My Painkiller✔️

Epilogue

8 years later

Kasabay ng abugado ko na pumasok sa investigation room si Pangulong Benito Dumulo. Kaagad na sinalubungan niya ako ng ngiti at yakap.

"Kumpadre!" Masigla kong bati sa kaniya.

"Mukhang nangangayayat ka. At paika-ika ka na." Puna kaagad niya na nakatingin sa tungkod ko.

"Buhay kulunga," I shrugged at him.

"'Wag ka nang mag-alala. Bago ako bumaba sa tungkulin ko bibigyan kita ng pardon."

Napangiti ako. Sinasabi ko na nga bang hindi ako mabubulok sa lugar na ito. "Salamat kumpadre, kung hindi dahil sayo..." napailing ako. "Pinagsisihan ko nang nagpadala ako sa mga babaeng 'yon. Sila na nga ang binigyan ko ng pabor binaliktad pa nila ako sa huli."

Napahalakhak ang matalik kong kaibigan. "Kahit kailan kasi babaero ka. Pasalamat ka nga talaga at naging president ng bansa ang kaibigan mo."

Gusto ko ring tumawa at sabihin sa harap niyang takot lang siyang mabunyag lahat ng baho niya sa pag hindi niya ako pinalaya sa basurang lugar na ito.

"Isa pa tinulungan mo akong mapanalo ang kaso ko laban sa asawa ko, mahanapan ng mapapangasawa ang anak ko, ikaw rin ang dahilan ng mga maliliit na bagay na napagtagumpayan ko." Hinawakan niya ako sa balikat. "Hindi na ako magtatagal pa. Ilang buwan na lang ilalabas na ang mga nasa pardon list ko at makakalaya ka na. Malaki ang tiyansa mong mapalaya dahil sa edad mo at sa sakit mo. May mga babae na rin sa mga nakaraan mong umamin na nabayaran lang sila para magsalita ng laban sayo."

Tumango ako at pinigilang tumulo ang luha ko. Masaya ako. Masayang masaya. Hindi pa tapos ang lahat sa akin.

"Anong balak mo pala pag nakalaya ka na?" Tanong niya sa akin.

"Siguro pupunta muna ako ng States." Hindi siguro. Talagang pupunta ako ng America. Nasa lugar na iyon ang pakay ko.

"Mas maganda 'yon. Pag kailangan namin ng matitirahan pagkatapos ng termino ko umaasa akong papatuluyin mo kami ng bago kong asawa sa bahay mo para magbakasyon."

"Lahat gagawin ko para sayo, kumpadre."

"Good. Sige na Adolfo, hindi na ako magtatagal. Mainit ang mata ng mga media sa akin. Basta mag-iingat ka at congratulations in advance."

"Salamat ng marami."

Pagkaalis ng presidente napaupo ako sa isang upuan. Napangiti hanggang sa napabulalas na ako ng halakhak.

"Prof. Aurollio," tawag ng abugado sa akin.

"'Wag mo na akong tawaging professor. Tinanggalan na ako ng mga hunghang ng karapatang maging propesor. Hindi ko naman na kailangan ng pangalang iyon." Pinili ko lang naman maging propesor dahil alam kong mas maraming mas bata ang handang ibigay ang sarili nila sa akin. Uhm, kahit papano hinahanap ko 'yon. Pero hindi na sila ang hanap ng laman ko.

Tumayo ako sa kinauupuan ko. Minasahe ko ang leeg ko at ibinato ang tungkod na hawak ko. Tumindig ako ng maayos. "Atty. Pasto, papuntahin mo ang asawa ko ngayon na."

Tumalima naman sa paglabas ang abugado ko. Ilang segundo pa kasama na niya ang asawa ko.

"Mahal," niyakap niya ako. May amoy na siyang lupa. Hindi ko gusto.

Laagad kong hinila siya papalapit sa akin at sinunggaban ko ang labi niya. Wala naman siyang ibang nagawa kundi ang gantihan ang halik ko. Wala naman talaga siyang ibang magawa. Mahal niya ako at alam niya kung anong kaya kong gawin.

"Hubarin mo ang damit mo." Utos ko nang tapusin ko ang pag halik sa kaniya.

"Mahal, iba ngayon. Mas marami ang mga nakabantay dahil nandito ang presidente." Pag-aalala niya. "At... Adolfo nag-iba ka na. Dati, uhm, marahan ka..."

"Sa tingin mo ba may pake ako sa kanila? Lalaya na ako at wala silang magagawa dahil 'yon ang nais ng presidente. Hubarin mo na ang damit mo."

Sinunod naman niya. Kita ko ang matanda niyang katawan. Sa ngayon sapat na siya. Maghihintay ako. Lalaga din ako. "Tumalikod ka at dumapa sa mesa." Inutusan ko siya pero tinulak ko na siya. Nakahiga ang ibabaw na parte ng katawan niya sa mesa samantalang nakatapak pa rin ang hita niya sahig. Sinipa ko ang dalawang paa niya pahiwalay para bumukaka siya.

Ganyan. Ganyan dapat ang gagawin ko sa kaniya bukod sa nakatihaya siya sa mesa. May dumating lang na hunghang at sinira ang pantasya ko.

"Maha---" napaungol ang asawa ko ng ipasok ko ang isa kong daliri. Tapos tatlo. Napahiyaw na siya ng malaks ng ipasok ko ang buong kamay ko.

Gan'yan nga. Dapat ganyan ang gagawin ko sa kaniya. Gan'yan ang gagawin ko sa kaniya. Hindi pa ako tapos sa kaniya. At pag ginawa ko ito sa kaniya hindi na siya papalag. Wala nang manggugulo.

Natigilan ako. Napaatras at tiningnan ang ari ko. How frustrating!

"Bumangon ka." Hinila ko ang buhok niya para tumingin siya sa akon ng mabilis. "Kainin mo."

Umiling siya at nakita ko ang luha sa mga mata niya. Nang mga oras na iyon nag-iba ang mukha niya. Naging bata, mas maganda, mas sariwa, morena, malamlam at itim na mata... Chantalle.

Napangisi ako nang wala pang ginagawa ang asawa ko pero tila dumaloy ang kuryente sa buong katawan ko.

Chantalle Amadeo, hindi pa ako tapos sayo.