Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 10

 Επεστρεψα στο σημειο που ημουν με τον Ντανιελ.
-Που ησουν?Με ρωτησε
-Με πηρε η Μεγκαν τηλεφονο.Ειπα αθωα.Οκ επρεπε να βρω μια δικαιολογια για να φυγω.Ολα αυτά ηταν πολλα παρα πολλα βασικα για μια μέρα.
-Τι είναι αυτή η μυρωδια?Ρωτησε
-Ποια μυρωδια?Να παρει!
-Δεν σου μυριζει κατι?Ρωτησε.Κουνησα αρνητικα το κεφαλι μου.
-Είναι…γνωστη.Καλυτερα να φυγουμε ελα.Μου ειπε.Ετσι τον ακολουθησα μεσα στο δασος και πηγαμε κοντα στους υπολοιπους μαθητες.Γνωστη?ΘΥμοταν την μυρωδια του λυκανρωπου αραγε?Αποφασια να μην τον ρωτησω από πού του φαινοταν γνωστη.Το τελευταιο που ηθελα ηταν να μαθει ότι ο Μπραιαν ηταν ο λυκανθρωπος.
-Βασικα εγω λεω να πηγαινω.Του ειπα.
-Οκ παμε.Θα σε παω εγω.Μου ειπε
-Όχι αν θες κατσε.
-Όχι.Θα σε παω εγω μεχρι το δωματιο.
 Ετσι προχωρησα με τον Ντανιελ διπλα μου.Μολις καταφεραμε και σκαρφαλωσαμε στα καγκελα μπηκαμε γρηγορα στην ΑΚαδημια.
-Ειχε πλακα παντως.Ειπε ο Ντανιελ
-Ναι.Δεν εισαι  και τοσο κακος.Του ειπα και τον σκουντηξα με τον αγκωνα μου.
-Θες να κατσουμε λιγο στο δωματιο μου?Με ρωτησε.Τον στραβοκοιταξα.
-Δεν προκειται να κανουμε σεξ.Τον ενημερωσα.
-Μα εγω δεν ειπα τιποτα για σεξ.Εσυ το αναφερες.Μου ειπε.
-Προχωρα!Του ειπα.
  Τελικα οντως καταληξαμε στο δωματιο του.Καθομουν στο κρεβατι του και κουνουσα τα ποδια μου περα δωθε.
-Νιωθεις αβολα που βρισκεσαι μονη μαζι μου ενώ καθομαστε στο κρεβατι και κουνας ετσι τα ποδια σου?Ρωτησε.Σταματησα και τον κοιταξα.
-Όχι.Πολυ πανω σου δεν το εχεις παρει το θεμα?Ρωτησα ειρωνικα
-Και τι μ’αυτό?Με συμπαθεις.Απαντησε.
-Δεν εχει σχεδη το ένα με το άλλο.Θα μου δειξεις πως εμφανησες την μπλε φωτια?Ρωτησα.
-Μπα.Ειπε
-Ελααααα.Παραπονεθηκα.
-Θα το κανω υπο έναν ορο.Το χαμογελο του ηταν αλαζονικο.Και αυταρεσκο.
-Φιλα με παλι.Μου ειπε.Τον κοιταξα και εκανα λιγο πιο περα.
-Και μετα θα σου μαθω ότι θες για την φωτια.Μου ειπε
-Όχι.Ειπα γελωντας μονο που εκεινος δεν γελουσε.Σοβαρολογουσε.Εσκυψε προς το μερος μου.Η ανασα του ηταν στο προσωπο μου και τα χειλη μας απειχαν λιγα χιλιοστα.Αλλα δεν με φιλησε.Περιμενε να κανω εγω την κινηση.
-Ότι θελω?Ρωτησα κοιταζοντας τα χειλη του τα οποια συσπαστηκαν σε ένα χαμογελο.
-Ότι θες.Συμφωνησε.Εσκυψα και τον φιλησα.Εκεινος εβαλε αρχικα το χερι του πισω από τον αυχενα μου και μετα με τραβηξε πανω του καθως εκεινος ξαπλωσε πισω.Οκ τωρα ημουν από πανω του και φιλιομασταν.Και δεν επρεπε να είναι ετσι αλλα απλως δεν μπορουσα να σταματησω.Εβαλε το ένα χερι του στο μηρο μου και κατω από το φορεμα ενώ εγω δεν ελεγα να ξεκολλησω τα χειλη μου από τα δικα του.Μετα με γυρισε καπως και βρεθηκε αυτος από πανω μου και αρχισε να με φιλαει λαιμαργα κατά μηκος του λαιμου μου.Και τοτε ηταν που τον σταματησα.
-Σταματα.Ειπα ξεπνοα.
-Γιατι αφου σ’αρεσει.Μουρμουρισε καθως ανασηκωθηκε λιγο. Ημασταν τοσο κολλημενοι που μπορουσα να νιωσω καθε μελος του πανω στο σωμα μου.
-Όχι.Ειπα και τον εσπρωξα από πανω μου ισως με περισσοτερη δυναμη απ ότι επρεπε μιας και επεσε απεναντι.Χωρις να το σκεφτω περισσοτερο ετρεξα εξω από το δωματιο του.
  Οκ δεν ξερω γιατι αντεδρασα ετσι.Ο Ντανιελ δεν θα το προχωρουσε αν του ελεγα όχι.Εννοω ναι ημουν παρθενα και σιγουρα δεν ηθελα να κανω τιποτα άλλο μαζι του ακομα εκτος από τα προκαταρκτικα αλλα παλι ειχα φερθει σαν ηλιθια.Ισως παλι εφταιγε και αυτό που ειχα μαθει για τον Μπριαν και γι αυτό αντεδρασε ετσι.Δεν μπορουσα να μου το εξηγησω αλλιως.
  Όταν επεστρεψα στο δωματιο η Μεγκαν με περιμενε.
-Θελω λεπτομεριες!Ειπε με το που με ειδε.Εγω αν και δεν ειχα ορεξη της χαμογελασα και αφου φορεσα τις πυτζαμες μου καθησα διπλα της στο κρεβατι.
-Τιποτα σημαντικο.Ειπα δηθεν αδιαφορα.
-Ελα πεσσσς.Με παρακαλεσε.
-Απλως πηγαμε στο δασος και-
-Φιληθηκατε?Με διεκοψε.Κοιταξα αλλου και αυτό της ηταν αρκετο.
-Ο θεε μου!Αυτος σε φιλησε η εσυ?Απλο φιλι η ειχε και γλωσσα?Αλλα για τον Ντανιελ μιλαμε σιγουρα εβαλε γλωσσα.
-Όχι.Της ειπα.Και οντως δεν ειχε βαλει γλωσσα.Απλως με ειχε φιλησει.
-Και????Φιλαει ωραια?Ρωτησε.Ηταν σαν τις παλιες καλες μερες πριν όλα αλλαξουν.Μου ειχαν λειψει αυτές οι μερες.
-Ναι…ειπα διστακτικα
-Και μετα?Ρωτησε χαμογελωντας μου.Μετα ειχα συναντησει τον Μπριαν.Αυτο δεν θα της το ελεγε.Και αν και ενιωθα καπως που δεν της το ελεγα ηξερα ότι αυτό επρεπε να κανω.Αν ηθελα τον Μπριαν ζωντανο.Ετσι της ειπα απλως τι ειχε γινει όταν πηγαμε στο δωματιο του.
-Και γιατι εφυγες ετσι?Ρωτησε
-Απλα…δεν ξερω…Εννοω σιγουρα δεν ηθελα να το κανουμε αλλα δεν ξερω γιατι τον εσπρωξα ετσι και εφυγα.Ανασηκωσα τους ομους δαγκωνοντας το κατω χειλος μου.
-Λες να θυμωσε?Ρωτησε.Ανασηκωσα ξανα τους ομους.
-Νομιζω ότι πρεπει να του μιλησεις αυριο.
-Ναι το θεμα είναι ότι πως ακριβως θα του μιλησω μετα από αυτό.Της ειπα
-Εννοεις ότι θα πεταξει  καμια σποντα?Μπα δεν νομιζω Αλι.Φαινεται να σε θελει θελει.Μου ειπε.Της εδωσα μια ερωτηματικη ματια.
-Σαν να σε γουσταρει.Μου εξηγησε.
-Όχι μονο για το κρεβατι?Κουνησε αρνητικα το κεφαλι της.
-Μπα.Δεν φερετε όπως όταν ηταν με την Ελεανορ.Τελος παντων αυριο να πας να του μιλησεις καταλαβες?Και τωρα ελα να κοιμηθουμε.Μου ειπε
-Μα αυριο είναι σαββατο.Παραπονεθηκα.
-Θες να το γιορτασεις?Πηγαινε στον καλο σου.Μου ειπε και μου εκλεισε το ματι.Εκανα μια γκριματσα και ξαπλωσα.Αν και ειχαν γινει πολλα η κουραση θριαμβευσε και κοιμηθηκα αμεσως.
  Όταν ξυπνησα καταλαβα κατευθειαν ότι πεινουσα.Πολυ.Σκουντηξα την Μεγκαν.
-Τι?Μουρμουρισε
-Πειναω.Απαντησα.
-Δεν εχεις κ αδικο.Παμε για φαι.Ειπε και σηκωθηκε.Ετσι ετοιμαστηκαμε και οι δυο και πηγαμε στο δωματιο με τους τροφους.
  Δεν ηταν αδειο αλλα ουτε γεματο.Γενικα τελιωσαμε γρηγορα και μετα αποφασισαμε να παμε στην τραπεζαρια να τσιμπησουμε λιγο κανονικο φαγητο.
-Πηγαινε πιασε τραπεζι και θα παρεγγειλω εγω.Μου ειπε η Μεγκαν
-Οκ εγω θελω ένα σαντουιτς.Της ειπα
-Οκ.Μου ειπε και ενώ εκεινη πηγε στην ουρα εγω καθησα σε ένα τραπεζι και εβγαλα το κινητο μου.Ενα ακομη καλο ηταν ότι εδώ περα ειχαν ασυρματη συνδεση στο ιντερνετ.Και εκει που επεζαι  με το κινητο μου καποιος μου το πηρε αποτομα.Κοιταξα πανω στα ανοιχτοπρασινα ματια της Ελεανορ.Και φαινοταν θυμωμενη.Της πηρα αποτομα το κινητο μου και της ανταπεδωσα το ‘’θυμωμενο βλεμμα’’.
-Τι?Ρωτησα
-Ευτυχως που μισουσες τον Ντανιελ.Μου ειπε.Ωχ μαλλον ηξερε για το ραντεβου.Το επεξα ανηξερη.
-Τι εννοεις?
-Το μικρο σας ραντεβουδακι χθες βραδυ?Ημουν εκει.Μου ειπε
-Και?Αυτος σε χωρισε σωστα?Ειναι ελευθερος να κανει ότι θελει.Ειπα ανασηκονοντας τους ομους.
-Λοιπον ακου εδώ Αλισον.Ο Ντανιελ θα ξαναγινει δικος μου.Αν σε θελει για κατι είναι απλως για να σε πηδηξει.Γελιεσαι αν πιστευεις ότι νιωθει κατι για σενα.Και εισαι ακομα πιο ηλιθια αν ηδη πηγες μαζι του μιας και αυτος σε απομακρυνε από την οικογενεια σου.Οποτε ξανασκεψου το.Μου ειπε και εφυγε.Αουτς.Αυτο ειχε πονεσει καπως.Οκ πολύ.Εκει που προσπαθουσα να ξεχασω καπως την μητερα μου και την αδερφη μου να την η Ελεανορ να μου το θυμησει.Και αν οντως ειχε δικιο?Αν ημουν εντελως ηλιθια που ημουν ετοιμη να πλεξω με τον Ντανιελ ο οποιοος ηταν η αιτια που δεν ημουν με την αδερφη μου και την μητερα μου?
-Τι εγινε?Με ρωτησε η Μεγκαν μολις ηρθε.Βλεφαρισα από τυχον δακρυα.
-Τιποτα.Της ειπα.
-Αλι ειδα την Ελεανορ.Τι σου ειπε?Ρωτησε
-Απλα ότι ειμαι ηλιθια που εμπεξα με τον Ντανιελ μιας και αυτος είναι η αιτια που ειμαι μακρια από την οικογενεια μου.Της ειπα.Η Μεγκαν κοιταξε προς τα πανω απηυδυσμενη.
-Απλα ζηλευει.Μου ειπε
-Ναι αλλα…εχει καπως δικιο.Εννοω αν δεν ηταν ο Ντανιελ..
-Δεν θα με ξαναεβλεπες ποτε.Ολοκληρωσε με έναν αποτομο τονο.Οκ και σε αυτό ειχε δικιο.
-Καλημερα κοριτσια!Μας χαιρετησε ο Τομας και καθησε διπλα μας.
-Γεια!Τον χαιρετησαμε και οι δυο χαμογελωντας ώστε να μην καταλαβει τιποτα.
-Λοιπον τι γινεται?Μας ρωτησε.Εγω εφαγα μια μπουκια από το σαντουιτς μουαφηνοντας την Μεγκαν να απαντησει.Η οποια λογικα ειχε εκνευριστει μαζι μου.Θεε μου γιατι ξαφνικα όλα πηγαιναν στραβα?
-Παθατε κατι?Μας ρωτησε
-Όχι!Ειπαμε ταυτοχρονα
-Απλα νυσταζουμε λιγο.Δικαιολογηθηκα και τελιωσα το σαντουιτς.
-Παιδια εγω εχω κατι δουλειες να κανω.Τα λεμε μετα.Τους ειπα και πριν προλαβω να μου πουν το οτιδηποτε εφυγα.
  Προχωρουσα στον διαδρομο πηγαινοντας στο δωματιο όταν ενιωσα ένα χερι στον αγκωνα μου.
-Τι?Φωναξα νευριασμενη πριν καν γυρισω.Ηταν ο Ντανιελ
-Οου.Τι εγινε?Με ρωτησε
-Τιποτα.Απαντησα
-Αλι.Φαινεται ότι κατι εχεις.Πες μου.Μου ειπε
-Απλα….θελω να ξεχασεις το φιλι οκ?Του ειπα
-Αλλα γιατι?Ρωτησε
-Επειδη εσυ παραλιγο να με σκοτωσεις!Επειδη εξαιτιας σου η Ελεανορ δεν με παει μια χωρις να με ξερει!Επειδη για σενα ακουγονται τα χειροτερα που μαλλον είναι και αληθεια!Του πεταξα νευριασμενη.
-Τ..τι?Τι ακουγεται για μενα?
-Ότι θες τις γυναικες μονο για το σεξ,ότι τις αλλαζεις σαν τα πουκαμισα και συγγνωμη που στο λεω αλλα δεν θελω να ειμαι από αυτές.
-Α μπα αληθεια?Ειδες κατι τετοιο χθες?
-Δεν σταματησες Ντανιελ!Σε εσπρωξα πισω!Και βασικα δενς ε ξερω καν!Εδω για να μου μαθεις για την φωτια επρεπε να βγουμε η να σε φιλησω!Συνεχισα.
-Αν ηθελες δεν θα εβγαινες μαζι μου Αλι!Και επισης υπαρχει κατι μου λεγετε πλακα!Αν το μαθεις ποτε σου ελα ξαναμιλα μου!Μου ειπε και αυτος νευριασμενος και μετα γυρισε και εφυγε.
  Πηγα στο δωματιο και κοπανησα την πορτα.Οχι δεν θα επετρεπα στον εαυτο μου να κλαψει.Καθησα στο κρεβατι και πηρα μερικες βαθιες ανασες προσπαθωντας να ηρεμησω.Μετα από λιγο ηρθε η Μεγκαν.
-Ει.Της ειπα
-Ει.Ειπε αποτομα.Υπεροχα ειχε θυμωσει.Αλλα και εγω δεν πηγαινα πισω.
-ΚΟιτα μα αρεσει που ειμαι εδώ μαζι σου αλλα μου λειπει η μητερα μου και η Μακενζι οκ?Δεν με ασφησες κανα να χαιρετησω την Μακενζι.Ξεσπασα
-Επρεπε.Αλισον είναι σοβαρο!ΟΙ ανθρωποι όπως και οι λυκανθρωποι δεν πρεπει να ξερουν για αυτην την ΑΚαδημια.Και οι ανθρωποι ουτε καν για εμας.Μου ειπε το ιδιο αποτομα με πριν
-Αλλα μπορουσες να με αφησεις να την αποχαιρετησΩ!Συνεχισα εγω.
-Όχι.Οσο πιο γρηγορα ξεκοψεις τοσο το καλυτερο.
-Από ποτε εγινες τοσο σκληρη!Φωναξα νευριασμενη.
-Επρεπε.Νομιζεις ότι εμενα δεν μου λειπουν οι δικοι μου?Φυσικα.Απλως το αντεχω.
-Λοιπον εγω δεν μπορω!Της ειπα και βγηκα εξω από το δωματιο.