Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 37

  Όταν εφτασα στο σπιτι του Μπραιαν εστειλα ένα γρηγορο μυνημα στον Ντανιελ και χτυπησα την πορτα.Ο Μπραιαν ανοιξε σχεδον αμεσως και εμεινε να κοιταει.Φορουσε ένα τζιν και ένα μαυρο πουκαμισο που τονιζε τα ματια του.Τα οποια πηγαιναν παντου στο σωμα μου κοιτωντας με από πανω μεχρι κατω.

-Εισαι…

-Ναι??Οσο δεν απαντουσε αρχισα να σκεφτομαι ότι ειτε το μακιγιαζ μου ειχε χαλασει ειτε τα μαλλια μου.Δεν εξυγουταν αλλιως.

-Πανεμορφη.Ολοκληρωσε και μου χαμογελασε

-Οου.Ενιωθα να κοκκινιζω και το στομαχι που δεθηκε κομπος.Κατι πρεπει να καταλαβε γιατι χαμογελασε περισσοτερο.Βγηκε εξω και εκλεισε την πορτα.Μετα με κοιταξε.

-Παμε?Ρωτησε

-Ναι.Απαντησα και μετα εκανε κατι που δεν περιμενα.Επιασε το χερι μου.Προσπαθησα να μην δειξω πολύ εκπληκτη αλλα σαν ηλιθια που ημουν σταματησα να περπαταω.Ναι δεν εδειχνα καθολου εκπληκτη.

-Τι επαθες?Ρωτησε

-Εμ…απλα..πρωτα το ραντεβου και τωρα αυτό?Εγνεψα προς τα ενωμενα χερια μας.

-Τι δεν θελεις να σου κραταω το χερι?Ρωτησε και γυρισε προς το μερος μου.

-Θελω απλα…δεν το περιμενα.Ουτε το να μου προτεινεις να βγουμε να πω την αληθεια.Παραδεχτηκα

-Θα τα ειχα κανει πολύ νωριτερα και επρεπε αλλα..αλλα σκεφτομουν ότι δεν γινοταν να καταληξουμε μαζι.Οτι ηταν λαθος.Αλλα τωρα-εκανε μια μικρη παυση και εσφιξε ελαφρως τo χερι μου-αυτό μοιαζει πιο σωστο από ποτε.Μου ειπε και κλεινοντας την αποσταση μεταξυ μας με φιλησε.

-Παμε γιατι αν συνεχισουμε ετσι θα καταληξουμε στο σπιτι μου η μαλλον στο κρεβατι μου.Μου ειπε μολις αποτραβηχτηκε.Γελασα και εγνεψα συμφωνοντας.

  Φτασαμε στην πολη με το αυτοκινητο του ένα μαυρο βολβο.Οπως το φανταστηκα καταληξαμε σε ένα ειστιατοριο.Τουλαχιστον κατι θα ετρωγα αν και ενιωθα ηδη φουσκωμενη από το αιμα που ειχα πιει πριν συναντηθουμε.Μπαινοντας μεσα παρατηρησα ότι ευτυχως το μαγαζι δεν ειχε και τοσο κοσμο.Οι τοιχοι ηταν βαμενοι μπεζ και τα πλακακια στο πατωμα ηταν μαυρα.Τα τραπεζια ηταν ορθογωνια και όλα στρωμενα με ασπρα τραπεζομαντιλα.Ο Μπραιαν με οδηγησε σε ένα τραπεζι για δυο και καθησαμε ο ενας απεναντι από τον αλλον.

-Σ’αρεσει?Ρωτησε

-Ναι είναι πολύ ωραια και ησυχα.Απαντησα.Χαμογελασε με ένα στραβο χαμογελο.