Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 24

-Ει Αλισ-Ο Ντανιελ σταματησε και κοιταξε τον Μπραιαν.Ο Μπραιαν εκανε ένα βημα πισω αβεβαιος.

-Ντανιελ?Ρωτησε διστακτικα.Ο Ντανιελ συνεχισε να τον κοιταει…σοκαρισμενος.Λογικο.

-Μπραιαν.Ειπε ξεπνοα.Μετα με κοιταξε και μετα κοιταξε παλι ξανα τον Μπραιαν.Ξεροκαταπιε.Και μετα κανοντας λιγα βηματα μπροστα τον αγκαλιασε.Ο Μπραιαν εμεινε για λιγο παγωμενος αλλα μετα αγκαλιασε και αυτος τον αδερφο του.Εμειναν για λιγο ετσι και μετα τραβηχτηκαν.

-Που ησουν τοσο καιρο?Ρωτησε ο Ντανιελ.Ο Μπραιαν τον κοιταξε και ξεροκαταπιε κανοντας ένα βημα πισω.

-Δεν το εχεις καταλαβει ακομα?Τον ρωτησε.Ο Ντανιελ τον κοιταξε απορημενος και τον περιεργαστηκε.Μολις καταλαβε γουρλωσε τα ματια του και εκανε και αυτος ένα βημα πισω.

-Εισαι λυκανθρωπος.Ειπε κατηγορηματικα.Ο Μπραιαν εγνεψε ναι.

-Και εσυ βρικολακας.Συνεχισε.Τα δυο αδερφια εμειναν να κοιταζουν για λιγο ο ενας τον αλλον.Οχ όχι.Δεν επρεπε να γινει ετσι.Καιρος για την παρεμβαση μου.

-Παιδια?Ρωτησα.Και οι δυο τους στραφηκαν προς το μερος μου ταυτοχορνα.

-Πως ηξερες?Βασικα πως ηξερες τον Μπραιαν?Ρωτησε ο Ντανιελ

-Τον συναντησα την νυχτα πριν αλλαξω.Απαντησα

-Μετα από λιγο καιρο αρχισαμε να κανουμε παρεα.Συμπληρωσε ο Μπραιαν και εγω εγνεψα.

-Ουαου.Αυτο είναι…κοιταξε τον Μπραιαν.

-Παραξενο?Σε καταλαβαινω Νταν.Απαντησε εκεινος και οι δυο τους χαμογελασα.Απ ότι φαινεται δεν ειχαν θεμα με το ειδος τους.Παλι καλα.

-Για αυτό εφυγες?Ρωτησε ο Ντανιελ

-Ακριβως.

-Μα πως?Εννοω πως εγινες λυκανθρωπος?

-Ναι…εμ κοιτα…ο πατερας μας ηταν λυκανθρωπος.Ειναι τα γονιδια.Απαντησε ο Μπραιαν ανασηκονοντας τους ομους.

-Και γιατι εγω δεν εγινα λυκανθρωπος?Συνεχισε ο Ντανιελ

-Ειμαι μεγαλυτερος, συνεπως μονο εγω ημουν αυτος που πηρε τα γονιδια. Ειναι αναλογα απο οτι μου εξηγησε ο πατρερας αργοτερα.Και εσυ?Πως εγινες…βρικολακας?Ρωτησε με την σειρα του ο Μπραιαν κανοντας μια γκριματσα.

-Με δαγκωσαν.Απαντησε ο Ντανιελ.

-Καταλαβα.Μετα βυθηστικαν σε σιωπη.Λογικο δεδομενων των συνθηκων.