Hebben jullie wel eens gedroomd om in een game te leven? Last Game is een online virtual game. Je krijgt een speciale horloge. Als je op een bepaalde knopje drukt, kom je in het game terecht. Je echte lichaam verdwijnt dan van de wereld en komt in d...
In de verte zie ik een enorme rookwolk. "Ze zijn al in gevecht!" Roept Aviana. "Nou, ik stel voor dat we nog sneller vliegen!" Roep ik. De meiden knikken instemmend. We vliegen zo snel als we kunnen erheen. "We moeten de tentakels als eerste eraf snijden!" Roept Ophelia boven de lawaai uit. Overal hoor je vreemde kreten en geschreeuw. "Komt in orde!" Ik maak een duikvlucht naar beneden. Aviana en Zaria vliegen achter me aan. De anderen vliegen nog een stukje door. Onder ons beginnen de soldaten naar ons te wijzen. "Oh ja, de meeste soldaten hier weten nog niet dat de meiden in een andere leger zitten." Roept Zaria. We landen op de grond. "Aviana, kan jij proberen Blaise, Jaydan, Ace, Camilio, Revit en Xavier te vinden?" Vraag ik snel. Aviana knikt meteen en begint een willekeurige richting op te rennen. "Waar zijn de aliens?" Zegt Zaria verward. Ik kijk om me heen. Alleen een enorme groep soldaten staan om ons heen. "Seraphina, boven je!" Hoor ik Rhea schreeuwen. Ik kijk snel naar boven. Een enorme tentakel alien vliegt razendsnel op me af.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Zaria duwt me snel aan de kant. "Ze zijn echt snel." Mompelt ze. De alien vliegt over onze hoofd heen. We spreiden snel onze vleugels en vliegen achter hem aan. "Hé! Je kan gewoon je element besturen zonder een patroon te tekenen!" Roept Ophelia naar ons. Ze gebaart naar de alien voor ons. Een enorme bliksemschicht raakt de alien. ?! "Wow..." Fluistert Zaria bewonderd. De alien begint te schokken. Er ontstaan blauwe vlammen bij zijn tentakels. "Hé, is dit soms de teken dat hij dood gaat?" Vraag ik aan Ophelia. Ze haalt haar schouders op. De alien brult het opeens uit. Hij zwaait met zijn tentakels in het rond. Ik word vol in mijn buik geraakt en knal tegen Zaria aan. We rollen een paar meter over de grond. "Buikpijn..." Kreun ik van de pijn. Zaria knielt snel naast me neer. "Mireya!" Roept ze paniekerig. Mireya knielt meteen naast me neer. "Zorg ervoor dat je niet word geraakt!" Roept ze naar de andere meiden. Ik voel een verschroeiende hitte door mijn lichaam gaan. Waarom heb ik toch zoveel pech?! "Seraphina, blijf wakker! Je hebt een nogal ernstige wond bij je buik." Zegt Mireya. "Het voelt... alsof mijn buik wordt opengerukt." Piep ik. "Ja... misschien is dat ook wel zo." Mompelt Zaria. Mireya geeft haar een tik op haar hoofd. "Het komt wel goed, Seraphina." Zegt ze geruststellend. Zaria trekt haar wenkbrauwen op. "Hoe ziet mijn wond eruit?" Vraag ik langzaam. "Oh... je buik ziet er een beetje rauw uit. Alsof er iemand je ingewanden eruit heeft gerukt." Antwoordt Zaria eerlijk. Ik probeer overeind te kruipen. "Nee! Blijven liggen! Straks verlies je teveel bloed!" Beveelt Mireya. "Ik heb nog niet eens een slag kunnen uitdelen en ik lig al gewond op de grond." Zucht ik. "Maak jij je daar maar geen zorgen om!" Lacht Zaria. "Oh my god, wat is er hier gebeurd?!" Gilt Aviana. Ze raakt mijn schouder even aan. Ik krimp een klein beetje ineen. "Buik doet nog steeds pijn." Waarschuw ik. "Ja, dat zie ik." Zegt Aviana met grote ogen. Achter haar verschijnen de jongens. Tot mijn verbazing zijn alle jongens hier, Rayne, Ralph etc. "Jezus, Seraphina!" Roept Xavier. "Het doet nu al een stuk minder pijn." Zeg ik geruststellend. De jongens kijken elkaar ongelovig aan. "Hé, mannen! Pak jullie wapens en probeer de tentakels van die alien eraf te snijden! Zorg ervoor dat je niet word geraakt!" Beveelt Aviana. De jongens knikken meteen en rennen op de alien af. Blaise knielt zich naast me neer. "Gaat het?" Vraagt hij bezorgd. "Ziet het eruit alsof het gaat?" Mompelt Zaria. "Het gaat al beter." Antwoord ik. Er knielen een paar meiden naast me. "Mevrouw Hetalia komt eraan! Blijf het nog even volhouden!" Zegt een meisje. Ik knik. "Wie is mevrouw Hetalia?" Vraagt Blaise aan me. "Ik heb geen idee." Lach ik. Meteen leg ik een hand op mijn buik. "Shit dat deed pijn." Kreun ik. Ik haal sissend mijn hand van mijn buik. Dubbele pijn! "Zoveel bloed?!" Roep ik geschrokken als ik naar mijn bloedbesmeurde hand kijk. "Ja, dan wil je je buik nu echt niet zien." Lacht Mireya. Opeens verschijnt de vrouw, die ons hielp, voor mijn voeten. "Seraphina! Alles oké?!" Roept ze geschrokken. Haar gezicht wordt wit als ze mijn buik ziet. Is het zo erg?! "Ja, het doet nu al minder pijn." Zeg ik glimlachend. "Til haar snel op! Ik breng je meteen naar een ziekenhuis!" Beveelt de vrouw. Een paar meiden staan meteen op. "Ik til haar wel op." Zegt Blaise. De vrouw kijkt even van mij naar Blaise en weer terug. "Oh hemeltje lief, dat is Blaise!" Roept ze ongelovig. Blaise kijkt haar verbaasd aan en tilt me dan op in bruidsstijl. Even voel ik een scherpe pijn. "Sorry." Fluistert Blaise. Ik sla mijn armen om zijn nek. "Ik wil straks een verslag hebben van wat er is gebeurd." Zegt de vrouw tegen Mireya. Mireya knikt en glimlacht naar me. "Zie je straks weer." Zegt ze. Ik knik. Zaria zwaait even naar me en rent dan naar de anderen. De vrouw tekent een patroon in de lucht. Er verschijnt een patroon onder Blaise's voeten. Binnen één seconde staan we in een ziekenhuis gang. "Kom mee." De vrouw loopt richting een deur. "Blaise, je weet dat je je zielsverwant kunt helen door haar een kus te geven toch?" Vraagt de vrouw grijnzend. Blaise knikt. "Werkt het nog steeds?" Vraagt hij terug. De vrouw knikt en opent een deur. "Rust goed uit, Seraphina." Glimlacht de vrouw. Ik knik. Blaise draagt me naar binnen. De vrouw sluit de deur achter ons. "Sinds wanneer heeft een ziekenhuis een kingsize bed?!" Roep ik verbaasd. "Dit is Last Game hè? Alles kan hier gebeuren." Lacht Blaise. Hij weet nog niet dat Last Game een planeet is... 🤔 Ik vertel het hem later wel 😏 Hij legt me voorzichtig op een bank neer. "Handdoeken..." Hij loopt richting de badkamer. Ik trek ondertussen voorzichtig mijn uniform uit. Het is helemaal doorweekt van mijn bloed. Ik kijk naar mijn buik. Oh goeie genade... het ziet er inderdaad uit alsof iemand mijn ingewanden eruit heeft gehaald en het daarna slordig erin heeft geduwd. En ik ben maar één keer geraakt! "Shit, Seraphina." Blaise rent snel naar me toe en drukt me weer op de bank. "Straks vat je nog kou." Zegt hij bezorgd. "Mijn buik is een ramp." Kreun ik. Blaise begint te grijnzen. "Wil je dat ik het weer mooi laat maken?" Knipoogt hij. Ik knik. "Maar je had me vandaag achtergelaten! Want je wou alleen op zoek gaan naar de andere meiden." Zegt hij bedenkelijk. Ik laat mijn mond openvallen. "Hé, ik heb hen wel gevonden!" Protesteer ik. "En je hebt mij met een gebroken hart achtergelaten." Gromt hij boos. "Sorry..." Zeg ik zachtjes. Hij buigt zich naar me toe tot onze lippen elkaar bijna raken. "Je bent zo gemeen soms." Fluister ik. "Hé, ik plaag je maar." Lacht hij. "Oh ja? Je zei net nog da-" Hij drukt zijn lippen op de mijne. Een heerlijke tinteling verspreidt zich door mijn lichaam. Ik voel zijn hand over mijn buik heen glijden. Hij maakt zijn lippen voorzichtig van me los. "Man, als dit nou in het echt ook zou werken..." Mompelt hij grijnzend. Ja, in het echt... je moest eens weten. Ik kijk naar beneden. Mijn buik ziet er weer normaal uit. "Ik hou zoveel van mijn buik." Grijns ik. "Snap ik, je huid is zo fluweelzacht." Knipoogt Blaise verleidelijk. Ik kom snel overeind en loop richting de kingsize bed. "Laat me even uitrusten. Ik heb al zo lang niet meer goed geslapen." Ik kruip snel onder de dekens. "Mhm." Blaise trekt ondertussen zijn uniform uit en gaat naast me liggen. "De anderen zijn nog aan het vechten." Mompelt hij. "Ja..." Ik kruip tegen hem aan en sluit mijn ogen. "Niet bezorgd?" Lacht hij. "De meiden zijn sterk hoor." Zeg ik vol vertrouwen. Daarna val ik in een diepe slaap.
