van... Aviana staat op en rent met haar tas naar de plek waar de MOOISTE JONGEN ter wereld zat. Ze praat met een jongen. "Wie is dat?" Vraagt Ophelia. "Nixon." Grijnst de MOOISTE JONGEN ter wereld. Mijn hart begint te bonken. "Wat is je naam?" Vraag ik. De jongen buigt zich naar me toe. "Weet je het niet meer? Ik zie dat je het armbandje nog steeds draagt." Fluistert de jongen in mijn oor. "Blaise?" Fluister ik. De jongen knipoogt naar me. "Ja, ik ben Blaise." Grijnst hij. "Hoe wist Aviana hoe Nixon eruit zag?" Vraagt Zaria. "Ze hadden elkaars nummer." Antwoordt Blaise. "STILTE!" Schreeuwt de docente. Ik val van mijn stoel. "Jezus! Zij kan schreeuwen!" Mompel ik. Blaise trekt me overeind. Ik wil net op mijn stoel gaan zitten als hij me op zijn schoot trekt. Mijn wangen worden rood. "Mevrouw! We gaan even van wat tafels verplaatsen!" Roept Nixon. De jongens schuiven hun tafels tegen de onze. De docente en de andere leerlingen staren ons stomverbaasd aan. Als iedereen weer zit gaat ze weer verder met haar les. "Je ruikt heerlijk." Fluistert Blaise in mijn nek. "Jij ook." Mompel ik. Hij ruikt naar sandelhout en een dure parfum. Blaise grinnikt. Ik probeer op mijn eigen stoel te gaan zitten. "Oh nee, schat! Nu ik je weer terugheb, ga je nergens meer heen!" Mompelt Blaise. "Ik zit maar een paar centimeters van je vandaan!" Protesteer ik. "Te ver." Gromt Blaise. Hij trekt me tegen zijn borstkas. "Ik heb veel te weinig geslapen." Fluistert hij. Hij legt zijn kin op mijn schouder. Ik voel zijn adem op mijn huid. De docente geeft iedereen een papiertje. Ze praat in het Frans. "Wat zegt ze?" Vraag ik aan Blaise. "We moeten onze droomman of droomvrouw beschrijven." Grijnst Blaise. "Serieus." Zuchtend buig ik me voorover en zoek naar een pen in mijn rugtas. Ik voel een hand onder mijn trui gaan. "Je huid is super zacht." Mompelt Blaise. Ik ga snel overeind zitten. "Wat doe je?!" Fluister ik. "Ik moest even checken hoe de huid van mijn droomvrouw voelt." Grijns Blaise. Hij schrijft iets op zijn papiertje. "Ze heeft prachtig lang bruin haar, fluwelen huid..." Zegt hij hardop. "Oh? Mijn droomman heeft prachtige ogen, zijn geur is verrukkelijk, zijn lippen zijn super zacht." Zeg ik grijnzend. "En hoe heet je droomman?" Vraagt Blaise. "Hmm Lucardo." Lieg ik grijnzend. Blaise draait me om en pakt mijn kin vast. "Leugenaar." Grijnst hij. "Hoe weet je of ik lieg of niet?" Fluister ik. "Lucardo's lippen zijn niet super zacht, zijn geur is niet verrukkelijk en je bent van mij." Blaise drukt zijn lippen op die van mijn. "Oh! Zo te zien hebben twee mensen hun droomvrouw en droomman al gevonden!" Hoor ik de docente in het Engels roepen. Ik maak me snel los van Blaise. Alle leerlingen staren ons jaloers aan. Ik leg mijn hoofd tegen Blaise's borstkas. De deur gaat open. "Ik moet de nieuwe studenten naar hun rijles brengen." Hoor ik een man zeggen. Ik kijk op. "Tijd om te gaan." Blaise tilt me overeind en pakt onze rugtassen. "Je bedoelt: Ik moet gaan?" Vraag ik verward. "Ik heb ook rijles." Grijnst Blaise. Ik spring uit zijn armen. "Laten we gewoon gaan lopen!" Ik pak mijn rugtas en storm de lokaal uit. Zijn grijns is zo sexy! "Zo zo je first-kiss?" Vraagt Aviana. Ik knik. "Zo romantisch! Maar jammer genoeg werden jullie verstoord." Zegt Aria verdrietig. De jongens lopen achter ons aan. Blaise kijkt de hele tijd naar mijn lichaam. "Hé, straks vliegt er iets in je mond." Roep ik naar hem. Blaise kijkt snel weg. De jongens beginnen te joelen. "Pervy Aliens." Lacht Valentina. We lopen naar buiten. Er staan tweeëntwintig LaFerrari's naast elkaar geparkeerd. Allemaal rood of zwart. Een vrouw loopt naar ons toe. "De rode zijn voor de dames en de zwarte voor de heren." Glimlacht ze. Ik loop naar één van de rode LaFerrari's. "Hé, Seraphina! Straks vliegt er iets in je mond." Roept Blaise. "Ja maar dit is gewoon vet! En jij staarde naar mijn lichaam." Grijns ik. Blaise schudt lachend zijn hoofd. "Stap maar in! Dan kunnen we beginnen." Roept de vrouw.