Last Game

78. Girlnight...?!

LAST GAME staat momenteel op nummer 1 populairste fantasy boek!!! Eerste keer denk ik! Was altijd 2e ;-;
*Pakt pen en 'First-List'*
*Streept 1e place Fantasy door*

✌️🎉🎊🎀🎈🛍🎁🎉🎊

_______________________________________________________

"Mevrouw Patterson wilt ons morgen spreken." Zegt Jaydan als iedereen klaar is met eten. "Eindelijk!" Roept Aviana. "Waarover wilt ze praten?" Vraag ik. "Over Xander en Last Game." Antwoordt Jaydan. Iedereen kijkt elkaar verward aan. "Last game?" Mireya kijkt Jaydan niet-begrijpend aan. "Ja, ze wilt ons een video laten zien. Dat was het enige wat ze me vertelde." Legt Jaydan uit. "Oh, gaan jullie weer terug in het game?" Vraagt Blaise's vader bezorgd. We halen onze schouders op. De deurbel gaat. "Ik ga wel." Blaise staat op en rent naar de voordeur. Ik hoor een vrouw gillen. Oh nee... "Seraphina Revenir!" Mijn moeder en vader stormen de woonkamer binnen. "Hoi, mam en pap." Groet ik hen. "Jongedame, waarom nam je je mobiel nooit op? We waren dood ongerust!" Roept mijn moeder boos. "Ik ben mijn mobiel kwijtgeraakt en ik ken jullie nummer niet uit mijn hoofd." Antwoord ik zachtjes. Blaise legt zijn handen op mijn schouders. "Maar je hebt weer een nieuwe mobiel zie ik." Zegt mijn vader. "Ja, net gekregen van Blaise." Grijns ik. "Mooi, kom maar hier met die mobiel! Ik ga even onze nummers erbij zetten!" Mijn moeder pakt mijn mobiel en loopt naar de bank. Die voelt zich al helemaal thuis! "Ah zijn dat je ouders?" Vraagt Blaise's moeder aan me. "Oh ja! Mam, pap! Dit zijn Blaise's ouders!" Roep ik. Mijn moeder staat op en geeft me mijn mobiel terug. Das snel gedaan! "Oh ik heb nooit iets over zijn ouders gehoord!" Ze gaat naast de moeder van Blaise zitten. Gênant! Dit wordt weer zo'n gesprek waarbij de kinderen belachelijk worden gemaakt! "Dat komt, omdat hij niet wist of we nog wel leefden." Legt zijn moeder uit. "Weg hier." Fluistert Blaise. Ik sta snel op en loop achter hem aan richting de slaapkamers. "Seraphina!" "Blaise!" Roepen mijn moeder en Blaise's moeder tegelijk. We draaien ons langzaam om. De meiden en jongens staren ons vol medelijden aan. "Waar gaan jullie heen?" Vraagt mijn moeder. "Slaapkamer? We gaan daar wel... iets doen." Antwoordt Blaise. "Jullie slapen samen?!" Roept mijn moeder geschokt. "Dit is het moment dat ik dood ga." Mompel ik. "Daar ben ik het helemaal mee eens." Fluistert Blaise. "Ja...?" Antwoord ik aarzelend. Mijn moeder staat op. "Laat me eens die slaapkamer zien!" Ze loopt langs ons heen richting de slaapkamers. Iedereen staat op en loopt achter ons aan. "Je moeder is echt boos." Lacht Aviana. "Weet ik ook wel." Mompel ik. Mijn moeder opent de deur van Blaise's slaapkamer. "Lieve hemel." Zegt ze met grote ogen en open mond. "Shit! Je hebt alleen sexy kledingstukken voor me gekocht! En die liggen allemaal op bed!" Fluister ik paniekerig. "Rustig, alles komt goed." Blaise loopt naar mijn moeder toe. "Mevrouw Revenir, maakt u zich geen zorgen. Ik zorg ervoor dat uw dochter niks overkomt. En we slapen alleen samen. We doen geen 'het'." Zegt hij met nadruk op 'geen'. Mijn moeder loopt naar me toe. "Jij, mijn schat, gaat vandaag met ALLE meiden in de woonkamer slapen." Zegt mijn moeder liefjes. Haar ogen staan op onweer. "Maar-" "Geen gemaar!" Roept ze. Ik zucht teleurgesteld en loop met de meiden terug naar de woonkamer. "Ik weet niet waarom, maar ik doe liever wat ze zegt dan dat ik haar woede over mij heen laat gaan." Mompelt Aria. De meiden knikken instemmend. "Het is trouwens als best laat! Laten we gaan slapen!" Stelt Blaise's moeder voor. "Mooi! Pak alle kussens en dekens die je niet nodig hebt en leg ze maar op de grond!" Roept mijn moeder. De jongens rennen snel weg om kussens en dekens te pakken. "Yay een meidennacht." Lacht Leona. "Wedden dat de jongens ons weer terug naar hun bed slepen, wanneer alle ouders weg zijn?" Fluistert Rhea. Ah... "Ja! Een meidennacht! Ik blijf ook hier slapen! De mannen kunnen ergens anders gaan slapen!" Roept mijn moeder enthousiast. Mireya verslikt zich en begint te hoesten. De jongens komen terug met kussens en dekens. "Elke meisje mag twee dekens en één kussen! De ene deken dient als matras." Roept Jaydan. De jongens improviseren snel dertien bedden, elf voor de meiden en twee voor de moeders. "Man, ik had gewenst dat we vannacht plezier in bed zouden hebben! Niet dit!" Fluistert Blaise in mijn oor. "Morgen kunnen we weer samen slapen, denk ik." Grinnik ik. "Zo niet eerlijk." Hij drukt een kus op mijn wang en loopt met de andere jongens naar hun slaapkamers. "Mooi! Laten we gaan slapen!" Zegt Blaise's moeder grijnzend. Iedereen kleed zich uit tot ze in hun ondergoed staan. Ophelia schakelt alle lichten uit. De woonkamer heeft een enorme raam waardoor we een prachtig uitzicht hebben op de stad. "Welterusten." Mompelt iedereen. Ik kruip onder mijn deken en kijk maar wat uit het raam. Ik heb geen leven! 😫 Na een paar minuten hoor ik mijn moeder lichtjes snurken. Jupe, die is in slaap. Vanuit mijn ooghoeken zie ik de jongens over de grond kruipen. De andere meiden kijken ook hun kant op. Wat doen ze?! Blaise bereikt me als eerste. Hij kruipt onder de dekens en gaat dicht tegen me aan liggen. "Wat doe je?!" Fluister ik verbaasd. "Bij jou slapen." Lacht hij. "Niet zo hard!" Sis ik. "Sorry." Mompelt Blaise. Hij kijkt ook uit het raam. "Ik ga mijn bed hierheen verplaatsen. Je hebt zo'n mooie uitzicht hier." Fluistert hij zachtjes. "Gek, er is ook een enorme raam in je slaapkamer. Maar dan moet je eerst de gordijnen opzijschuiven." Fluister ik terug. Blaise grinnikt zachtjes en legt zijn hoofd in mijn nek. "Ik heb nog nooit zo'n fijne verjaardag gehad." Fluistert hij. "Vind jij dit fijn?" Lach ik zachtjes. "Met jou in mijn armen? Ja. Dit bed? Nee." Zucht hij. "Waarom heb je ook maar één kussen meegenomen?" Fluister ik. Onze hoofden passen nauwelijks op één kussen. "Dan gebruik ik jou wel als kussen." Hij draait ons om, zodat hij boven op me ligt. "Dus dit doen jullie altijd in bed?" Hoor ik Aviana fluisteren. Ik voel mijn wangen rood worden. "Jullie hebben 'het' al gedaan, dus stilte." Fluistert Blaise terug. "En jullie lekker nog niet." Lacht Aviana. Ik hoor mijn moeder bewegen. Iedereen is gelijk muisstil. Dit is te grappig voor woorden. "Laten wij ook maar gaan slapen." Fluister ik. Blaise knikt. "Ik vraag me af wat mevrouw Patterson bedoelt met Last Game... En waarom zou ze met ons over Xavier willen praten?" Zegt hij zacht. "Wie weet... Xavier is een Master Spy." Fluister ik. "Master Spy?!" Fluistert Blaise verbaasd. Ik knik. "Ah... we zien het morgen wel." Mompelt hij. "Welterusten." Grijns ik. "Slaap lekker." Hij drukt een kus op mijn lippen en legt zijn hoofd in mijn nek. Op een of ander manier ligt dit toch lekker. Ik sluit mijn ogen en val al snel in slaap.

WAT ER IN DE VOLGENDE HOOFDSTUK ZAL GEBEUREN:

"Master Spy?" Lacht Xavier. "Ja? Dat zei je toch altijd!" Roep ik. "Baby, ik zei altijd Master SNA!' Roept Xavier. Iedereen kijkt hem met open mond aan, behalve mevrouw Patterson. "Ja, hij gaat met jullie terug naar Last Game." Zegt ze. Ze zet de flatscreen tv aan. "Kijk eens naar deze video." Ze zet een video aan.