Last Game

102. Cave

"We hebben een plan nodig." Fluistert Ralph. "Wegrennen of vliegen is geen optie, het is hier veel te krap." Fluistert Valentina. "We zitten hier dus vast." Zegt Aria zachtjes. Opeens verdwijnen de doornen met een luid gekraak. Een gigantische reptiel achtige alien verschijnt boven ons. De jongens trekken hun wapens tevoorschijn en klimmen snel naar boven. "Oh fijn." Mompelt Aviana. Ze strekt zich uit om naar boven te klimmen. "Ben veel te klein!" Roept ze geërgerd.

"Wacht, ga op mijn handen staan." Ik ga naast haar staan en maak een kommetje met mijn handen. Aviana gaat er voorzichtig opstaan en hijst zich omhoog. "Oké, volgende!" Roep ik. Valentina gaat op mijn handen staan en klimt omhoog. "Dank je!" Roept ze. "Valentina! Uitkijken!" Hoor ik Camilio schreeuwen. Vanuit het niets springt de alien opeens in de kuil. Tot mijn verbazing zit zijn 'snavel' in de grond vast. "Eruit, eruit!" Roepen de jongens. Onder me voel ik de grond trillen. "Geef me je hand!" Roept Xanro. Hij steekt zijn hand uit naar Mireya. "Kan er niet bij!" Roept Mireya. Ik knielt snel op de grond. "Ga op mijn handen staan." Beveel ik. Ze kijkt me aarzelend aan. "Snel!" Roep ik. Ze knikt en gaat op mijn handen staan. Xanro pakt haar hand vast en trekt haar omhoog. De alien pakt opeens Mireya vast met z'n klauwen. "Shit." Ik trap zo hard als ik kan tegen het hoofd van de alien. Het grond onder me verdwijnt. Een grot?! Ik hou me snel aan de alien vast. Na een paar seconden hoor ik een plons. "Mens..." Hoor ik de alien kreunen. Ik klim naar zijn klauwen en probeer het vinger voor vinger los te maken. "Seraphina, wat doe je?!" Roept Mireya geschrokken. "Beter één, dan twee." Ik geef de alien nog een trap tegen zijn hoofd. Laat haar verdomme los! "Ik hou het niet lang meer!" Roept Xanro. Mireya draait zich snel naar hem om. Ik zie een bloeddruppel langs zijn arm glijden. "Seraphina, klim hieruit!" Roept Mireya. "Ben je gek?!" Roep ik geschrokken. "Nee, maar anders overleven we het beiden n-" Opeens schiet haar hand los. "Mireya!" "Seraphina!" Hoor ik de anderen nog roepen. Ik ruk de laatste vinger los en pak Mireya's hand vast. "Het lukt niet om te vliegen!" Roept ze zo hard als ze kan. Ik zie een donkere poel onder ons verschijnen. "Hou je goed vast!" Waarschuw ik. De alien slaat met zijn staart tegen ons aan. We vliegen vol tegen een rots aan. Ik voel een helse pijn door mijn lichaam gaan. Mireya klimt snel overeind. "Oh god, gaat het Seraphina?!" Roept ze in paniek. Ik voel iets warms over mijn slaap heen glijden. "Ralph!" Schreeuwt Mireya zo hard als ze kan. Ik voel een steek door mijn hoofd gaan. "Te hard." Kreun ik. "Sorry, maar we moeten hulp halen. Je hoofd bloedt!" Zegt ze wanhopig. "Seraphina, Mireya, de jongens zijn onderweg." Hoor ik Ophelia roepen. "Vertel ze dat ze voorzichtig naar beneden moeten komen, anders val je naar beneden." Waarschuwt Mireya. "Begrepen." Zegt Ophelia. Mireya legt ondertussen een hand op mijn hoofd. "Je verliest te veel bloed." Zegt ze ernstig. "Wat er ook gebeurt, beweeg je niet!" Ik steek mijn duim naar haar op. "Ik zei niet bewegen!" Roept ze geschrokken. Snel leg ik mijn hand weer op mijn buik. "Ze zijn er." Zegt ze opgelucht. Ik zie de anderen op ons afrennen. "Laat me erbij." Blaise duwt Mireya voorzichtig weg. Hij bekijkt mijn hoofd aan beide kanten en tilt dan mijn kin voorzichtig omhoog. "Doet het pijn?" Vraagt hij. "Nee." Antwoord ik kort. "Mireya, ik ga haar kussen. Kijk jij wanneer haar wond geheeld is?" Zegt Blaise tegen Mireya. Mireya knikt en gaat achter me zitten. "Je wilt haar wel heel graag kussen hè?" Zegt Aviana geïrriteerd. "Om eerlijk te zijn, ja." Glimlacht Blaise. Aviana rolt met haar ogen en kijkt weg. De andere draaien zich ook om. Blaise pakt mijn hand vast en legt het tegen zijn borst. "Doe nooit meer zoiets gevaarlijks, begrepen?" Zegt hij ernstig. "Nee." Zeg ik glimlachend. Meteen voel ik een pijnscheut door mijn hoofd. Lachen is dus geen goed idee... "Seraphina, ik zweer het je. Ik heb vanmorgen met niemand anders de bed gedeeld. Je bent de enige in mijn hele leven waar ik mijn bed mee deel." Fluistert hij in mijn oor. "Wie was het dan in mijn bed?" Zeg ik zachtjes. Blaise haalt zijn schouders op. "Er probeert iemand ons uit elkaar te drijven." Zegt hij nadenkend. "I...Ik denk er wel over na." Fluister ik aarzelend. "Ben je al klaar Blaise?" Roept Camilio lachend. "Nee." Roept Blaise geërgerd. Ik trek mijn hand los en leg het op zijn achterhoofd. "Sorry dat ik je vanochtend een klap tegen je wang gaf, ik was echt geschokt en had even niet meer de controle." Zeg ik spijtig. "Het was niet zo hard." Zegt hij lachend. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Ja ja, bied elkaars verontschuldigingen maar later aan. Kus haar nu gewoon." Mompelt Mireya ongeduldig. "Sorry." Lach ik. Er schiet weer een pijnscheut door mijn hoofd. Blaise drukt zijn lippen zachtjes op de mijne. De tintelingen beginnen zich te verspreiden door mijn hele lichaam. Tegelijkertijd voel ik mijn hartje weer kloppen, alsof het is ontwaakt uit een diepe slaap. "Man, ik voel me weer gelukkig." Grijnst Blaise als Mireya zegt dat het goed genoeg is. "Ik zei dat ik er nog over na zou denken." Zeg ik glimlachend. De anderen draaien zich weer naar ons toe. "Dus je weet 100% zeker dat hij de waarheid verteld?" Vraagt Aviana wantrouwig. "99%." Antwoord ik. Blaise helpt me ondertussen voorzichtig overeind. "Duurt ene ruzie tussen jullie nooit meer dan één dag?!" Roept Ralph lachend. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Nu je het zegt... je hebt groot gelijk." Zeg ik verbaasd. "En deze keer heeft ze me gedumpt ook." Mompelt Blaise. "Hé, dat had ik tegen de verkeerde Blaise gezegd. Dus dat telt niet!" Zeg ik lachend. "Oh, dus je bent ervan overtuigd dat ik het niet was?" Grijnst hij. Ik draai me weer om naar de anderen. "Waar zijn we trouwens?" Verbaasd kijk ik om me heen. "Je kunt zeggen dat dit net een ondergrondse rijk is." Zegt Mireya. "Ik zie alleen een poel." Zeg ik verward. "Achter je." Kucht Aviana. Ik draai me snel om.

"Dit meen je niet, moeten we gaan zwemmen?" Zeg ik aarzelend. "Wil je op ontdekking gaan?" Valentina loopt richting het water. "Nee." Mompel ik bijna onverstaanbaar. "In dat geval gaan we." Blaise tilt me op in bruidsstijl en loopt het water in. "Koud!" Gil ik paniekerig. "Wil je dan soms gekookt worden?" Lacht Xanro. Ik maak me snel van Blaise los en begin te zwemmen. "Hé, ik zie een enorme vis." Roept Blaise opeens. Ik maak meteen een paar spastische bewegingen en ga kopje onder. "Grapje." Lacht Blaise als ik boven water kom. Ik laat het water onder hem bevriezen. "Geniet ervan!" Glimlach ik. Snel richt ik ook nog een waterstraal op zijn gezicht.