Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 26

 Ειχα μεινει παγωμενη στην θεση μου να κοιταω προς την κατευθηνση που εφυγε ο Μπραιαν.

-Εισαι καλα?Με ρωτησε η Μεγκαν καθως ηρθε κοντα μου.

-Όχι…Καταφερα να πω.

-Αλισον πρεπει να μεινεις μακρια του.Μου ειπε

-Όχι..Δεν..δεν..

-Αλι συνηλθε!Προσπαθησε να σε σκοτωσει!Και ειπε ότι θα το κανει!Ποτε εχει πανσεληνο?Ρωτησε

-Δεν ξερω…Απλως ελα να παμε πισω.Της ειπα

  Λιγο αργοτερα ημασταν στο δωματιο.Εγω ειχα κουκουλωθει στα σκεπασματα και ειχα κουλουριαστει σαν 5 χρονο κοριτσακι.

-Ελα τωρα Αλι.Μην εισαι γι αυτόν.Οτι εχατε τελιωσε.Δεν αξιζει να στεναχωριεσαι.Μου ειπε η Μεγκαν.Την αγνοησα.Το να τσακωθω μαζι της τωρα δεν ειχε κανενα απολυτως νοημα.Δεν με καταλαβαινε.Δεν ηξερε πως ενιωθα γι αυτόν.Θεε μου ειχα παει να του πω ότι τον αγαπαω..Και τοτε το συνειδητοποιησα.Ημουν ερωτευμενη μαζι του.

-Αλισον ελα τωρα.Χαλαρωσε.Μου ειπε η Μεγκαν

-Δεν μπορω.Μουρμουρισα.Εκεινη ξεφυσηξε και ηρθε προς το μερος μου.

-Αλισον…μην εισαι ετσι.Οχι για αυτόν.Οχι για έναν λυκανθρωπο.Δεν θα ησασταν μαζι ετσι και αλλιως.Ανασηκωθηκα και την κοιταξα

-Οκ Μεγκαν.Το καταλαβα.Το κοβεις τωρα?Ειπα αποτομα.

-Μην θυμωνεις επειδη σου λεω την αληθεια.Ανταπαντησε

-Οκ.Απλα σταματα οκ?Την ρωτησα και τοτε χτυπησε το κινητο μου.Κυριολεκτικα πεταχτηκα και ετρεξα να δω ποιος είναι.Ηταν η Μακενζι.
-Γεια.Της ειπα οσο πιο κεφατα μπορουσα.

-Γεια.Τι κανεις?Ρωτησε

-Καλα.Εσυ?

-Καλα..εσυ όμως δεν ακουγεσαι καλα..Εγινε κατι?Ρωτησε.Να παρει!Τοσο πολύ φαινοταν?

-Εμ…απλα τσακωθηκα με τον Μπραιαν λιγο.Της ειπα

-Οχ.Γιατι?Ρωτησε

-Τιποτα σημαντικο…θα τα βρουμε.Να σου πω τωρα..Δεν εχεις κανονισει για την παρασκευη ετσι?Την ρωτησα θελοντας να αλλαξω θεμα

-Όχι.Απαντησε

-Θα βγουμε επειδη είναι τα γενεθλια μου όπως ξερεις..και ελεγα να ερθεις.Της ειπα

-Μονο εγω και εσυ?

-Βασικα εγω,εσυ,η Μεγκαν και αλλα δυο παιδια.Της ειπα

-Οου.Εμ..σιγουρα?Ρωτησε

-Ναι.Θα παμε σε κανα κλαμπ λογικα.Της ειπα

-Α ε…ξερω γω…Ναι υποθετω.Αρκει να βγω ζωντανη.Ειπε.Αυτο με εκανε να χαμογελασω καπως.

-Μην ανησυχεις δεν προκειται να σε φαμε.Απαντησα

-Τοτε ναι.Ειπε

-Οκ.Θα σε παρω μεσα στην βδομαδα να τα κανονισουμε.Της ειπα

-Οκ θα περιμενω.Τα λεμε.Μου ειπε

-Τα λεμε.Απαντησα και το εκλεισα

-Μηπως παρεπιπτοντως να το ξανασκεφτοσουν αυτό?Ρωτησε η Μεγκαν

-Όχι.Θα ερθει.Της ειπα κοφτα

-Εγω τι φταιω τωρα?Ρωτησε

-Δεν φταις απλα…μου την δινει που εισαι τοσο οκ που ο Μπραιαν με μισει.Της ειπα

-Επειδη ετσι πρεπει να είναι Αλισον.Οι λυκανθρωποι και οι βρικολακες δεν γινεται να είναι φιλαρακια.Μου εξηγησε.

-Ναι αλλα….τον αγαπαω.Της ειπα

-Όχι.Δεν το ειπες αυτό.

-Μεγκ δεν ξερεις ποσο ωραια περναω όταν ειμαι μαζι του.Οταν με αγκαλιαζει.Οταν με φιλαει.Στην αναμνηση ολων αυτων ηθελα να βαλω τα κλαματα

-Και τωρα θελει να σε σκοτωσει.Μου ειπε και με επανεφερε στην πραγματικοτητα.

-Εγω φταιω..Μονολογησα

-Αλισον τωρα σοβαρα.Μεινε μακρια του.Ειδικα τωρα που πλησιαζει η πανσεληνος.Δεν θελω να παθεις κατι.Μου ειπε κοιτωντας με στα ματια.

-Δεν θα με-

-Πειραζε?Σκοτωνε?Σχεδον το εκανε σημερα και το ξερεις.Με εκοψε.Η εικονα από τα χρυσαφενια του ματια ξαναγυρισε στο μυαλο μου.Θα το εκανε οντως αν ειχε την ευκαιρια?Θα με σκοτωνε?

-Οκ.Ας κοιμηθουμε.Αυριο εχουμε σχολειο.Της ειπα και ξανασκεπαστηκα.Η Μεγκαν εκλεισε το φως και ξαπλωσε και αυτή.

-Πρεπει να τον ξεχασεις Αλισον.Αλλιως τα πραγατα θα τελιωσουν ασχημα.Μου ειπε.Εγω δεν απαντησα.Ισως ειχε δικιο.Ισως όχι.Πιθανον δεν θα μαθαινα ποτε.Αλλα δεν μπορουσα να τον βγαλω από τον μυαλο μου.Ο τροπος που με φιλαγε..Ασυναισθητα αγγιξα τα χειλη μου.Μου ελειπε ειδη πολύ και ειχαν περασει μονο δυο μερες από τοτε που τσακωθηκαμε.Δεν νομιζω να αντεχα για πολύ και να μην πηγαινα να το βρω παρα τα οσα ελεγε η Μεγκαν.Πανσεληνος η όχι θα πηγαινα να του μιλησω μολις εβρισκα ευκαιρια ξανα.

  Την επομενη μέρα στο σχολειο κυριολεκτικα σερνομουν.Δεν ειχα ορεξη για τιποτα.Λογικο δεδομενων των συνθηκων.Ο Μπραιαν με μισουσε και δεν φαινοταν να θελει να αλλαξει αυτό.Εγω από την άλλη δεν ηθελα να εγκαταλειψω.Δεν ηθελα να με μισει.

  Φυσικα στην προπονηση δεν μπορουσα να ειμαι ετσι μιας και θα ημουν με τον Ντανιελ.Δεν ηθελα να καταλαβει ότι ειχα κατι.Ετσι όταν ηρθε η ωρα της προπονησης φορεσα το καλυτερο ψευτικο χαμογελο που μπορουσα.

-Καλημέρα ομορφη.Με χαιρετησε ο Ντανιελ

-Καλημέρα.Απαντησα.

-Δεν πηρες τηλεφωνο χθες.Μου ειπε

-Ναι..το ξεχασα σορρυ.Απαντησα

-Θα τιμωρηθεις για αυτό.Μου ειπε και με επιασε απ την μεση.Εμ…όχι.Τραβηχτηκα πισω.

-Δεν νομιζω ότι είναι η καταληλη στιγμη.Του ειπα

-Ναι προφανως εχεις δικιο.Αλλα καποτε θα γινει.Μου ειπε

-Θα προσεχω τοτε.Αρχιζουμε?Ρωτησα.Χαμογελασε παιχνιδιαρικα και εκανε μια υποκλιση.

-Οι κυριες προηγουνται.Ειπε.Εγω εμφανησα φωτια στα χερια μου και του την εριξα.Φυσικα την απεφευγε.

-Βελτιωνεσαι παντως.Σχολιασε καθως με κυκλωσε με έναν φλογινο κυκλο.Επρεπε να μαθω και εγω να το κανω αυτό.

-Νομιζεις?Του ειπα και του εριξα ξανα μια μπαλα φωτιας.Αυτην την φορα την σταματησε κυριολεκτικα στον αερα και την εστειλε πισω σε μενα.Μην ξεροντας τι να κανω εσκυψα για να την αποφυγω.

-Πως στο καλο το εκανες αυτό?Ρωτησα.Ο Ντανιελ χαμογελασε και εσβησε τον πυρινο κυκλο γυρω μου.

-Απλα σταματησα την επιθεση σου.Μου εξηγησε

-Θελω να μου δειξεις.Και για τον πυρινο κυκλο.Απαιτησα

-Ηρεμα μικρη.Ενα ένα.Μου ειπε

-Όχι θελω να μου δειξεις.Επεμεινα

-Οκ χαλαρωσε.Ο πυρινος κυκλος είναι ευκολος σχετικα.Απλα δινεις σχημα στην φωτια.Μου ειπε

-Διαφωτησε με λιγο.Του ειπα

-Αναψε φωτια κατω.Μου ειπε.Αφου εκανα ότι μου ειπε τον κοιταξα

-Τωρα φαντασου την να γινεται κυκλος.Μου ειπε.Εγω κοιταξα την φωτια και συγκεντρωθηκα οσο μπορουσα.

-Κοιτα εμενα.Μου ειπε.Ο Ντανιελ κοιταξε την φωτια και εκεινη αμεσως σχηματισε έναν τελειο κυκλο.

-Βοηθα με.Του ειπα αλλα τοτε χτυπησε το κουδουνι.Τελος εξασκησης.Να παρει!
 Ο Ντανιελ γελασε.

-Δεν είναι αστειο.Του ειπα

-Αν εβλεπες την φατσα σου θα γελαγες και εσυ.Λοιπον μετα τα μαθηματα μπορεις?Ρωτησε.Δεν το πολυσκεφτηκα.

-Ναι.Ειπα.

-Ωραια.Τα λεμε τοτε.Μου ειπε και πηγε να φυγει.

-Ντανιελ?Ρωτησα

-Ναι?

-Την παρασκευη είναι τα γενεθλια μου και ελεγα να βγουμε.Θα ερθεις?Τον ρωτησα.Με πλησιασε και χαμογελασε με ένα παιχνιδιαρικο χαμογελο.

-Μονο εγω και εσυ?

-Εμ όχι..Η Μεγκαν ο Τομας και η Μακενζι.Απαντησα

-Η Μακενζι?Επανελαβε

-Η αδερφη μου.Ναι είναι ανθρωπος και ναι ξερει για εμας.Του ειπα πριν προλαβει να αρχισει τις ερωτησεις.

-Οου…εμ οκ?Υποθετω.Πως ξερει?Ρωτησε περνωντας το χερι του μεσα από τα μαλλια του.

-Μεγαλη ιστορια.Λοιπον τα λεμε μετα.Του ειπα και αφου του χαμογελασα εφυγα για να βρω την Μεγκαν.

-Που χαθηκες εσυ?Με ρωτησε

-Ειπα απλα στον Ντανιελ για την παρασκευη γι αυτό αργησα.Της ειπα

-Και να μαντεψω ότι συμφωνησε?Ρωτησε

-Φυσικα.Απαντησα

-Αληθεια τι θα φορεσεις?Ρωτησε

-Δεν εχω ιδεα.Κατι θα σκεφτω.Η Μεγκαν σταματησε να περπαταει και με κοιταξε.

-Αλι θα είναι η μέρα σου.Πρεπει να φορεσεις κατι τελειο.Μου ειπε

-Δεν εχει σημασια.Παμε τωρα στην τραπεζαρια?Χρειαζομαι κατι γλυκο.

-Γλυκο?Επανελαβε

-Ναι.Παμε.Της ειπα και κυριολεκτικα την τραβηξα μεχρι την τραπεζαρια.

  Παλι καλα μετα από αυτό τα μαθηματα τελιωσαν γρηγορα.

-Θα παω με τον Ντανιελ για εξασκηση.Ειπα στην Μεγκαν με το που βγηκαμε απ την ταξη.

-Οου.Ε ναι οκ.Ποση ωρα θα κατσεις?Ρωτησε

-Δεν ξερω θα δω.Απαντησα

-Οκ,τοτε τα λεμε μετα.Μου ειπε

-Τα λεμε.Απαντησα και ετσι χωριστηκαμε.

  Αλλα πριν συναντηθω με τον Ντανιελ δοκιμασα να παρω τηλεφονο τον Μπραιαν.Φυσικα δεν το σηκωσε.Ετσι του εγραψα μυνημα.
Ξερω ότι με μισεις.Και ειχες δικιο.Σε ειχα και τα κατέστρεψα όλα.Αλλα Μπραιαν δεν θελω να με μισεις για παντα.Πραγματικα λυπαμαι.Σ’αγαπαω.
  Χωρις να το σκεφτω δευτερη φορα πατησα αποστολη.

-Σε ποιον στελνεις  μυνημα?Ακουσα τον Ντανιελ να λεει.Αμεσως εβαλα το κινητο στην τσεπη μου και τον κοιταξα.Στεκοταν μπροστα μου στιριζομενος σε ένα δεντρο.Τον πλησιασα.

-Και γιατι πρεπει να απαντησω?Ρωτησα.Εκεινος χαμογελασε με το παιχνιδιαρικο χαμογελο του και με πλησιασε.

-Ετσι.Μου ειπε και με επιασε απ την μεση.

-Ντανιελ.Του ειπα και τραβηχτηκα

-Ο μην μου πεις ότι ακομα ανυσηχεις για την Ελεανορ.Μου ειπε

-Ναι.Δεν θελω να πει τιποτα για τον Μπραιαν.

-Ουτε εγω.Και δεν θα πει οκ?Θα το αναλαβω εγω.Μου ειπε

-Και τι θα της πεις δηλαδη?Ειπα βαζοντας τα χερια μου στην μεση μου.

-Θα σκεφτω κατι.Αλλα για τωρα-με πλησιασε ξανα και με επιασε απ την μεση-η Ελεανορ δεν είναι τριγυρω.Ολοκληρωσε και εσκυψε προς το μερος μου.Τα χειλη του συναντησαν τα δικα μου και με φιλησε.Εγω του ανταπεδωσα το φιλι για λιγο και μετα τραβηχτηκα.

-Θα αρχισουμε?Ρωτησα

-Φυσικα.Λοιπον παμε για τον πυρινο κυκλο?Ρωτησε και εγω εγνεψα καταφατικα.

-Λοιπον εγω τον εμφανηζω κατευθειαν αλλα μιας και εισαι αρχαρια θα-πριν προλαβει να ολοκληρωσει τον εσπρωξα αποτομα πισω και κατεληξε να πεσει κατω.

-Γιατι το εκανες αυτό?Απαιτησε να μαθει.Εγω του χαμογελασα

-Δεν ειμαι αρχαρια.Ειπα.Ενα χαμογελο σχηματιστηκε στις ακρες των χειλιων του και μετα βρεθηκα πεσμενη πανω του.Ο Ντανιελ μου ειχε βαλει τρικλοποδια.Τον αγροιοκοιταξα και πηγα να σηκωθω αλλα επιασε τα χερια μου.
-Ασε με.Του ειπα

-Μπα.Μου αρεσει εκει που καθεσαι.Ενιωσα τα μαγουλα μου να καιγονται.Ο Ντανιελ δεν ελεγε να σταματησει να χαμογελαει ειρωνικα.

-Ντανιελ εξασκηση..Θυμασε?Του ειπα

-Και φορας και φουστα…Ειμαι στον Παραδεισο αυτην την στιγμη.Σχολιασε χωρις να αφηνει τα χερια μου.

-Σοβαρα ασε με.Επεμεινα.Εκεινος γελασε και τελικα με αφησε.

  Όταν τελικα σηκωθηκαμε με κοιταξε με ένα σοβαρο υφος.

-Λοιπον..εμφανησε φωτια κατω.Μου ειπε.Εκανα ότι μου ειπε και μετα τον κοιταξα.

-Ωραια τωρα κοιτα την και φαντασου να σχηματιζει έναν κυκλο.Μου εξηγησε.Εκανα ότι μου ειπε.Η φωτια παρεμενε όπως ηταν.

-Συγκεντρωσου.Μουρμουρισε.Μπορουσα να τον αισθανθω διπλα μου.Παρολα αυτά κοιταξα την φωτια και συγκεντρωθηκα.

-Σκεψου ότι προσπαθεις να περικυκλωσεις κατι αορατο.Ισως βοηθησει.Προτεινε.Ετσι το εκανα.Και αυτην την φορα επιασε,η φωτια σχηματησε ένα κυκλο.

-Τα καταφερα!Ειπα χαρουμενα

-Μπραβο.Σβησε την φωτια τωρα.Μου ειπε.Αυτο το ειχα συνηθισει οποτε το καταφερα με την πρωτη.

-Θελω να τον εμφανιζω κατευθειαν όπως εσυ.Του ειπα

-Χμ…και τι θα κερδισω εγω αμα σε βοηθησω και σε αυτό?Ρωτησε

-Σκασε!Του ειπα

-Σοβαρολογω.Βρες μου ένα καλο βραβειο.Μου ειπε

-Ελα τωρα Ντανιελ τι βραβειο και-

-Μεινε μαζι μου αποψε.Με εκοψε.Σταματησα να χαμογελαω και τον κοιταξα αναυδη

-Τι ειπες μολις τωρα?Ρωτησα

-Με ακουσες.Μεινε μαζι μου το βραδυ.Ειπε εχοντας αυτό το παιχνιδιαρικο χαμογελο.

-Εμ…ξερεις αυριο εχουμε σχολειο.Του ειπα.Πιο ηλιθια δικαιολογια δεν μπορουσα να βρω?

-Και?Θα παμε σχολειο μαζι.Απαντησε όπως το περιμενα δηλαδη.

-Ντανιελ..δεν ξερω.Ειπα εγω.Εκεινος με κοιταξε ανασηκονοντας το φρυδι του.

-Γιατι?Η Ελεανορ δεν είναι τριγυρω και εμεις ημαστε μαζι.Μου ειπε

-Ναι αλλα…Και μετα με κοιταξε με ένα κουταβισιο βλεμμα που με εκανε να γελασω.

-Μην το κανεις αυτό!Του ειπα και τον εσπρωξα ελαφρως πισω

-Γιατι?Δεν μπορεις να αντισταθεις?Προτεινε

-Ναι…Ειπα διστακτικα

-Τοτε δεν μπορεις να πεις όχι.Ελα τωρα Αλι.Μου ειπε ξανα

-Οκ αλλα με την προϋπόθεση ότι δεν θα κανουμε τιποτα.Του ειπα

-Οκ.Θα ειμαι καλο παιδι.Υποσχεθηκε με ένα αγγελικο χαμογελο

-Ελπιζω..Λοιπον θα μου εδειχνες να εμφανιζω κατευθειαν τον πυρινο κυκλο.Του θυμησα.Οκ ισως δεν επρεπε να ειχα συμφωνησει.Ο Ντανιελ δεν ηξερε για εμενα και τον Μπραιαν-η μαλλον για το παρελθον μου με τον Μπραιαν-και δεν ηταν σωστο να μην ξερει.Καποτε επρεπε να το μαθει οσο και αν δεν μου αρεσε η ιδεα.Και τωρα συμφωνησα να κοιμηθω μαζι του.Αλλα δεν θα γινοταν τιποτα.Απλα θα κοιμομασταν.Ηθελα τον Μπραιαν και θα εκανα τα παντα για να τα βρω μαζι του αν και…τα συναισθηματα μου για τον Ντανιελ ηταν..Θεε μου πως ειχαν μπερδευτει ετσι τα πραγατα?

-Ναι ισχυει αν και μπορουμε να το αφησουμε και να παμε κατευθειαν στο δωματιο μου και-

-Ντανιελ!Τον εκοψα κανοντας τον να γελασει.

-Οκ χαλαρωσε μικρη.Πλακα κανω.Μου ειπε

-Ελπιζω..Μουρμουρισα στον εαυτο μου.Δεν επρεπε να γινει κατι με τον Ντανιελ.Παρολο που ειχα χωρισει με τον Μπραιαν εγω-ηταν σαν μια κακια αισθηση dejavu.

-Με προσεχεις?Ρωτησε ο Ντανιελ βγαζοντας με από τις σκεψεις μου

-Ναι σορρυ απλα σκεφτομουν κατι…Λοιπον πως εμφανιζω τον πυρινο κυκλο?Ρωτησα ανυπομονα

-Συγκεντρωσου σε ένα σημειο και δοκιμασε παλι να σκεφτεις ότι θες να περικυκλωσεις κατι.Συγκεντρωσε την ενεργεια σου στην φωτια.Μου εξηγησε.Εγω συγκεντρωθηκα και κοιταξα ευθεια.Τιποτα δεν εγινε.

-Γαμοτω!Φωναξα.Ο Ντανιελ γελασε με την αντιδραση μου και όταν τον αγροιοκοιταξα προσπαθησε να σταματησει.

-Θα δοκιμασουμε κατι άλλο μικρη.Ειπε και σταθηκε λιγα μετρα μπροστα μου.

-Περικυκλωσε εμενα με φωτια.Τον κοιταξα

-Εμ…όχι δεν θελω να-

-Με καψεις?Μην ανυσηχεις απλα καντο.Μου ειπε.Πηρα μια βαθεια ανασα και συγκεντρωθηκα.Κοιταξα τον χωρο γυρω του και σκεφτηκα να τον περικυκλωνω με φωτια.Τιποτα δεν εγινε παλι.

 Αφου προσπαθησα 7-8 φορες και δεν εγινε τιποτα εγκαταλειψα.

-Γιατι στο καλο δεν μπορω να το κανω?Ρωτησα εκνευρισμενη

-Γιατι εισαι καινουργια σε ολο αυτό ακομα οκ?Θα τα καφερεις όμως μην ανυσηχεις.Με καθυσηχασε καθως πηγαιναμε στο δωματιο μου ώστε να πω στην Μεγκαν ότι θα εμενα με τον Ντανιελ.

-Να περιμενω εδώ η να μπω?Ρωτησε μολις φτασαμε εξω απ το δωματιο μου.

-Καλυτερα περιμενε εδώ.Δεν θα αργησω.Του ειπα και εκεινος εγνεψε καταφατικα
  Όταν μπηκα μεσα η Μεγκαν καθοταν στο κρεβατι ακουγοντας μουσικη απ το κινητο της.

-Ει.Της ειπα.Εκεινη εβγαλε το ένα ακουστικο και μου χαμογελασε

-Ει.Πως πηγε η προπονηση με τον Ντανιελ?Ρωτησε και μου εκλεισε το ματι.Οκ ηταν ξεκαθαρο ότι πιστευε ότι επρεπε να ειμαι μαζι του.

-Καλα…Ελεγα να μεινω μαζι του σημερα.Ανακοινωσα.Η Μεγκαν εμεινε με ανοιχτο το στομα αλλα γρηγορα μου χαμογελασε.

-Φυσικα!Κανενα προβλημα με εμενα!Ναι μεινε μαζι του αποψε!

-Το περιμενα.Σχολιασα καθως επερνα μια πιτζαμα και τα βιβλια της επομενης μερας.

-Και Αλι?Ρωτησε ενώ ημουν ειδη στην πορτα

-Ξερεις αυριο εχουμε πρωτη ωρα θεωρια.Δεν υπαρχει λογος να ερθεις.Οι κοπανες είναι καλες.Και με αυτό μου εκλεισε ξανα το ματι.Εγω κοιταξα προς τα πανω με απογνωση.

-Οκ το πιασα.Τα λεμε αυριο.Της ειπα και βγηκα εξω.

  Λιγο αργοτερα ημασταν στο δωματιο του Ντανιελ.

-Ποια μερια θες?Ρωτησε και σκαρφαλωσε στο κρεβατι διπλα μου.Καθομουν οκλαδον και εκεινος καθησε ακριβως μπροστα μου.

-Οπου να ναι.Ειπα εγω ανασηκονοντας τους ομους.Μετα τον κοιταξα.

-Εμ..εγω παω να φρεσω πυτζαμες οκ?Ρωτησα

-Φυσικα.Σηκωθηκα και εβγαλα από την τσαντα τις πυτζαμες μου και πηγα προς το μπανιο του και αφου μπηκα μεσα κλειδωσα.

-Αν χρειαστεις βοηθεια φωναξε!Τον ακουσα να λεει.Χωρις να το θελω χαμογελασα.Το να ειμαι με τον Ντανιελ μου εφτιαχνε καπως το κεφι..Με εκανε να ξεχναω τον Μπραιαν αλλα και παλι…

  Αφου αλλαξα βγηκα εξω οπου με περιμενε ο Ντανιελ.Ημιγυμνος.Ειχε γυρισμενη τη πλατη αλλα μολις ακουσε την πορτα γυρισε αποτομα προς το μερος μου.Ειχα ξαναδει το σωμα του αλλα και παλι…Ηταν γεματο κοιλιακους και μυς και μπρατσα και…

-Χαζευεις?Ρωτησε.Ενιωσα ξανα να κοκκινιζω και προσπαθησα να τον κοιταξω στα ματια.

-Όχι εγω…

-Χαριτωμενες πιτζαμες.Σχολιασε.Ασυναισθητα κοιταξα τις πυτζαμες μου.Ηταν τιραντακι και σορτσακι και ηταν ροζ με μαυρο αντοιστιχα.

-Ευχαριστω.Απαντησα

-Τιποτα.Ειπε καθως εβγαζε το παντελονι του.Καθως εβγαζε το παντελονι του?

-Τι κανιες?Ρωτησα

-Τι?Κοιμαμαι με το μποξερακι!Απαντησε και ξαπλωσε στο κρεβατι.

-Εμ Ντανιελ δεν νομιζω να-ει!Παραπονεθηκα καθως με τραβηξε πανω του.

-Τι ελεγες?Τα προσωπα μας απειχαν ελαχιστα το ένα με το άλλο.Το παιχνιδιαρικο χαμογελο ειχε επιστρψει στο προσωπο του και ακομα και τα σμαραγδενια ματια του φαινοντουσαν σαν να με προκαλουσαν.

-Εε..ελεγα ότι..Το βλεμμα του ηταν επιμονο.

-Ναι?Το δαχτυλο του χαιδεψε απαλα το μαγουλο μου κανοντας με να ανατριχιασω.Οχι όχι όχι.Αυτο δεν επρεπε να γινει.Ηθελα τον Μπραιαν όχι τον Ντανιελ!Και τοτε με φιλησε.Το φιλι αρχισε αργα και μετα τα πραγματα αρχισαν να γινονται πιο θερμα.Αρχισε να με φιλαει πιο παθιασμενα και τα χερια του πηγαν στους μηρους μου.Τα χειλη του συνεχισαν στον λαιμο μου και με τα χερια του επιασε την ακρη της μπλουζας μου.Επρεπε να τον σταματησω αραγε?Ναι.Ηθελα?Αυτο ηταν άλλο θεμα.Ηθελα τον Μπραιαν ναι αλλα αυτος με μισουσε.Και η Μεγκαν επεμενε να ειμαι με τον Ντανιελ γιατι με τον Μπραιαν και να τα βρισκαμε δεν θα εβγαζε πουθενα.Και η αληθεια ηταν..οτι ηθελα και τον Ντανιελ..και τον Μπραιαν και ημουν τελειως ηλιθια.

-Κατσε..Του ειπα και τον εσπρωξα ελαφρως από πανω μου.

-Τι επαθες τωρα?Ρωτησε περνωντας το χερι του μεσα από τα μαλλια του.

-Υπαρχει κατι που πρεπει να ξερεις…Εγω..ειχε..εγω και ο Μπραιαν

-Επαιξε φαση?Προτεινε.Δαγκωσα τα χειλη μου και τον κοιταξα

-Ναι..περιπου..Ο Ντανιελ ξεφυσηξε και κοιταξε απ την άλλη.

-Όχι ότι δεν το φανταστηκα απ την πρωτη στιγμη…εσυ εισαι κουκλα και..ο Μπραιαν είναι αδερφος υπόλειπε ανασηκονοντας τους ομους.

-Εισαι θυμωμενος?Ρωτησα διστακτικα και εκανα πισω ακουμπωντας την πλατη μου στον τοιχο.

-Ποτε?Ρωτησε.Ωχ φιλε…Δεν το πιστευω ότι τελικα δεν του τα ειπε ο Μπραιαν και θα του τα ελεγα εγω.

-Αφου..

-Βασικα ξερεις κατι?Δεν με νοιαζει αρκει να μην παιζει κατι σοβαρο.Δεν παιζει κατι σοβαρο μεταξυ σας ετσι?Ηταν απλα μια αρπαχτη σωστα?Τωρα τι του ελεγα?Ναι επαιζε κατι περισσοτερο από μια απλη αρπαχτη αλλα την σιγκεκριμενη στιγμη και ενας θεος ξερει για ποσο ακομα ο Μπραιαν με μισουσε.Εγω απ την άλλη…ημουν εντελως μπερδεμενη…

-Όχι νομιζω.Ειπα ξανα διστακτικα

-Νομιζεις?

-Ναι..κοιτα Ντανιελ αυτό είναι ολο..μπερδεμενο..Και εγω το ιδιο,δεν..δεν ξερω τι θελω αυτην την στιγμη.Του ειπα προσπαθωντας να μην αφησω τα δακρυα να κυλυσουν στα μαγουλα μου.Ο Ντανιελ επιασε το πιγουνι μου και με κοιταξε.

-Με θες?Ρωτησε.Εγνεψα ναι.

-Καλως.Επειδη οσο μπερδεμενο και να είναι αυτό,οσο και να χαιρομαι που εχω παλι τον Μπραιαν στην ζωη μου,οσο και αν αγαπαω τον αδερφο μου,σε θελω.Σε ηθελα από την πρωτη στιγμη.Ειπε και με φιλησε ριχνοντας με πισω στο κρεβατι και αυτην την φορα ηξερα ότι δεν υπηρχε γυρισμος.Τα χερια του επιασαν την ακρη της πιτζαμας μου και με μια γρηγορη και αποτομη κινηση την εβγαλε.Το κατω μερος της πιτζαμας μου και τα εσωρουχα μου καθως και το μποξερακι του ακολουθησαν ενώ ο Ντανιελ δεν  σταματησε λεπτο να με φιλαει ποτε στα χειλη και ποτε στον λαιμο μου.Καθως με φιλουσε στον λαιμο ενιωσα τα δοντια του

-Τι..κανεις?Μουρμουρισα

-Θα δεις.Εχει πιο πολύ πλακα ετσι.Θα σ’αρεσει.Και μετα με δαγκωσε.Και καταλαβα αμεσως τι εννοουσε.Οι ενδομορφινες δεν επηρεαζαν τελικα μονο τους ανθρωπους αλλα και τους βρικολακες.Ακουσα ένα ελαφρυ βογκητο να ξεφευγει απ τα χειλη μου καθως ο Ντανιελ εμ..επινε από μενα?Δεν ειχα ιδεα πώς να το χαρακτιρισω αυτό.Το σωμα του χαμηλωσε στο δικο μου και εγω εμπηξα τα νυχια μου στην πλατη του.Ο Ντανιελ δεν παραπονεθηκε καθολου.Λογικο,μιας και δεν πονουσε όπως..οχι δεν θα το σκεφτομουν αυτό τωρα.Εφερε ξανα τα χειλη του στα δικα μου και με ξαναφιλησε με ορμη.

-Δοκιμασε.Μου ειπε αναμεσα στα φιλια και μου προσφερε τον λαιμο του.Παρολο που δεν ημουν σιγουρη για αυτό τον δαγκωσα.Και θεε μου ενιωσα λες και..το αιμαι των τροφων δεν συγκρινοταν με το δικο του..Η γευση του με εκανε να νιωθω δυνατη και…φτιαχμενη χωρις να εχω παρει καμια ουσια η κατι τετοιο.Τωρα καταλαβαινα τι εννοουσε.Σταματησα να τον δαγκωνω και επιστρεψαμε στα φιλια και τα υπολοιπα.
____________________________________________________________
Ακουω εντυπωσεις <3 Σας αρεσε? ;)