Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφάλαιο 14

Με σηκωσε και εβαλε και τα δυο χερια του στην μεση μου ενώ εγω ειχα τα δικα μου γυρω από τον λαιμο του.Το φιλι του εστελνε κυματα ηλεκρισμου σε ολο μου το σωμα.Οκ ναι τα ειχα με τον Ντανιελ αλλα ο Μπριαν…..Οκ δεν επρεπε να το κανουμε αυτό αν και δεν φαινοταν να τον πειραζει ιδιαιτερα ουτε αυτόν ουτε και μενα.Μονο ένα φιλι θα ηταν σωστα?Ο Μπραιαν με τραβηξε πιο κοντα του και τα σωματα μας κολλησαν.Ημασταν και οι δυο βρεγμενοι κατι που όπως και να το κανουμε εκανε το ολο θεμα πιο καυτο.Με εσπρωξε πισω και ενιωσα την πλατη μου να ακουμπαει ένα δεντρο.Το χερι του κατεβηκε στο ποδι μου το οποιο ανεβασα στην μεση του.Μα καλα που ειχε χαθει ο αυτοελεγχος μου?Τον εχασα απ την στιγμη που τα χειλη μας ενωθηκαν.Ηταν λαθος.Σιγουρα ηταν λαθος.Απο παρα πολλες αποψεις αλλα δεν ηθελα να σταματησει να με φιλαει.Κατεβασα το ποδι μου και εκεινος αρχισε να με φιλαει στον λαιμο,ενώ εγω σηκωσα τον λαιμο μου για να εχει χωρο και ταυτοχρονα περασα το χερι μου από τα καταμαυρα μαλλια του.

-Αλι?Ακουσα μια φωνη.Μια πολύ οικεια φωνη.Εσπρωξα τον Μπριαν πισω ελαφρως και κοιταξα την εκλπηκτη εκφραση της Μεγκαν

-Εμ..εγω..Πως στο καλο ηρθες εδώ?Απαιτησα να μαθω

-Σε ακολουθησα!Αλλά δεν ειμαι εγω που χρωσταει εξηγησεις!Ειπε και εγνεψε προς τον Μπραιαν.

-Εμ..Αυτος είναι ο Μπραιαν.Της ειπα και εδειξα προς το Μπριαν

-Και αυτή είναι η Μεγκαν.Συνεχισα.Ο θεε μου.Και αν καταλαβιανε τι είναι?Δεν επρεπε να γινει αυτό.

-Χαρηκα.Του ειπε η Μεγκαν μετα γυρισε σε μενα

-Εχεις να μου εξηγησεις πολλα εσυ.Μου ειπε

-Το ξερω απλα δωσε μας ένα λεπτο κ ερχομαι οκ?Την ρωτησα.Το σκεφτηκε λιγο αλλα τελικα γυρισε και εφυγε.Εγω γυρισα στον Μπριαν

-Πρεπει να φυγω.Του ειπα

-Ναι κατι καταλαβα.

-Ναι.Οποτε…εμ..τα  λεμε?Ρωτησα

-Ισως.Αλι το ξερεις ότι είναι λαθος σωστα?Μουρμουρισε.Πηγα να συνεχισω την συζητηση όταν καταλαβα ότι η Μεγκαν ακουγε.

-Ναι.Τα λεμε.Ειπε βιαστικα και οσο και να μην ηθελα του γυρισα την πλατη και εφυγα.

 Οσο προχωρουσα με την Μεγκαν δεν μου ειχε πει τιποτα.Μαλλον περιμενε να φτασουμε στο δωματιο μας.Δεν ηξερα αν ειχε καταλαβει ότι ο Μπριαν ηταν λυκανθρωπος και παρολο που ηταν η κολλητη μου δεν ηθελα να το μαθει.Γιατι φοβομουν για τον Μπριαν,δεν ηθελα να παθει κατι.Και το μισος βρικολακων-λυκανθρωπων από ότι καταλαβαινα ηταν μεγαλο.Οποτε δεν επρεπε να μαθει κανεις για μας τους δυο.Βασικα  συντομα θα επρεπε να σταματησει ολη αυτή η φιλια μου με τον Μπριαν.Δεν επρεπε και δεν ηταν σωστα και το ξεραμε και οι δυο.Αλλα μολις ειχαμε φιληθει.Και κανεις μας δεν ειχε αρκετο αυτοελεγχο για να το σταματησει.Και ημασταν και οι δυο τοσο αφοσιομενοι στο φιλι που δεν καταλαβαμε καν την Μεγκαν όταν μας πλησιασε.Και αν όμως δεν ηταν η Μεγκαν και ηταν καποιος άλλος?Οχι δεν επρεπε να το ρισκαρω.Και ημουν με τον Ντανιελ.Πως στο καλο τα ειχα καταφερει ετσι?Αμαν πια με εμενα!