Last Game

35. Style

Als ik hem een trap kon geven, zou ik het hebben gedaan. Maar ik ben van top tot teen vastgebonden met een touw aan een stoel. "Denk je nou echt dat ik hun ga neerschieten?" Zeg ik boos. De jongen haalt zijn schouders op. "Eigenlijk wel ja, maar als je het niet doet zal mijn baas jou iets aandoen." Grijnst hij. Wauw, ik voel me nu echt bedreigd. "Wie is je baas?" Vraag ik. De jongen zwijgt en loopt weg. "Hé! Maak me los man! Ik heb nog niks gegeten vandaag!" Roep ik. "Maak je je niet druk! Het is al kwart over elf 's avonds." Hij loopt de enorme deur uit. Het valt me nu pas op dat ik in een enorme opslagruimte zit. Saaie kale grijze muren en een betonnen vloer. "Gast, wat moet ik nu gaan doen? Slapen?" Roep ik. Mijn maag knort luid. "Ook dat nog." Mompel ik. Waar ligt mijn tas?! Ik kijk om me heen. Mijn tas ligt op de grond naast de deur. Ik probeer erheen te schuiven, maar de stoel is vastgemaakt aan de grond. Geërgerd kijk ik naar het touw. Mijn horloge misschien? Ik tik op de horloge. Er verschijnt een hologram, waar ik niet bij kan met mijn vingers! Ik zie een contacten icon met een cijfer, zoals je meestal ziet als je een oproep hebt gemist. 14 gemiste oproepen. Oh, ik kan ze gaan bellen! Met veel moeite tik ik op het contacten icon. Er verschijnt een lijst van nummers van alle meiden, Revit en mevrouw Patterson. Ik scroll naar beneden en tik op Ophelia's nummer. Eindelijk! Ophelia neemt op. "Seraphina!" Gilt ze. "Klein probleempje! Ik ben ontvoert en heb honger!" Zeg ik zachtjes. "Waar ben je?!" Vraagt ze. "In een opslagruimte." Antwoord ik. "Stuur je locatie door!" Zegt ze. "Hoe?" Vraag ik. "Tik op het scherm en dan zo'n mapje icon met een pijltje." Antwoordt ze. "God, mijn handen zijn vastgebonden." Mompel ik. Met veel moeite tik ik op het scherm. Linksonder zie ik een mapje met een pijltje. Ik tik erop. "Hebbes!" Roept Ophelia. De deur gaat open. Een paar mannen met wapens rennen naar me toe. Ik hang snel op. "Er rennen een paar jongens boven het dak!" Roept de jongen met bruin haar. "Fijn voor je!" Grijns ik. De jongen legt zijn pistool tegen mijn slaap. "Geen woord, begrepen?" Sist hij. "Nee." Mompel ik. Een man plakt tape op mijn mond. Boven me hoor ik iets breken. De mannen om me heen vallen één voor één neer. De jongen met bruin haar kijkt angstig om zich heen. Er springt iemand voor me op de grond. Oh, het is één van die jongens van TCH. De jongen met bruin haar richt zijn pistool op hem. Hoe dom kan je zijn? Er springt iemand achter de jongen op de grond en slaat de jongen bewusteloos. "Zo gemakkelijk." Grijnst de jongen voor me. Hij snijdt de touw los en gooit me over zijn schouder. "Haal het tape eraf!" Probeer ik te zeggen, maar het klonk meer als "Hmm mmh hmmm mmhm." De jongen negeert me en loopt naar de deur. Buiten staan twee Lamborghini's klaar. De jongen legt me in één van de Lamborghini's and klikt de gordel vast. Ik probeer met mijn handen het tape lost te halen. Dit gaat effe pijn doen... Met een gesmoorde schreeuw ruk ik het tape eraf. De jongen stapt in. "Bedankt dat je me hebt gered." Mompel ik. De jongen knikt. "Waar staat TCH voor?" Vraag ik. "The City Hunters." Antwoordt hij. Hij start de auto en rijdt weg. De andere Lamborghini is verdwenen. "Hé, waar gaan we naartoe?" Vraag ik. "Naar je huis." Ik kijk hem verbaasd aan. "Hoe weet je waar ik woon?!" Roep ik. De jongen geeft geen antwoord. Na een tijdje zie ik de poort van de villa. We stoppen vlak voor de poort. "Nogmaals bedankt." Ik stap de auto uit. "Wacht." De jongen geeft me mijn tas. Oh ja! Ik pak mijn tas en loop door de poort naar huis. Aviana rent naar buiten. "Seraphina!" Roept ze. Ze knuffelt me stevig. "Hoe ben je thuisgekomen?" Vraagt ze. "Een jongen van TCH heeft me gered. Hij zit in die..." Ik draai me om. De Lamborghini is verdwenen. "Hij is verdwenen." Mompel ik. Aviana trekt me met zich mee. "Kom! We zijn al de hele dag aan het zoeken! Vooral Blaise! Hij en Jaydan zijn nog steeds niet thuis!" Roept Aviana. We rennen naar de woonkamer. De andere meiden knuffelen me stevig. "We schrokken ons kapot toen Blaise ons vertelde dat je verdwenen was!" Snikt Aria. De jongens geven me een knuffel. "Hé, bel Blaise en Jaydan even!" Roept Ophelia. "Euh... Dat doe ik wel!" Rayne rent weg. "Ik moet jullie even spreken." Fluister ik tegen Ophelia. Ze knikt. "Wij gaan douchen!" Roept ze. De jongens kijken ons verbaasd aan. "Allemaal tegelijk?" Vraagt Ace. We knikken. Camilo en Xanro trekken Ace weg. "Meiden doen dat en jongens ook." Lacht Davon. We rennen naar mijn kamer. "De TCH staat voor The City Hunters." Begin ik. De meiden knikken. "Één van hen had een bekende geur. Maar ik weet niet meer van wie." Zeg ik. "Dus het zijn jongens die we kennen." Mompelt Aviana. "Misschien Rayne en de andere jongens?" Zegt Rhea. "De jongens waren toch bij jullie? En de jongen reed me naar huis met een Lamborghini." Ik ga op mijn bed zitten. "Laten we maar op onze missie focussen." Zucht Zaria. We knikken instemmend. "Ik heb al een outfit voor ons gemaakt!" Aria rent weg. "Ik ben benieuwd." Grijnst Saira. Na een paar minuten loopt Aria de kamer in. (Zie afbeelding) "Zulke hoge hakken?!" Roep ik. "Ja! Of je gaat sleehakken dragen." Grijnst ze naar me. "Je hebt wel style." Grinnikt Ophelia. "Oké, dan kiezen we dit!" Leona loopt naar Aria toe. Aria tikt op haar horloge. "Het zit in jullie kledingrek." Zegt ze. Ik tik op mijn horloge en scroll door mijn kleding. "Niet daar!" Lacht Aria. Ze tikt op een soort timer icon rechtsonder mijn kledingrek. Mijn kleding verandert in Aria's ontworpen kleding. "Wow!" Het stof voelt heerlijk aan. De andere lopen heen en weer. Er klopt iemand op mijn deur. "Seraphina?" Hoor ik Blaise roepen. De meiden blokkeren snel de deur. "Wacht even!" Roep ik. We veranderen terug in onze normale kleding. Ophelia opent de deur. "Welterusten." Knipoogt ze. De andere wensen me ook goedenacht en lopen de trap af. Blaise sluit de deur en loopt naar me toe. Hij trekt me tegen zich aan en drukt een kus op mijn kruin. "Sorry, ik laat je nooit meer alleen buiten wachten." Mompelt hij. "Het was mijn fout. Ik dacht dat ik een vriend van me zag, maar dat bleek dus niet zo te zijn." Zeg ik grinnikend. "Dat jij nog zo blij kan zijn, nadat je ontvoerd bent." Zucht Blaise. Ik maak me van hem los en loop naar mijn inloop kast. "Ik ga douchen!" Roep ik. "Dan ga ik mijn spullen pakken." Blaise loopt de deur al uit voordat ik iets kan zeggen. Ik pak een handdoek, hemd en onderbroek. Snel ren ik mijn kamer uit naar de badkamer. Ik laat het water in mijn bad lopen en trek mijn kleding uit. Ik maak een knotje met mijn haar en stap in mijn bad. Oh dit voelt heerlijk! "Seraphina! Wel opschieten!" Hoor ik Ophelia roepen. "Geef me tien minuten!" Roep ik terug. Snel pak ik een willekeurige shampoo en begin mezelf te wassen.

Met mijn kleding in mijn handen loop ik terug naar mijn slaapkamer. Snel kijk ik naar binnen. Blaise is er nog niet. Ik dump mijn kleding in een mand naast mijn deur en loop naar mijn bed. Hier en daar liggen spullen die niet van mij zijn. Op mijn kussen ligt een briefje.

Niet slapen! Ben aan het douchen!

Blaise.

Wat is dit?! Ik ren naar mijn slaapkamerdeur en zet het op slot. Grinnikend doe ik het licht uit en loop naar mijn bed. Ik trek mijn deken over me heen en wacht rustig af. Na een paar minuten hoor ik iemand op mijn deur kloppen. "Seraphina, open de deur." Hoor ik Blaise roepen. Ik blijf in mijn bed liggen. "Seraphina! Blaise is al weg! Kan ik je even spreken?" Hoor ik Aviana zachtjes roepen. Ik spring snel uit mijn bed en ren naar de deur. "Sorry, Aviana! Ik deed-" Blaise en Aviana staren me grijnzend aan als ik de deur open. "Sorry, Seraphina! Slaap lekker hè?" Ze rent lachend naar haar kamer. Blaise loopt mijn kamer in. "Zo zo was je van plan mij buiten te sluiten?" Hij gaat op mijn bed zitten en kijkt me grijnzend aan. Ik sluit de deur en ga weer in mijn bed liggen. "Ik duw je vanavond uit bed Blaise." Mompel ik. "Ik kan niet wachten." Hij trekt me maar zich toe en geeft me een lange kus. Heerlijke tintelingen verspreiden zich weer door mijn lichaam. "Slaap lekker." Fluistert hij tegen mijn lippen. "Jij ook." Ik probeer hem uit mijn bed te duwen. Zuchtend pakt hij iets uit een kastje naast mijn bed. Voordat ik iets kan doen, pakt hij mijn handen vast en bindt ze vast aan mijn bed. "Hé!" Ik probeer me te bevrijden. Blaise draait zich om en grinnikt. "Zo kan ik toch niet slapen!" Roep ik. Blaise zegt niks meer. "No way!" Ik geef hem een trap tegen zijn rug. Hij slaapt rustig verder. "Morgen krijg je spijt hiervan!" Roep ik. Zuchtend draai ik me om en probeer te slapen.