Last Game

65. Shame shame shame

"Rhea!" Gilt Ophelia. De reus mept Rhea weg met zijn zwaard. Ze valt tien meter verderop op de grond. Ze blijft stil liggen. "Shit." Ik ren snel naar haar toe. "Seraphina, uitkijken!" Roept Ophelia. De reus probeert me met zijn vingers vast te pakken. Ik duik snel opzij. "Ik ga wel bij haar kijken! Jullie gaan proberen bij zijn nek te komen!" Roept Ophelia. Ik steek mijn duim op en kom overeind. "Seraphina, ik zorg ervoor dat zijn zwaard in de grond gaat. Daarna klimmen we snel op zijn zwaard." Roept Aviana. "Wees voorzichtig." Zeg ik. Ze knikt en gooit een steen naar de reus. Het raakt zijn wang, nou ja... Helm. De reus draait zijn hoofd naar Aviana. "Probeer me maar doormidden te snijden!" Roept ze uitdagend. "Oh god." Mompel ik. De reus zwaait zijn zwaard omhoog. Ik hoor je jongens protesteren, vooral Nixon. De reus zwaait zijn zwaard omlaag. "Nu!" Roep ik. Aviana rent snel weg. Het zwaard maakt een scheur in de grond en blijft vastzitten. Ik ren snel op het zwaard af. Aviana klimt al op het zwaard. "Ren maar alvast!" Roep ik als ze blijft staan. Ze knikt en rent omhoog. Ik klim snel op het zwaard en ren achter haar aan. De reus heeft door wat we aan het doen zijn en probeert ons weg te slaan. "Nu snap ik waarom de anderen zo gewond zijn!" Roep ik hijgend. Aviana springt op zijn arm en klimt omhoog. "Ik leid hem wel af! Zorg ervoor dat je zijn nek doorsnijdt!" Roep ik naar haar. Ze knikt en klimt verder. "Hé trol!" Roep ik. De reus draait zijn hoofd naar me toe en grijnst naar me. Huh? Hij trekt zijn zwaard uit de grond. Ik verlies mijn evenwicht en val naar beneden. Voordat ik de grond raakt, smasht hij me tegen een muur aan met zijn zwaard. Ik zak op de grond en blijf even stil liggen. Alles om me heen lijkt te draaien. Wankelend kom ik overeind en schud mijn hoofd een paar keer. Mijn zicht wordt weer scherper. Voor me zie ik de jongens en de andere meisjes zitten. Er komt een plan in mijn hoofd. Ik trek mijn tachi en ren naar Nixon toe. "Grijp haar!" Hoor ik Lucardo roepen. Een paar mannen rennen op me af. Ik trek het tape van Nixon's mond, hij kreunt heel even van de pijn. "Niet in zijn nek! Daar zitten wolfachtige beesten in!" Schreeuwt hij. Ik kijk snel naar Aviana. Ze steekt op dat moment haar tachi in zijn nek. Ik hak snel Nixon's handboeien los en duw hem richting Aviana. "Hier pak mijn tachi en help haar!" Roep ik. Ik gooi mijn tachi in zijn handen. Een bewaker pakt mijn bovenarm vast. "Hé, laat haar los!" Roept Blaise. "Jij was toch nog vastgebonden?!" Roep ik verward. "Ja, was. Ik heb echt uren erover gedaan om die verrekte handboeien kapot te maken." Gromt hij geïrriteerd. Ik word op de grond geduwd door de bewaker. "Gast?! Waar was dat voor nodig?" Roep ik geërgerd. Blaise slaat hem en een de andere bewakers knock-out. "Sorry, schat! Moest eerst de andere bewakers uitschakelen." Verontschuldigt Blaide zich. Hij helpt me overeind. "Een kus is genoeg om het goed te maken." Grijns ik. Blaise drukt gelijk een kus op mijn lippen. "Ik heb je gemist." Fluister ik. "Ik jou ook." Fluister Blaise hees. "Hé tortelduifjes! Fijn dat jullie weer herenigd zijn, maar kijk even om je heen!" Roept Ophelia. "Sorry!" Ik ren snel naar de andere meiden en maak hen los. "Blij dat je weer terug bent!" Ze geven me een knuffel en rennen dan naar de reus. De jongens omhelzen me even en rennen achter hen aan. "Hou je van wolven?" Vraagt Blaise. Ik knik heftig. "Help me dan deze verminkte dieren uit te schakelen. Ze zijn een schande voor de wolven." Mompelt Blaise. "Awh das gemeen!" Roep ik. Blaise trekt een wenkbrauw op en wijst naar een zwarte beest met hier en daar nog een beetje vacht. Zijn ogen zijn wit en zijn tanden lijken net op die van haaien. "Gruwelijke beesten nog aan toe! WAT IS DAT?!" Roep ik geschokt. "Wolfachtige beesten. Het zijn gemuteerde wolven." Antwoordt Blaise. "Awh zo zielig..." Fluister ik. "Ze waren al dood. Het zijn zombies." Lacht Blaise. "Wow! Oke wolfachtige gemuteerde zombies." Mompel ik verbaasd. "We hebben alles onder controle!" Roept Ophelia. "Gaan jullie maar achter Lucardo aan!" Ik knik. "Maar al te graag." Grijnst Blaise. "Niet te gewelddadig." Waarschuw ik. "Maar hij heeft jouw gekust! Zelfs aan je lichaam gezeten!" Roept Blaise woedend. Ik leg mijn hand op mijn wang. "Ja, en ik gaf mijn moeder, vader, opa en oma ook altijd een afscheidskus." Grap ik. Blaise kijkt even weg. "Wat ik bedoel is: Ik heb alleen de mensen gekust waarvan ik echt hou. En nu niet raar gaan denken, omdat ik heb gezegd dat ik mijn moeder, vader, opa en oma ook kus." Glimlach ik. "Mag ik hem een bloedlip slaan?" Vraagt Blaise. Ik knik. "Alles behalve de dood." Grijns ik. "Ik stuur hem alleen maar de hel in." Mompelt Blaise onschuldig. Ik rol met mijn ogen. We rennen richting de trap. "Hou ze tegen!" Schreeuwt Lucardo. De bewakers rennen op ons af. "Ik reken wel met deze mensen af. Ga jij maar Lucardo... gezelschap brengen." Zeg ik. "Kom in orde. Wel voorzichtig zijn." Roept Blaise. "Altijd." Ik trap vol in iemands gezicht. Hij rolt van de trap af. "Ja... Dat was toch voorzichtig?..." Zeg ik hardop tegen mezelf. De bewakers kijken me even aarzelend aan en rennen achter de gewonde bewaker aan. "Ja! Breng hem snel naar de ziekenhuis!" Roep ik hen na. Ik draai me snel om naar Blaise. "Stop! Stop!" Roep ik geschokt. Lucardo ligt met een bloedneus en twee blauwe ogen op de grond. Blaise geeft hem nog een vuistslag. Kapotte lip... Ik trek snel Blaise van hem af. Hij probeert zich los te rukken. "Ik ben het!" Roep ik. Blaise stopt gelijk. "Sorry. Ik wist niet wat me bezielde." Zucht hij. "Je was jaloers. Ik vertelde hem over je prachtige volle borsten en-" Voordat Lucardo zijn zin af kan maken, trap ik hem vol in zijn maag. "Wie word hier nou jaloers? Jij hebt alleen maar mijn bh gezien! Blaise heeft mijn borsten al gevoeld, integenstelling tot jouw!" Roep ik boos. "Liefje, je zegt nu iets te veel." Fluistert Blaise. Hij wijst richting de anderen. Ik kijk snel naar de andere meisjes en jongens. Ze kijken me met open mond aan. "I-ik bedoel... Hij euh... heeft gewoon... gevoeld... Ach laat ook maar!" Ik verberg mijn rode wangen achter Blaise's rug. "Lucardo is al bewusteloos." Lacht Blaise. Ik steek mijn duim op. "Oh de reus is ook al dood." Mompelt hij. "Oh jeej! Nu komen de anderen zeker hierheen?" Vraag ik zachtjes. "Oh nee, ze zijn al hier." Lacht Blaise. Ik kijk over zijn schouder heen. Iedereen kijkt me grijnzend aan. "Doei!" Roep ik.