Last Game

52. Headache

"Meneer, u hebt geen recht om-" Begint Revit. "Klaag me maar aan, maar uiteindelijk win ik." Zegt Cassandra's vader. Revit balt zijn vuisten. "Oké, we klagen u wel aan. Lever de jongens maar uit." Roept Ophelia. Cassandra's vader negeert haar en draait zich om. "Zorg ervoor dat ze niet wegkomen!" Roept Revit. We knikken en rennen naar de jongens toe. "Maak ze snel af." Zegt Cassandra's vader nonchalant. Haiden rent op me af. Hij richt zijn pistool op mijn borst. Ik pak zijn pols vast met mijn linkerhand. Met mijn rechterhand geef ik hem een stomp in zijn maag. Haiden klapt dubbel. Snel klik ik een paar handboeien om zijn polsen. Een groep bewakers van SHA rennen naar me toe. Ze richten hun wapens op me. Mireya en Zaria rennen snel naar me toe. Ze schakelen snelde bewakers uit. "Meiden! Zoek dekking!" Roept Revit. Hij wijst naar iets boven ons. Ik zie een helikopter boven ons vliegen. Iemand richt een wapen op ons. Is dat een pijl en boog?! We rennen snel naar het gebouw. Er vliegt een pijl vlak langs mijn hoofd. "Die gast kan goed richten!" Roept Zaria. "Shit. Ze ontsnappen." Mompelt Revit. Hij pakt zijn mobiel en roept een paar bevelen. Ik kijk achter me en zie de jongens in een zwarte auto stappen. "We hebben een groot probleem. Als ze ontsnappen hebben we maar 10% kans dat we ze terug zullen vinden!" Roept Revit. "ZORG VOOR EEN HELIKOPTER DAN!" Roept Aviana. Revit knikt en rent weg. De zwarte auto's rijden weg. "Laat maar! We gaan er zelf wel achteraan!" Roept Aviana. We rennen snel naar buiten. De helikopter is verdwenen. "Maak groepjes van twee en rij achter me aan!" Roept Ophelia. Ik spring bij Aviana in de auto. We rijden achter Ophelia aan. Mijn mobiel gaat over. "Seraphina, schiet de banden van die auto's lek." Zegt Ophelia. "Ah... oké!" Ik druk op de dak knopje. De dak gaat open. Ik tik op mijn horloge en selecteer mijn handpistool. "Ga maar staan." Zegt Aviana. Ik ga snel staan en richt mijn pistool op de zwarte auto. "Gaat niet! Ophelia zit ervoor!" Roep ik. "Ophelia ga even aan de kant." Zegt Aviana. Ophelia gaat snel aan de kant. Ik richt mijn pistool op de banden van de zwarte auto. Op het moment dat ik de trekker overhaal, maakt de Ferrari opeens een scherpe bocht. De kogel belandt in de ruit van de zwarte auto. Ik verlies mijn evenwicht en vuil uit de auto. De andere meiden rijden me bijna aan. Snel sta ik op. Tot mijn ongenoegen heeft Leona me niet gezien. Ik knal tegen de autoruit aan. Het wordt even zwart voor mijn ogen. Ik schud een paar keer met mijn ogen. "Seraphina!" Aviana legt een hand op mijn schouder. "Oh mijn god! Het spijt me zo erg!" Gilt Leona. Ik klim van de motorkap af en wankel een beetje. "Maak je maar geen zorgen!" Roep ik. "Alles is goed hier! Hé, ze zijn gestopt!" Ik loop snel naar de zwarte auto. "Zelfs na een aanrijding is ze nog zo fit!" Roept Aria ongelovig. De deuren van de zwarte auto gaan open. De jongens stappen uit. Blaise loopt naar me toe en trekt me naar zich toe. Hij kijkt me onderzoekend aan. "Je mag blij zijn dat je niet bewusteloos bent." Zegt hij boos. "Ga niet weg." Smeek ik. Blaise schudt lichtjes zijn hoofd. Ik hoor een auto ons kant opkomen. "Ze zijn er." Roept Jaydan. Ik pak Blaise's hand vast. "Niet gaan! Anders vind ik je nooit meer terug!" Roep ik. Blaise trekt zich los en draait zich om. "Herinner je je dan niks meer?! Voel je niks als ik je aanraak?!" Roep ik paniekerig. Blaise blijft even staan. "Nee." Antwoordt hij. "Je liegt!" Zeg ik. De jongens stappen in de andere zwarte auto. Ik pak Blaise hand vast en trek hem naar me toe. Hij draait zich geërgerd naar me om. "Ik ken je-" Begint hij. Ik druk mijn lippen op de zijne. Hij versteent even, maar kust me hongerig terug. Ik voel mijn hart wild kloppen. Mijn lichaam tintelt van zijn aanrakingen. Opeens word ik van hem weggetrokken. Een paar bewakers van SHA dwingen me op mijn knieën. Ik kijk snel naar Blaise. Zijn ogen kijken me verward aan, maar ik zie teken van herkenning in zijn ogen. "Ga!" Roept één van de bewakers. Ik probeer me los te rukken, maar de bewakers hebben me stevig vast. Blaise kijkt me nog één keer aan voordat hij zich omdraait en instapt. De bewakers laten me los en stappen ook in. Ophelia helpt me snel overeind. Aviana gooit iets naar de auto. "Gelukt!" Roept ze. De zwarte auto sputtert even. De chauffeur stapt uit. "Sla de jongens bewusteloos of wat dan ook, maar zorg ervoor dat ze niet ontsnappen!" Roept Ophelia. De meiden rennen snel naar de zwarte auto. De chauffeur rent snel weg. Mireya steekt een soort staafje aan en gooit het in de auto. Snel gooit ze de deur dicht. "Slaapgas." Glimlacht ze. Er komt rook uit de auto. Elora opent de deur. Ze sleept Ace uit de auto. "Te zwaar." Hijgt ze. Ik hoor een helikopter boven ons. "Laat Revit dit maar regelen." Roept Ophelia. De helikopter landt een paar meter naast ons. Revit springt eruit en rent snel naar de zwarte auto. "Ik laat nog een paar auto's komen. Seraphina, jij gaat gelijk naar de ziekenhuis! Je hoofd bloed!" Roept Revit. Voordat ik iets kan zeggen word ik de helikopter ingeduwd.

Hehehehe...

________________________

Ik staar naar het plafond boven me. In een ziekenhuis liggen is zó niet leuk. Oh... Het is meer een witte kamer in het SNA gebouw... Ik neem nog een slokje van mijn ice tea. De deur gaat open. Aviana pakt mijn glas en drinkt alles op. "Wat-" "Meekomen!" Gilt ze. Ik word letterlijk uit mijn bed gesleurd. We rennen door de gang en staan voor een deur stil. Ik hoor een vrouw gillen. Daarna hoor ik glas breken. "Blaise is euh... gek geworden." Legt Aviana uit. De deur gaat open. Een paar zusters en een dokter rennen naar buiten. Ik kijk snel naar binnen. Blaise staat in zijn boxershort naast zijn bed. Aviana duwt me de kamer in en sluit de deur achter me. Blaise draait zich naar me om. Zijn woedende uitdrukking verzacht gelijk. "Seraphina..." Fluistert hij. Ik ren snel naar hem toe. Over zijn borst loopt een litteken van 20 cm. "Wat heb je gedaan?!" Roep ik paniekerig. Ik raak zijn litteken aan. "Ik kreeg een beeld in mijn hoofd, maar ik kon niet zien wie ze was!" Blaise haalt een hand door zijn haar. "Maar ik ben 100% zeker dat jij het was." Voegt hij er snel aan toe. Ik kijk omhoog. Blaise trekt me tegen zich aan. "Het is oké. Je herinnert alles weer binnenkort." Fluister ik zacht. Blaise haalt diep adem. "Je geur... Ik heb het eerder geroken." Mompelt hij. "Tja je sliep elke avond bij me. Vandaar waarschijnlijk." Grinnik ik. Blaise duwt me achterover op zijn bed. Met zijn handen verkent hij mijn lichaam. "Ik heb dit eerder gevoeld." Glimlacht hij. "Aha..." Ik voel mijn wangen rood worden. Opeens rolt hij zich van me af. "Hoofdpijn." Mompelt hij. Ik trek snel mijn shirt omlaag en leg mijn hand op zijn voorhoofd. "Je bent niet ziek." Lach ik. "Nee, hoofdpijn betekent dat ik iets probeer te herinneren maar het lukt niet." Zegt hij boos. "Het komt goed." Ik geef hem een kus. "Blijf bij me, anders word ik weer gek." Mompelt hij. Ik knik en ga naast hem liggen. Hij pakt mijn hand vast en verstrengelt onze vingers.