Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 36

  Όταν τελιωσαμε ημασταν ξαπλωμενοι αγκαλια στο κρεβατι.Ειχα κλεισει τα ματια μου και χαλαρωνα,ακουγοντας τον χτυπο της καρδιας του όταν ενιωσα τα δαχτυλα του να χαιδευουν απαλα το σημαδι στο μαγουλο μου.

-Ποναει?Ρωτησε

-Με τσουζει λιγο αλλα θα φυγει.Απαντησα

-Σ’ευχαριστω.Ειπε.Ανοιξα τα ματια μου και ανασηκωθηκα ώστε να μπορω να τον κοιταω.

-Για πιο πραγμα?Ρωτησα περιεργη

-Για όλα.Αλλα κυριως επειδη δεν με μισησες και επειδη δεν ειπες τιποτα στην Βερονικα.Απαντησε

-Δεν θα της ελεγα ποτε κατι.Δεν θα εκανα κατι για να σε βλαψω ποτε Μπραιαν.Μου χαμογελασε και στερεωσε μια τουφα από τα μαλλια μου πισω από το αφτι μου.Το βλεμμα του σε συνδιασμο με το χαμογελο του εκαναν το στομαχι μου να δεθει κομπος.

-Συγγνωμη που φερθηκα ετσι.Ειχες δικιο.Φοβομουν.Φοβομουν ότι αν αφεθω…αν αφηνα τον εαυτο μου να σε αγαπησει θα-

-Δεν πειραζει.Του ειπα και τον φιλησα.

-Και ο Ντανιελ?Ρωτησε.Δεν απαντησα.

-Θα πληγωθει αν μαθει για εμας.Ειπε

-Του ειχα πει….οτι ειχε παιξει κατι μεταξυ μας.Αλλα τωρα δεν ξερω πως θα αντιδρασει.

-Θα με μισησει.

-Όχι.Δεν θα τσακωθειτε για εμενα.Δεν θα το αφησω.Επισης δεν θα αφησω εσενα.Βαρεθηκα να τσακωνομαστε και να σε χανω συνεχεια Μπραιαν ειλικρινα δεν-

-Σ’αγαπαω.Βλεφαρισα ξαφνιασμενη.

-Ε…τι?Γελασε σιγανα.

-Το ηξερα ότι οι λυκανθρωποι ημαστε καλυτεροι.Εμεις ακουμε τουλαχιστον.Απαντησε.Εκανα μια γκριματσα και τον χτυπησα ελαφρως στο ομο.

-Ειπα ότι σ’αγαπαω.Το στομαχι μου δεν ελεγε να ηχυχασει ενώ ο κομπος παρεμεινε εκει.Ενιωσα τα μαγουλα μου να φλεγονται αλλα ηξερα ότι δεν θα κοκκινιζα.

-Και εγω σ’αγαπαω.Απαντησα χαμογελωντας και τον φιλησα.

-Ότι και να εκανα παντως δεν μπορεις να μεινεις μακρια μου ετσι?Ρωτησε μετα.

-Θες να το κανω?Οι ακρες των χειλιων του ανασηκωθηκαν σε ένα μισο χαμογελο.

-Όχι.Ποτε ξανα.Εισαι δικια μου τωρα.Απαντησε.Τα σμαραγδενια ματια του ηταν καρφωμενα στα δικα μου.Εισαι δικια μου τωρα.Ειχε πει.Ενιωθα λες και συντομα θα ξυπνησα και όλα αυτά θα ηταν ένα ονειρο.Επιτελους τον ειχα.Επιτελους θα ημασταν μαζι.