Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 35

-Ο φιλε…Σχολιασε η Μακενζι.Ο Ντανιελ με κοιταξε και ξεφυσηξε.Μετα κοιταξε τα κοριτσια.

-Μεινετε μαζι της.Τους ειπε και αφου με φιλησε βιαστικα εφυγε να βρει τον Μπραιαν.

-Τον μισω!Ειπα αφου ο Ντανιελ εφυγε απ το σπιτι.

-Είναι κοπανος.Μην του δινεις σημασια.Μου ειπε η Μεγκαν

-Να μην του δινω σημασια?Ρωτησα κοφτα

-Ει μην τολμησετε να τσακωθειτε και εσεις τωρα!Μας ειπε η Μακενζι και μετα με κοιταξε.

-Εσυ καποτε πρεπεις να μου εξηγησεις τι γινεται με τα αδερφια και εσενα αλλα τωρα δεν είναι ωρα.Μου ειπε

-Θα μπορεις να ερθεις στα μαθηματα μετα?Ρωτησε η Μεγκαν.Εγω κουνησα αρνητικα το κεφαλι μου.

-Δεν μπορω…και δεν εχω ορεξη μετα από όλα αυτά.Απαντησα

-Θες να κατσω μαζι σου?Προτεινε

-Όχι πηγαινε θα ειμαι ενταξει.Αρκει να τα καταφερω να παω μεχρι την Ακαδημια.Απαντησα ανασηκονοντας τους ομους μου.

-Θα τα καταφερεις μην αγχονεσαι.Ειπε η Μακενζι.

-Ναι…Μουρμουρισα

-Ο ελα τωρα!Μην ασχολησαι με αυτόν.Μου ειπε η Μεγκαν

-Απλα…δεν καταλαβαινω γιατι φερεται ετσι.Ουτε..ουτε που με ρωτησε πως ειμαι.Ειπα νιοθωντας έναν κομπο στον λαιμο μου.

-Ξεχνα το Αλι.Ειπε η Μεγκαν.

-Αλλα δεν μπορεις να το ξεχασεις ετσι?Μαντεψε η Μακενζι.Την κοιταξα και συνηδοποιησα ποσο με καταλαβαινε.Αραγε ειχε καταλαβει πως ενιωθα για τον Μπραιαν?Ειχε δικιο.Επρεπε να της πω τι γινεται.

-Όχι.Απαντησα τελικα.Εκεινη ξεφυσηξε και καθησε μπροστα μου.

-Απλα ερωτευτηκες το λαθος ατομο μικρη.Μου ειπε και δυστηχως επρεπε να συμφωνησω.

-Και καλα θα κανεις να ξεκολλησεις.Μου ειπε η Μεγκαν.Ενιωσα το γαργαλητο στο σβερκο μου και ακουσα την εξοπορτα να ανοιγει και να κλεινει.Λιγο αργοτερα ανοιξε η πορτα και μπηκε μεσα ο Ντανιελ.Μονος του.

-Καλυτερα?Ρωτησε

-Ναι.Τι εγινε με τον Μπραιαν?Δεν μπορουσα να μην ρωτησω.Γιατι φεροταν τοσο περιεργα και ηταν απομακρος?Εγω ημουν αυτή που επρεπε να του εχω θυμωσει μετα τον καβγα μας όχι αυτος.

-Τιποτα απλα…Δεν ξερω γιατι ηταν τοσο αποτομος μαζι σου.Τελοςπαντων…θα παμε στην ακαδημια?Με ρωτησε.Κοιταξα την αδερφη μου καθως μια ιδεα αρχισε να σχηματιζεται στο μυαλο μου.

-Θα μεινω λιγο με την Μακενζι και θα ερθω αργοτερα.Ανακοινωσα.Ο Ντανιελ με κοιταξε λες και ημουν τρελλη.

-Μετα από αυτό που συναιβει?Ξεχνα το δεν σε αφηννω μονη.Μου ειπε.Η Μεγκαν δεν ειπε τιποτα αλλα με κοιταζε απορημενη.

-Κοιτα στα μαθηματα δεν εχω ορεξη να ερθω και υπαρχουν καποια πραγματα που πρεπει να της πω.Ειπα και εγνεψα προς την Μακενζι

-Αλλα-

-Θα ειμαι μια χαρα.Τον καθυσηχασα.

-Αλισον δεν νομιζω να-

-Σε παρακαλω??Πραγματα πρεπει να της μιλησω.Ο Ντανιελ με κοιταξε για λιγο.Μετα το βλεμμα του πηγε στην Μεγκαν.

-Αστην.Εξαλλου η Βερονικα εφυγε και η υπολοιπη αγελη δεν ηταν εδώ.Ειπε εκεινη.Τι ειχα χασει?

-Η Βερονικα είναι ζωντανη?

-Ναι.Ο Μπραιαν δεν μας αφησε να την σκοτωσουμε.Της ειπε απλως ότι δεν προκειται να φυγει μαζι της και να φυγει.Εκεινη εκανε ότι της ειπε.Μου εξηγησε στα γρηγορα η Μεγκαν.Δεν τους αφηνε να την σκοτωσουν?Τo ξερω ότι ηταν χαζο αλλα ενιωσα ένα τσιμπημα ζηλιας.

-Καλα..αλλα να γυρισεις γρηγορα οκ?Μου ειπε ο Ντανιελ

-Οκ.Του υποσχεθηκα.

  Ετσι μετα από μια ωρα περιπου,ο Ντανιελ και η Μεγκαν εφυγαν μαζι για την Ακαδημια ενώ εγω πηγα στο σπιτι μου με την Μεγκαν.Ημασταν μονες μας πλεον.Τα σημαδια από τις σφαιρες ειχαν επουλωθει αλλα οι καρποι μου,τα ποδια μου και το μαγουλο μου όχι εντελως.Ο Ντανιελ μου εξηγησε ότι ηταν λογο της βερβενης.Μιας και ημασταν μονες μας ηταν ωρα να της εξηγησω.Ετσι της ειπα πως ειχαν γινει τα πραγματα από τη αρχη μεχρι και τον τελευταιο μου προσφατο τσακομο με τον Μπραιαν.

-Μαλιστα…οποτε οντως εισαι ερωτευμενη μαζι του.Ειπε και εγω εγνεψα καταφατικα.

-Και αυτος όχι?

-Ετσι ειπε…Αλλα..

-Δεν λες να ξεκολλησεις ε?Ειπε χαμογελωντας μου.

-Ναι.Απαντησα αναστεναζοντας.

-Και ο Ντανιελ?

-Ο Ντανιελ…μου αρεσει αλλα…Δεν νιωθω όπως για τον Μπραιαν..Και τωρα είναι και ο δεσμος στην μεση.Ανασηκωσα τους ομους.Η Μακενζι γελασε σιγανα.

-Που είναι το αστειο?Ρωτησα

-Από ποτε η ερωτικη σου ζωη εγινε πιο ενδιαφερουσα από την δικια μου?Με αυτό δεν αντεξα και γελασα και εγω.Μου χειαζοταν λιγο γελιο μετα από ολο αυτό που ειχα περασει.

-Τι ωρα πρεπει να φυγεις αληθεια?Ρωτησε.Δεν απαντησα αμεσως.

-Οου.Το ξερω αυτό το υφακι.Τι σκεφτηκες παλι Αλι?Σαν απαντηση απλως την κοιταξα δαγκωνοντας τα χειλη μου.

-Οου…Θες να μιλησεις στον Μπραιαν ετσι?Μαντρεψε.Εγω εγνεψα καταφατικα.

-Λοιπον..ειτε θα είναι η καλυτερη ιδεα που ειχες..ειτε η χειροτερη.Ηταν η απαντηση της.

 Μιση ωρα αργοτερα εφυγα και πηγα στο σπιτι του Μπραιαν.Χτυπησα και εκεινος ανοιξε.Οταν με ειδε με κοιταξε εκπληκτος.Μετα το υφος του εγινε εχθρικο.

-Τι θες?Δεν περιμενα αδεια.Απλα τον εσπρωξα και μπηκα μεσα.

-Γιατι φερεσαι ετσι?Απαιτησα να μαθω

-Πως ετσι?

-Σαν κοπανος!Απλα στεκοσουν και με κοιταγες Μπραιαν ενώ παραλιγο να καω για να σε προσατετεψω!Φωναξα.Εκεινος στηριχτηκε αταραχος στον τοιχο και ανασηκωσε τους ομους.

-Δεν στο ζητησα.Ειπε.Για λιγο παγωσα με την απαντηση του αλλα συνηλθα.Αυτη την φορα θα μιλαγα εγω.

-Δεν εχεις ιδεα τι περασα για σενα!Νομιζα ότι θα πεθαινα Μπραιαν και-

-Ισως ηταν καλυτερα ετσι.Παγωσα.

-Τι?

-Με ακουσες.Φυγε τωρα.Μου ειπε και μου γυρισε την πλατη.Ετρεψα και βρεθηκα μπροστα του.Τον επιασα από τον λαιμο και τον κολησα στον τοιχο.Ο Μπραιαν ηταν απροετοιμαστος,δεν περιμενε να κανω κατι τετοιο.Τον αφησα και τον κοιταξα,

-Τι τρεχει με σενα?!Φωναξα και τον κοιταξα.

-Με εσωσες Μπραιαν!Τους βοηθησες να με σωσουν!Εσυ εισαι αυτος που μου εβγαλε τις αλυσιδες με την βερβενη και τωρα κανεις τα παντα για να σε μισησω!Συνεχισα να φωναζω ένω μου ξεφυγε ενας λυγμος.Ο Μπραιαν παρακολουθουσε ηρεμος το ξεσπασμα μου.

-Δεν εχεις ιδεα τι περασα για σενα!Ξυλινες σφαιρες,βερβενη,παλουκι..και..σχεδον καηκα..και..Πλεον ειχα αρχισει να κλαιω αλλα δεν σταματησα.

-Επειδη φοβομουν ότι αν ελεγα για εμας θα σου εκανε κατι κακο!Σε προστατεψα επειδη σε αγαπαω!Και εσυ..και εσυ ουτε που με ρωτησες πως ειμαι και-

-ΣΚασε Αλισον οκ?Σκασε!Φωναξε και αυτος καθως αρχισε να πηγαινοερχεται στο δωματιο.Και τοτε με χτυπησε.Τοτε το καταλαβα.Μα πως δεν το ειχα καταλαβει νωριτερα?

-Οντως προσπαθεις να με κανεις να σε μισησω ετσι?Φερεσαι ετσι…για να σε μισησω.Για να ειμαι με τον Ντανιελ.

-Αλισον μην πας εκει.Ειπε ηρεμα ενώ σταματησε για λιγο να περπαταει.

-Επειδη φοβασε…Τωρα εβγαζαν όλα νοημα.Η αντιδραση του όταν του ειπα ότι τον αγαπαω,αυτά που μου ειπε μετα,το ότι με εσωσε και μετα εκανε ότι δεν τον νοιαζει…

-Εισαι ερωτευμενος μαζι μου.Τα σμαραγδενια ματια του βρηκαν τα δικα μου.Δεν μιλησε όμως.

-Εισαι ερωτευμενος μαζι μου και θες να σε μισησω…για να μην ημαστε μαζι..επειδη φοβασαι..επειδη ειμαστε διαφορετικοι.

-Σκασε Αλισον!Μου φωναξε.

-Εισαι δειλος.Ειπα αξαφνα.Με καρφωσε με τα ματθα του και εκανε ένα βημα μπροστα και εγω ασυναισθητα πισωπατησα κολωντας στον τοιχο.Τα χερια του σχηματιζαν γροθιες και με μια αποτομη κινηση που δεν περιμενα χτυπησε το χερι του στον τοιχο ακριβως διπλα μου κανοντας με να ανοιγοκλεισω τα ματια μου.

-Θες να μαθεις την αληθεια?Εχεις δικιο ενταξει?Σε θελω.Σε ηθελα από την πρωτη στιγμη.Και ακομα σε θελω.Αλλα αυτό είναι λαθος και το ξερεις.Θα ηταν πολύ καλυτερα να με μισουσες.Η φωνη του ηταν γεματη ενταση.Τα ματια του δεν αφησαν τα δικα μου.

-Και αυτό που σου εκανε η Βερονικα…Δεν θα γινοταν αν..αν δεν ημουν εγω…Αν δεν ενιωθα όπως νιωθω για σενα.Εκλεισε τα ματια του για λιγο και τα ξαναανοιξε.

-Εγω φταιω για αυτό που επαθες.

-Δεν φταις εσυ.Ειπα απαλα.Ενιεθω ενοχος?

-Γιατι δεν μπροεις να με μισησεις Αλισον?

-Επειδη σ’αγαπαω.Επειδη όταν ειμαι μαζι σου…τα ξεχναω όλα και ολους.Επειδη όταν με φιλας με κανεις να ανατριχιασω ολοκληρη.Επειδη όταν με κοιτας με αυτά τα πανεμορφα ματια…με τρελενεις.Επειδη όταν με αγγιζεις..το στομαχι μου δενεται κομπος.Και δεν εχω ξανανιωσει ετσι ποτε για κανεναν.Του ειπα και εβαλα το ένα χερι μου στο μαγουλο του.Εκεινος εκλεισε για λιγο τα ματια του λες και απολαμβανε το αγγιγμα μου.Τα ανοιξε ξανα και πηρε το χερι μου απομακρυνοντας το από το προσωπο του.

-Είναι λαθος.Απο ολες τις οπτικες γωνιες και για πολλους λογους είναι λαθος.Επεμεινε.

-Όχι.Δεν είναι

Και με αυτό σηκωθηκα στις μυτες των ποδιων μου και τον φιλησα.Τα χερια του πηγαν στην μεση μου και με κολλησε στον τοιχο.Το σωμα του κολλησε στο δικο μου τοσο πολύ που σχδον δεν υπηρχε κενος χορος αναμεσα μας.Μπορουσα να νιωσω κάθε μερος του κορμιου του πανω στο δικο μου.Με φιλουσε ορμητικα και πεινασμενα και όταν ππηγα να βαλω τα δαχτυλα μου αναμεσα στα καταμαυρα μαλλια του,επιασε τα χερια μου με το δικο του χερι και τα κολλησε στον τοιχο από πανω μου χωρις να με αφηνει να κουνηθω.Τα κρατουσε αρκετα σφιχτα και με πονουσαν μιας και δεν ειχαν θεραπευτει εντελως οι καρποι μου αλλα δεν με ενοιαζε.Το στομα του δεν ξεκολλησε στιγμη από το δικο μου αλλα αφησε τα χερια μου ώστε να μπορεσει να μου βγαλει το μπλουζακι το οποιο ακολουθησε το σορτσακι μου.Εβγαλα την μπλουζα του και ανεβηκα πανω του τυλιγοντας τα ποδια μου γυρω του.Εκεινος με ακουμπησε στο κρεβατι και ανεβηκε πανω μου φιλωντας με στον λαιμο.Τα χερια μου παλεψαν με τν ζωνη του παντελονιου του την οποια εβγαλα.Σειρα ειχε το τζιν του.Δαγκωσε παιχνιδιαρικα τις τιραντες του σουτιεν μου και της κατεβασε οσο μπορουσε λιγο πρν μου το βγαλει εντελως.Με φιλησε ξανα και ενιωσα την γλωσσα του στην δικια μου.Εβγαλε το εσωρουχο μου και εγω το μποξερακι του ενώ τα χερια του πηγαιναν σε κάθε σημειο του κορμιου μου.Τυλιξα ξανα τα ποδια μου γυρω από την μεση του και ανσηκωσα ελαφρως την λεκανη μου ενώ εκεινος χαμηλωσε προς το μερος μου και αρχισε να κινηται μεσα και εξω μου.Τα χειλη του αφησαν τα δικα μου και πηγαν ξανα στον λαιμο μου χαιδευοντας τον απαλα σε κάθε σημειο.Χαμογελασα αφηνοντας ένα ελαφρυ βογκητο.Εμπηξα τα νυχια μου στην πλατη του και σχεδον ενιωσα το αιμα στα δαχτυλα μου.Ο Μπραιαν με κοιταξε χωρις να παραπονεθει και με φιλησε ξανα με ορμη.Τα χερια του μπλεχτηκαν στα μακρια μαλλια μου και για λιγο με κοιταξε.

-Μην σταματας…Μουρμουρισα αφηνοντας ένα ακομα βογκητο.Οι ακρες των χειλιων του ανασηκωθηκαν σε ένα πονηρο χαμογελο και με ξαναφηλισε.