Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφάλαιο 41

 Ξυπνησα στο κρεβατι μου.Οχι δεν ξυπνησα.Πεταχτηκα είναι η καταληλη λεξη. 

-Εισαι καλα?Ρωτησε η Μεγκαν

-Ο Μπραιαν…Δεν..δεν..Που είναι? Την ρωτησα νιωθοντας ενα κομπο στον λαιμο μου. Δεν ηταν νεκροσ σωστα? Δεν μπορουσε να ηταν, δεν θα το αντεχα αν ηταν.

-Είναι καλα.Για τωρα. Θα τον κρατησουν μεχρι την πανσεληνο βεβαια για να σιγουρευτουν ότι είναι λυκανθρωπος αλλα-

-Που είναι?Απαιτησα να μαθω διακοπτοντας την.

-Αλι η διευθηντρια ειπε-

-Δεν με νοιαζει!Που είναι?Φωναξα νιωθοντας τον κομπο να γινεται πιο εντονος. Δεν θα κλαψεις, οχι τωρα. Διεταξα τον εαυτο

-Λες να ξερω?Τι πιστευες ότι θα μου το ελεγε?

-Ο Ντανιελ το ξερει?Ρωτησα

-Ολοι το ξερουν.Φενεται ότι η Ελεανορ τους ειπε ότι αν σε ακολουθησουν θα τους οδηγησεις σε αυτόν. Ενιωσα λες και καποιος με χαστουκισε. Φυσικα η Ελεανορ θα εκανε κατι τετοιο.Και εγω σαν ηλιθια ειχα πεσει στην παγιδα της. Εγω εφταιγα.

-Εγω φταιω.Μονολογησα.

-Δεν φταις εσυ Αλισον.Προσπαθησε να με καθυσηχασει  η Μεγκαν και καθησε διπλα μου

-Εγω φταιω.Επανελαβα κλαψουριζοντας.Εφερα τα γονατα μου στο στηθος μου και τα αγκαλιασα.

-Θελω να τον δω.Μουρμουρισα.Η Μεγκαν με χαιδεψε στον ομο.

-Ξερεις ότι δεν προκειται να σε αφησουν.Και βασικα δεν μπορεις να βγαινεις από δω μεσα παρα μονο για να πας στους τροφους.Μου ειπε.Την κοιταξα αποσβωλωμενη.

-Ναι ξερω.Υπαρχει ένας φυλακας απ εξω.Αν πας να βγεις-

-Δεν θα κατσω εδώ και θα περιμενω να τον σκοτωσουν!Ειπα

-Αλισον…Ανεστεναξε..Δεν..δεν  μπορεις να κανεις κατι.Τα ματια μου αρχισαν να βουρκωνουν.

-Εγω φταιω.Αν δεν ειχα παει δεν θα τον βρισκανε. Μονοληγησα. Η Μεγκαν με πηρε αγκαλια.

-Δεν φταις εσυ.Επανελαβε.Μετα τραβηχτηκε πισω και πηρε το κινητο της.Πληκρολογησε κατι και μου το εδωσε.

Ειμαι στο πλευρο σου και θα σε βοηθησω απλα δεν θελω να ρισκαρω να μας ακουσουν.Με αυτό ηρεμησα καπως.Αλλα και παλι…Επρεπε να σκεφτω κατι και να βγαλω τον Μπραιαν από κει μεσα οσο το δυνατον πιο γρηγορα.Δεν θα τον αφηνα να πεθανει εξαιτιας μου.