Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφάλαιο 2

 Άκουγα ψιθύρους. Ναι αυτό ήταν ψίθυροι. Αλλά δεν αναγνώριζα της φωνές. Και μετά μια γυναικεία φωνή υψώθηκε και οι ψίθυροι σταμάτησαν. Τι καλή που ήταν η ησυχία. Κάπου εκεί κατάφερα και άνοιξα τα μάτια μου.Το ταβάνι ήταν κάτασπρο. Ταβάνι νοσοκομείου? Ίσως.
-Αλι?Ακουσα μια φωνή να λέει. Μια γνώριμη φωνή. Πολύ γνώριμη. Γύρισα και τότε την είδα. Τα ξανθά μαλλιά της έπεφταν λίγο στο πρόσωπο μου και τα μαύρα της μάτια κοίταζαν τα καστανά δικά μου .Ανακάθισα και την αγκάλιασα.
-Μεγκ! Είπα
-Και έμενα μου έλειψες. Μου είπε και με αγκάλιασε και εκείνη. Αλλά μετά αποτραβήχτηκα
-Που στο διάολο ήσουν? Σκέφτηκες να ενημερώσεις?  Της είπα
-Δεν μπορούσα. Αλλά όσο εγωιστικό ακούγεται χαίρομαι που είσαι εδώ. Απάντησε. Εδω?
-Που ακριβώς είναι το εδώ?Ρωτησα κοιτάζοντας για πρώτη φορά τον χορό. Ναι ήταν αίθουσα νοσοκομείου.
-Οκ θα στο πω ηρεμα….Ειπε.Οχ έκανε πρόλογο. Κακό. Πολύ κακό.
-Είσαι βρικόλακας όπως εγώ και είσαι σε ακαδημία για βρικόλακες! Καλοήθες στο Element  Academy.Μου είπε
-Element  τι? Ρώτησα προσπαθώντας να καταλάβω τι εννοούσε.
-Εκεί κόλλησες? Ανασήκωσε το φρύδι της.
-Ταιμ ουτ…. Είμαστε βρικόλακες? Ρώτησα. Έγνεψε ναι καταφατικά.
-Α….οκ.Σαν να λέμε κανονικοί βρικόλακες? Με κυνόδοντες? Αλλά ένα γνέψιμο
-Και με ταχύτητα, ακοή όσφρηση και όραση? Έγνεψε ξανά.
-Εισαι οκ με αυτό? Ρώτησε σοβαρεύοντας.
-Δεν είμαι νεκρή και είμαι μαζί σου σωστά? Της ειπα. Οκ η αληθεια είναι ότι έπρεπε να το χωνέψω κάπως. Πως στο καλό είχε γίνει βρικόλακας? Και πως εγώ είχα γίνει βρικόλακας? Και τι ήταν αυτό το Element  Academyόπως αλλιώς το λυγάνε τέλος πάντων ?
-Ποτέ μπορώ να βγω από δω? Ρωτησα
-Τώρα. Βασικα περίμενα να ξυπνησεις. Έλα θα σε παω στο δωμάτιο μου και θα τα πουμε όλα εκει.Μου είπε και με τράβηξε από το χέρι να σηκωθώ.
  Βγήκαμε εξω και αρχίσαμε να περπαταμε σε έναν μακρύ διάδρομο ο όποιος σε μερικά σημεία είχε πορτα.Κατω ήταν διακοσμημένος με μαύρο μάρμαρο ενώ οι τοιχοι ήταν πέτρινοι.
-Τι είναι όλα αυτά τα δωματια?Την ρωτησα
-Τα δωμάτια των μαθητων.Μου ειπε. Κάποια στιγμη σταμάτησε μπροστα από μια πορτα.Εβγαλε ένα κλειδι και άνοιξε.
-Μπες.Μου ειπε όταν ειδε ότι δισταζα.Οντως δισταζα.Τελικα μπηκα μεσα και εκεινη εκλεισα την πορτα.
-Πως σου φαινεται?Με ρωτησε. Κοίταξα τριγυρω.Το δωμάτιο ηταν ευρυχωρο.Το κρεβατι ηταν στο κεντο ακουμποησμενο στον μπεζ τοιχο.Διπλα από το κρεβατι της αριστερα και δεξια υπηρχαν δυο μικρα τραπεζι στα οποια ακουμπουσε τα πραγματα της. Στο κομοδινο η Μεγκαν ειχε όλα τα καλαντυκα της σκορπισμενα και στον τοιχο πανω από το κομοδινο κρεμοταν ενας καθρεφτης οριζοντιος.Αρκετα μεγαλος θα ελεγα.Διπλα ακριβως περιπου πισω από την πορτα ηταν η ντουλαπα.Σε καποια σημεια του τοιχου η Μεγκαν ειχε κρεμασει διαφορες φοτογραφιες με την οικογενεια της η με εμενα.
-Την  μαμα.Πρεπει να την παρω να της πω ότι ειμαι καλα.Αυτη και η Μακενζι θα εχουν ανυσηχησει.Της ειπα
-Οου.Σχετικα με αυτό……Ειπε κοιτωντας κατω.
-Τι?Τι σχετικα με αυτό?
-Δεν μπορεις να την παρεις τηλεφονο.Ουτε την αδερφη σου.Εισαι βρικολακας και δεν πρεπει να μαθουν για σενα.Μου εξηγησε.Ενιωθα λες και καποιος με χαστουκισε.
-Μεγκ δεν μπορω να την αφησω να πιστευει ότι-Ει.Θες να πεις ότι ουτε οι δικου σου δεν ξερουν ότι εισαι καλα?Κουνησε αρνητικα το κεφαλι της.
-Μα πρεπει να το μαθουν!Ειπα
-Αυτή είναι οι κανονες Αλι.Αν επερνες πχ την Μακενζι θα αρχιζε τις ερωτησεις του τυπου ‘’που εισαι’’ αλλα όπως καταλαβαινεις δεν μπορεις να της πεις που εισαι.Αυτη η Ακαδημια είναι μυστικο.Οσο ημαστε εδώ κανενας δεν πρεπει να ξερει ουτε για μας ουτε για αυτό το μερος.
-Δεν μπορω να της αφησω ετσι.Παραπονεθηκα.
-Όλα θα πανε καλα Αλι οκ?Μου ειπε.Εγνεψα ναι παρολο που δεν συμφωνουσα καθολου.
  Οι δυο καθησαμε στο κρεβατι της.
-Λοιπον πες μου.Θα εχεις αποριες σωστα?Εγνεψα καταφατικα.Πολλες.
-Πως εγινες βρικολακας?
-Με τον τροπο που εγινες και εσυ.Με δαγκωσαν.Απαντησε
-Καποιος από τους μαθητεσ εδώ? Ρωτησα. Εκεινη εγνεψε οχι.
-Οι μαθητες δεν βγαινουν ευκολα.Μονο με αδεια καθηγητων.Και όταν οι καθηγητεσ βγαινουν σιγουρα δεν δαγκωνουν ανθρωπους.Ειπε
-Και τοτε πως?
-Θυμασε όταν εφυγες από το δασος εκεινη την μέρα?Αποφασισα να μεινω λιγο παραπανω.Ξαφνικα ακουσα κατι ηχους και πηγα να δω τι είναι. Δεν ηταν τιποτα τελικα. Αλλα όταν γυρναγα επεσα κατω.Το θεμα ηταν ότι εφερα μερικεσ στροφεσ και κατεληξα σε ένα χαντακι.Καποιος από τους καθηγητες με βρηκε,ειδε ότι ζουσα και με εκανε βρικολακα.Απαντησε
-Ου.Εκανα εγω.
-Και εγω?Τι εγινε με εμενα?
-Εσενα εγινε ο βλακας ο Ντανιελ.Ειπε.Την κοιταξα ερωτηματικα.
-Κατι εγινε με τους καθηγητες και επρεπε να βγουν. Ο Ντανιελ ενας από τους μαθητες βρηκε τροπο και ξεγληστρισε και όταν σε βρηκε ειχες χτυπησει το χερι σου από το οποιο ετρεχε αιμα. Δεν μπορεσε να αντισταθει αλλα οι καθηγητεσ τον σταματησαν πριν σε σκοτωσει και μετα σε εφεραν εδώ. Εξηγησε.
-Ου.Και τωρα τι? Την ρωτησα
-Όπως σου ειπα κανουμε μαθηματα μιας και είναι ακαδημια.Θα ρωτησεις γιατι. Λοιπον γιατι πρωτα πρεπει να μαθουμε πώς να κραταμε χαμηλο προφιλ και να μην προδωθουμε στους ανθρωπους.Επισης πρεπει να μαθουμε να ελεγχουμε την διψα μας. Κανεις δεν θελει να σκοτωνει σωστα? Ανασηκωσε τους ομους και μου χαμογελασε.
-Και το πιο σημαντικο πρεπει να μαθουμε να ελεγχουμε τις δυναμεις μας και να ξερουμε πως πρεπει να τις χρησιμοποιησουμε σε μια μαχη με αλλον βρικολακα η με καποιον κυνηγο βρικολακων η με τους λυκανθρωπους. Ειπε
-Τους…λυκανθρωπους?
-Ναι υπαρχουν και αυτοι. Ανασηκωσε ξανα τους ομους μορφαζοντας. Μπορουσε να ηταν λυκανθρωπος εκεινο το ζωο που ακουσα να γρυλιζει στο δασος?
-Ποιες δυναμεις?Ειπα μετα. Χαμογελασε
-Οου.Αυτες. Κοιταξε το ποτηρι με νερο στο κομοδινο της.Το νερο βγηκε από το ποτηρι και αιωρηθηκε στον αερα. Μολισ με ξανακοιταξε το νερο επεσε πισω στο ποτηρι.
-Πως στο διαολο το εκανες αυτό?Ρωτησα εκπληκτη. Η Μεγκαν γελασε με την αντιδραση μου.
-Την περιμενα αυτην την αντιδραση. Αυτές είναι οι δυναμεις μας Αλι. Ο κάθε βρικολακας μπορει να ελεγχει ένα από τα τεσσερα στοιχεια της φυσης. Γη,φωτια,νερο η αερα. Εγω εχω το νερο. Μου ειπε.
-Και εγω? Γελασε.Ποσο που ειχε λειψει η κολλητη μου! Εκεινη ανασηκωσε τους ομους.
-Δεν ξερω.Θα το ανακαλυψουμε αργοτερα. Τωρα παμε να φας κατι.Μου ειπε και σηκωθηκε. Βγηκαμε εξω και περασαμε παλι τον διαδρομο. Μετα ανεβηκαμε μια στριφογυριστει σκαλα και βγηκαμε σε ένα  ηλιολουστο δωματιο με μερικους ανθρωπους εκει. Σταματησα αποτομα.
-Δεν θα καουμε από τον ηλιο? Ρωτησα
-Εχουμε δαχτυλιδια προστασιας. Μου ειπε. Εγω κοιταξα το χερι μου. Οντως φορουσα ένα μικρο ασημενιο δαχτιλιδι που δεν θυμομουνα να φορουσα. Ανασηκωσα τους ομους και την ακολουθησα. Εκεινη σταθηκε μπροστα από μια κοκκινομαλα γυναικα γυρω στα 40.
-Πιες.Μου ειπε. Την κοιταξα λες και ηταν τρελη. Εκεινη ξεφυσηξε και κοιταξε προς τα πανω απηυδυσμενη.
-Είναι τροφοι. Δινουν το αιμα τους οικειωθελως.
-Α.Οκ.Και τι κανω?Την ρωτησα. Η γυναικα εκανε τα μαλλια στην ακρη
-Θεε μου μ’αρεσει που βλεπεις ταινιες με βρικολακες. Δαγκωσε τον λαιμο της και ρουφα. Μου ειπε
-Ει!Παραπονεθηκα
-Εμπρος. Μου ειπε
-Καλα καλα.Ειπα. Κοιταξα την γυναικα και μετα εσκυψα και την δαγκωσα στον λαιμο της. Δεν περιμενα το αιμα να είναι τοσο νοστιμο.Ηπια μεχρι που ενιωσα το χερι της Μεγκαν στον ομο μου και τραβηχτηκα.
-Χμ καλό για πρώτη φορά. Τώρα ακόλουθα με. Θα πάμε στην διευθύντρια να δει ότι είσαι καλά. Μου είπε και με τράβηξε. Κατεβηκαμε την σκαλα που πριν ειχαμε ανεβει αλλα αντι να στριψουμε αριστερα για να παμε προς τα δωματια συνεχισαμε ευθεια. Περασαμε από μια πορτα και βγηκαμε σε ένα εσωτερικο κομματι του κτιριου το οποιο όμως ηταν πιο ανοιχτο.Τριγυρω υπηρχαν μερικα παιδια στην ηλικια μας και καθωσ κουβεντιαζαν μεταξυ τους μας εριχαν και μια ματια. Τριγυρω υπηρχαν τραπεζακια και πιο περα ενας παγκος με φαγητα. Ηταν η τραπεζαρια.
-Ναι οι βρικολακες μπορουν να φανε.Μου ειπε η Μεγκαν πριν προλαβω να την ρωτησω.
-Τι είναι αυτή η πορτα? Ρωτησα κοιτωντασ προς τα δεξια.
-Από δω μπαινεις και είναι οι αιθουσες διδασκαλιας.Αυτη-ειπε δειχνοντας μια μεγαλη διπλη πορτα-σε οδηγει στο προαυλιο.Θα παμε μετα. Μου ειπε και στριβοντας αριστερα αφου προσωρησαμε λιγο σταματησε μπροστα από μια πορτα.Χτυπησε και μπηκαμε μεσα.
-Πως είναι η φιλη σου?Ρωτησε μια γυναικα.Τα μαλλια της ηταν κοντα μαυρα με λιγο γκρι.Εμοιαζε γυρω στα 45-50.Προφανως θα ηταν η διευθηντρια.
-Είναι μια χαρα.Απαντησε η Μεγκαν.Η δευθηντρια σηκωθηκε από την καρεκλα της και μου χαμογελασε με ένα ζεστο χαμογελο.Μετα μου ετεινε το χερι της.
-Καλως ηρθες στο ElementAcademy.Ειμαι η διευθηντρια και με λενε Λαουρα Χειλ.Μου ειπε.Εγω εσφιξα το χερι της και της χαμογελασα.
-Αλισον.Απαντησα και ανταλαξαμε χειραψια.
-Λοιπον ελπιζω να προσαρμοστεις γρηγορα.Ειπε και αρχισε να ψαχνει τα συρταρια της.Εβγαλε ένα χαρτι και μου το εδωσε.
-Θα αρχισεις να παρακολουθεις μαθηματα από αυριο μεχρι να δουμε ποιο είναι το στοιχειο σου.Μεγκαν στην εμπιστευομαι να την προσεχεις σημερα.Μπορειτε να φυγετε.Μας ειπε
  Και αυτό καναμε.Μολις βγηκαμε εξω κοιταξα το χαρτι.
-Θεωρια της βαμπιρολογιας?Ειδικευση?Ρωτησα
-Ναι.Μονο αυτά τα δυο επειδη εισαι καινουργια.Τωρα αστο αυτό.Μου ειπε και αφου μου πηρε το χαρτι και το διπλωσε το εβαλε στην τσεπη της.Μετα οι δυο μας βγηκαμ στο προαυλιο όπως ειχε πει.Το οποιο ηταν τεραστιο ενώ γυρω γυρω υπηρχαν θαμνοι.Σε αρκετα σημεια επισης υπηρχα και τραπεζια.Και βεβαια υπηρχαν πολλοι μαθητες τριγυρω.Επισης ηταν νυχτα.
-Η νυχτα είναι η μέρα των βρικολακως που σημαινει ότι τωρα είναι πρωι.Η μέρα είναι η νυχτα των βρικολακων.Τοτε δηλαδη θα κοιμομαστε.Μου εξηγησε.
-Αααααα.Εκανα εγω
-Ει Μεγκ.Και φιλη της Μεγκ.Ειπε μια αντρικη φωνη.Γυρισαμε και οι δυο πισω.Ηταν ξανθος(όχι τοσο ανοιχτο οσο της Μεγκαν αλλα ξανθος) με γαλαζια ματια και μιας και ηταν αγορι ψηλοτερος.Εκεινη του χαμογελασε
-Γεια σου Τομας.Απο δω η κολλητη μου η Αλισον.Αλισον αυτος είναι ο Τομας.Μου ειπε.Εγω και ο Τομας χαμογελασαμε και ανταλλαξαμε μια χειραψια.
-Είναι φιλος μου.Ειπε η Μεγκαν χαμογελωντας ακομα…χμ…
-Ναι φιλος.Ετσι λεει.Μου ειπε ο Τομας και την εδιεξε με τον αντειχειρα του.Το θεμα απαιτουσε πολύ σηζητηση.
-Λοιπον?Εισαι η καινουργια σωστα?Ρωτησε
-Ναι.Αυτη ειμαι εγω.Του ειπα.Η Μεγαν ηταν ετοιμη να πει κατι όταν δυνατα γελια μας διεκοψαν από καπου πιο πισω μας.Αλλα και οι τρεις γυρισαμε.Λιγο πιο περα  γυρω από ένα από τα τραπεζια υπηρχε μια παρεα παιδιων αγοριων και κοριτσιων ενώ πανω στο τραπεζι καθοταν μια κοπελα με ξανθια μαλλια ενώ γυρω από τους ομους της ειχε το χερι του ένα αγορι,προφανως το αγορι της δηλαδη,με καστανα μαλλια που εφταναν λιγο πιο πανω από τους ομους.
-Ποιοιο είναι ολοι αυτοι?Ρωτησα γεματη περιεργεια
-Αυτή η κοπελα πανω στο τραπεζι είναι η πιο σκυλα του σχολειοου.Η Ελεανορ.Και διπλα της είναι το αγορι της.Ο Ντανιελ.Μου ειπε η Μεγκαν.Γυρισα και την κοιταξα.
-Αυτος που πηγε να σε σκοτωσει.