Last Game

37. Love Game

Ik hoor de jongens thuiskomen. Aviana veegt snel haar tranen weg met haar handen. "Ik ga wel even kijken." Ik ren naar de deur. De jongens rennen naar me toe. Nixon probeert langs me te rennen. "Dacht het effe niet." Ik geef hem een harde duw. "Het liefst wil ik je nu een klap in je gezicht geven, maar ik denk dat Aviana dat liever wilt doen." Glimlach ik. Blaise is nergens te bekennen. "Wacht! laat het me uitleggen! Het is allemaal een misverstand!" Roept Nixon. "Wacht Aviana!" Hoor ik Ophelia roepen. Er vliegt een kussen langs mijn hoofd. Het raakt Nixon's gezicht. Hij loopt langs me en pakt Aviana's polsen vast. "Vieze playboy! Ik haat je! Hoe lang heb je al met haar?" Gilt Aviana boos. "Ik heb niks met haar! Ze is ja-" Aviana rukt haar pols los en geeft Nixon een harde klap in zijn gezicht. Zijn wang wordt langzaam rood. Auw. "Waag het me ooit nog eens aan te raken en ik vermoord je!" Sist Aviana. Ze stormt langs me naar boven. Nixon trapt een stoel omver. "Ik heb het echt verkloot!" Schreeuwt hij boos. "Je meent het." Mompel ik droogjes. Ik loop langs de jongens naar boven. "Aviana?" Roep ik zachtjes. "Binnen." Hoor ik haar snikken. Ik open de deur. Mijn god. Haar kamer ziet eruit als een zwijnenstal! Nee, wacht! Het lijkt wel alsof er een tornado is langsgekomen! Kleding liggen overal op de grond, haar spiegel is kapotgeslagen en haar kussens zijn opengehaald. Veertjes liggen overal op de grond. Aviana ligt op haar bed. Ze kijkt naar de kroonluchter boven haar. Ik ga naast haar op de bed zitten. "Gaat het?" Vraag ik. "Nee." Fluistert ze. "Seraphina? Wat doet Blaise bij Cassandra?" Vraagt ze zachtjes. Ik bijt op mijn onderlip. "Weet je Aviana. Blaise heeft me al honderd keer verteld dat hij van me houdt, dus ik vertrouw hem." Glimlach ik. "Vertellen is iets anders dan doen." Zucht Aviana. "En hoe heeft Nixon jou laten zien dat hij van je houdt?" Grijns ik. Aviana's wangen worden rood. "Nou... Jij en Blaise slapen bij elkaar... Dus Nixon slaapt ook bij mij en euh..." Ze staart naar haar bed. "Jullie hebben..." Ik wijs naar haar bed. Ze knikt. Ik beginnen te lachen. "Het is niet grappig!" Roept ze ongelovig. "Aviana, hij houdt echt van je." Zeg ik lachend. Aviana kijkt weer droevig naar de kroonluchter. "Maar niet genoeg. Anders had hij nooit een andere meisje gezoend." Haar stem breekt. Ze begint weer te snikken. Ik geef haar een knuffel. "Ik word ook verdrietig als jij verdrietig bent." Zeg ik zacht. Aviana stopt met huilen en begint te lachen. De andere meiden lopen de kamer in. "Nixon heeft de hele woonkamer overhoop gehaald!" Roept Rhea. "Seraphina... Cassandra heeft ons iets gestuurd vanaf Blaise's mobiel." Zegt Ophelia. Ik pak snel mijn mobiel uit mijn broekzak. Twee berichten. "Voicemail?" Zeg ik verward. De meiden knikken. Ik tik erop.

"Seraphina! Sorry, maar Blaise blijft vanavond bij mij slapen! Hij is momenteel aan het douchen, maar volgens hem moest ik dit zeggen. Oh en zijn lichaam is fantastisch! Weet je, ik dacht dat hij je leuk vond enzo, maar ik denk dat hij van mij houd. Anders is hij niet met me naar bed gegaan."

De voicemail eindigt. Ik smijt mijn mobiel tegen de dichtstbijzijnde muur. Het valt kapot op de grond. "Twee stelletjes uit elkaar in een paar uur." Mompelt Aviana. "Mag ik je mobiel lenen." Vraag ik aan Ophelia. Ze geeft me haar mobiel. Ik toets Blaise's nummer in. "De nummer die u belt is momenteel niet beschikba-" Ik druk op ophangen. Nog nooit heb ik me zo verdrietig gevoeld. Het lijkt net alsof iemand mijn hart uit mijn borstkast heeft gerukt en het heeft verbrand. "I-ik ga slapen." Ik sta op en strompel naar mijn kamer. Snikkend ga ik op mijn bed liggen. Wacht! Misschien wilt Cassandra gewoon wraak? Ik veeg snel mijn tranen weg en kijk op mijn wekker. Het is pas kwart voor 1! Hij zou om 3 uur terugkomen. Ik pak een boek uit mijn weekendtas en begin met lezen...

•Twee uur later•

Ik leg mijn boek opzij. Het is al kwart voor 3. Ik stap uit mijn bed en loop mijn kamer uit. Alle lichten zijn al uit. Ik loop de trap af. De hal ziet er spookachtig uit. Ik ga op een traptrede zitten. Wat als hij toch bij haar is blijven slapen? Een rilling loopt over mijn rug. Na een paar minuten word ik slaperig. Ik leg mijn hoofd tegen de trapreling. Hij komt niet meer terug... Mijn oogleden vallen dicht.

Ik voel iets warms tegen me aanliggen. "Je bent wakker." Hoor ik Blaise zeggen. Mijn ogen vliegen open. Ik lig op mijn eigen bed. "Je bent thuis!" Roep ik. "Ik zei toch dat ik om 3 uur terug zou zijn." Lacht Blaise. Ik geef hem een kus. "Waarom was je bij Cassandra?" Vraag ik. Blaise zucht vermoeid. "Ze wou dat ik haar naar huis bracht. Toen ik haar afzette zei ze dat ze haar vader moest bellen, dus ik gaf haar mijn mobiel. Nadat ze naar binnen was gegaan ben ik naar huis gegaan." Vertelt hij. Ik knik. "Waarom is de woonkamer overhoop gehaald?" Vraagt Blaise. "Nixon en Aviana hebben ruzie." Zucht ik. "Oh shit! Is het om die foto?" Vraagt hij. Ik knik. "Die is nep! Een meisje trok Nixon naar zich toe en kuste hem, maar ondertussen had iemand een foto van hen gemaakt met Nixon's telefoon." Roept Blaise. "Oh god! Hoe erg is de woonkamer?" Vraag ik. "Een zwijnenstal!" Antwoordt Blaise. Ik spring uit mijn bed. "Meekomen!" Ik sleur hem uit mijn bed. "Ook een goeiemorgen." Lacht Blaise. "Heeft Nixon een smoking?" Vraag ik. Blaise knikt. "Beveel hem een lading aan te trekken!" Beveel ik. Blaise knikt en rent weg. Ik loop naar beneden en pak een paar rozen uit een vaas. "Koekjes..." Ik kijk in alle kasten voor koekjes. "Shit! Alleen stroopwafels!" Roep ik tegen niemand in het bijzonder. Ik pak twee stroopwafels en ren naar boven. Blaise loopt naar me toe. "Hij komt er zo aan." Grijnst hij. Ik steek mijn duim op. "Hé, is dat voor mij?" Vraagt Blaise als hij de stroopwafels ziet. "Nee, het is voor Aviana en Nixon." Lach ik. Nixon komt aangerend. "Wat moet ik doen?" Vraagt hij buiten adem. Ik duw de rozen en stroopwafels in zijn handen. "Goedmaken!" Ik open Aviana's slaapkamerdeur en duw hem naar binnen. "Wat is er aan de hand?!" Hoor ik Aviana roepen. Ik sluit snel de deur. Blaise kijkt me ondeugend aan. "Wat is er?" Vraag ik. "Je ziet er heerlijk uit." Grijnst hij. Ik kijk naar beneden. Ik merk nu pas dat ik een shirt van hem aanheb. Wacht... Dat betekent... "Heb jij me uitgekleed?!" Gil ik. Blaise knikt en loopt naar mijn kamer. "Wie denk je wel niet dat je bent?" Boos loop ik achter hem aan. Hij draai zich naar me om. "Je toekomstige vriendje. Dus ik zal je ooit helemaal naakt zien." Zegt hij met pretlichtjes in zijn ogen. "Dan kan je lang wachten." Glimlach ik. "Oké, laten we een game spelen. Als jij verliefd op me wordt en mijn ring draagt heb ik gewonnen." Blaise trekt me tegen zich aan. "Oké." Ik geef hem een kus. "Oh en ik zal je wat vertellen." Hij tilt mijn kin op. "Ik heb nog nooit een game verloren." Grijnst hij.