Last Game

92. First Test

Er ploft iets zwaars op mijn buik. "Ja hoor, ze is wakker!" Hoor ik Aviana roepen. Ik knipper even met mijn ogen. Iedereen staat om mijn bed heen en kijkt me grijnzend aan. "Waarom lachen jullie zo?" Vraag ik slaperig. "Jij mag straks als eerste een test uitvoeren." Antwoordt Ophelia mysterieus. Ik wrijf een paar keer in mijn ogen. "Oké, wat?" Roep ik geschrokken. "Kom maar!" Aviana sleurt me uit bed. "Nee, ik zit nog in mijn ondergoed!" Roep ik. Te laat. De jongens draaien zich snel om. En Blaise gooit een kussen naar mijn hoofd. "Waar was dat voor?" Vraag ik verbaasd. "Je liet je lichaam aan de andere jongens zien." Mompelt hij boos. "Hij is zo schattig als hij boos is." Lacht Valentina. Camilio werpt haar een jaloerse blik. Hé, sinds wanneer... "Trek je uniform aan." Roept Aviana. Ik teken snel de patroon van mijn uniform. Blaise kijkt me verbaasd aan. "Lang verhaal." Glimlach ik. Hij knikt langzaam en drukt dan op zijn armband. "Laten we gaan! Ik wil weten of je straks doodgaat!" Roept Zaria. Ze rent de kamer uit. "...Sorry, zei ze nou net iets over doodgaan?" Vraag ik met grote ogen. De meiden halen hun schouders op en lopen glimlachend de kamer uit. Aviana pakt mijn hand vast en trekt me met zich mee. De jongens lopen fluisterend achter ons aan. "Hé, Seraphina misschien moet je-" De jongens houden snel een hand voor zijn mond en trekken hem helemaal naar achter. Verward kijk ik hem na. "Niet op hem letten." Glimlacht Aviana liefjes. Iets te lief... Ze duwt me een enorme ronde zaal in met een nog een ruimte achter de glazen muren. Mevrouw Hetalia staat in het midden van de zaal. Om haar heen zweven een paar hologrammen met ingewikkelde toetsen etc. "Heb je goed uitgerust?" Vraagt ze glimlachend. Ik knik langzaam. "U wou dat ik als eerste een test zou uitvoeren?" Vraag ik. Ze knikt en gebaart naar de ring buiten de zaal.

(De zaal ziet er dus zo uit. Je hebt een rondje met daarin nog een kleinere rondje. Momenteel staat iedereen in de binnenste rondje. Buiten de binnenste rondje is dus een soort gang waar je de hele tijd rondjes loop.)

"Je moet daar straks blijven vliegen, zo snel als je kunt. Zorg er gewoon voor dat je niet te langzaam bent. Na een paar minuten zullen de meiden ook erin gaan." Legt ze uit. "En wat zal er gebeuren als ik te langzaam vlieg?" Vraag ik aarzelend. "Oh als ik het je nu vertel durf je er niet meer in te gaan." Antwoordt ze glimlachend. "Nog een vraagje... waarom moet ik als eerste?" Vraag ik verbaasd. "Oh de andere meiden waren allemaal moe en vonden dat jij slim en sterk genoeg was om als eerste te gaan." Antwoordt ze. "Oh en ook omdat ze ons niet wou vertellen wat er zou gebeuren als we te langzaam zijn." Voegt Aviana er nog snel bij. "Het is niet gevaarlijk toch?" Ik kijk mevrouw Hetala hoopvol aan. "Niet als je snel kan vliegen." Zegt ze lachend. Ik knik. Ze tekent een patroon in de lucht. Er verschijnt een patroon onder mijn voeten. "Spreid je vleugels maar alvast." Waarschuwt ze. Ik spreid snel mijn vleugels. Binnen een seconde sta ik in de buitenste ring. "Ben je klaar?" Vraagt de vrouw. Ik stijg een beetje op. "Ja." Antwoord ik. Achter me begint iets te kraken. Iedereen kijkt snel naar een plek dat k vanaf hier niet kan zien. "Seraphina, vliegen!" Roept Aviana met grote ogen. Achter me verschijnt een enorme robot/alien.

Snel vlieg ik zo snel als ik kan weg. Achter me hoor ik haar krijsen. Waarom altijd enge monsters?! "Ze kan messen werpen hoor!" Hoor ik mevrouw Hetalia roepen. Alle bedden nog aan toe! Ik kijk even naar achteren. Haar ogen kijken me emotieloos aan. Creepy... Er schiet een mes uit haar nek op me af. Snel duik ik opzij. Ze begint me langzamerhand in te halen. "Waarom gaat ze steeds sneller?!" Roep ik. "Misschien moet je nog sneller vliegen, ze is maar een normale soldaat van de aliens." Roept mevrouw Hetalia. Normaal?! Hoe zien dan de hoge ranken eruit? Ik probeer nog sneller te vliegen. Alles om me heen lijkt opeens te vertragen. Huh? Ik viel al snel bij het monster vandaan. Na een rondje komt ik haar weer tegen. Ik geef haar een harde trap tegen haar rug. Ze valt met een klap op de grond. De wereld om me heen begint weer normaal te worden. "Oké, klaar!" Roep ik. Ik draai me om naar de anderen. Tot mijn schrik kijkt iedereen me met grote ogen en open mond aan. "H-hoe deed je dat?" Vraagt Aria stotterend. "Oh gewoon vleugels spreiden en dan opstijgen?" Antwoord ik verbaasd. Mevrouw Hetalia tekent een patroon. Binnen een seconde sta ik weer naast de anderen. Er verschijnt een hologram voor me met een video. "Dit gebeurde er." Zegt ze. Ik zie mezelf zo snel vliegen dat je alleen nog een waas ziet. "Wow, ik zie er net uit als de Flash." Grinnik ik. De meiden geven zichzelf een facepalm. "Leer het ons!" Roept Aviana smekend. "Maar ik wist niet hoe ik dat deed." Zeg ik lachend. "Dus het gebeurde vanzelf?" Vraagt mevrouw Hetalia verbaasd. Ik knik. Ze legt een vinger op haar apparaatje bij haar oor. Snel ratelt ze iets onverstaanbaars. "De andere meiden kunnen het nu ook proberen. Seraphina, jij gaat tegen de jongens duelleren." Zegt ze uiteindelijk. Ik draai me om naar de jongens. Ze kijken me ondeugend aan. Shit. "Succes." Fluistert Aviana. "Heb ik nodig." Fluister ik terug. De jongens toveren hun wapens tevoorschijn en lopen naar de ene kant van een cirkel. "Alleen krachten gebruiken hè?" Knipoogt mevrouw Hetalia. Ik knik en loop achter de jongens aan. Ondertussen sluit ik mijn ogen en kies een patroon uit.

Ik steek mijn hand vooruit en open mijn ogen. Er verschijnt een patroon onder mijn voeten. De jongens hebben nog niks in de gaten. Mevrouw Hetalia gebaart me te gaan bewegen met mijn handen. "Kijk naar een plek waar je het ijs wilt laten goeien." Fluistert ze. Ik kijk naar het gebied voor de jongens en steek mijn hand omhoog. Er schieten een paar enorme scherpe ijspunten omhoog. De jongens springen geschrokken achteruit. "Wacht, doet Seraphina dat?" Roept Rayne verbaasd. Iedereen kijkt me verbaasd aan. "Hé, jullie glimlachen nu niet meer zo ondeugend." Grijns ik uitdagend. Ik hoop dat ze me hierna niet gaan martelen 😰