Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 7

-Μην  κινησαι.Μου ειπε καθως ο λυκανθρωπος παρατηρουσε την κάθε μας κινηση.Και πριν δεν υπερεβαλα καθολου.Ηταν οντως πανυψηλος.Καμια σχεση με κανονικο λυκο.Αυτος ηταν ψηλος.Πιο πολύ από μενα.Γρυλισε και εγω με την Μεγκαν καναμε ταυτοχρονα ένα βημα πισω ενο εκεινος αρχισε να κανει κυκλους γυρρω μας.Ουτε εγω ουτε η Μεγκαν μιλουσαμε απλα προσπαθουσαμε να μεινουμε ακινητες.Καποια στιγμη ο λυκος σταματησε και με κοιταξε.Κυριολεκτικα με κοιταξε.Και τοτε παρατηρησα τα ματια του.Πρασινα.Σαν το σμαραγδι.Σαν τα ματια του Ντανιελ..και του Μπριαν.Πως μπορουσε να εχει τοσο ολοιδια ματια με αυτους τους δυο?
-Απλη ενημερωση ένα δαγκωμα λυκανθρωπου μπορει να μας σκοτωσει.Ψιθυρησε η Μεγκαν
-Ο ευχαριστω για την πληροφορια.Μουρμουρισα.Ο λυκος σηκωσε το ποδι του και ειδα τα νυχια του να λαμπυν καθως το φεγγαρωφοτο ελαμψε πανω τους.Και η γρατζουνια η το κοψιμο λαιμου προοριζοταν για μενα όταν ξαφνικα την αποσταση του λυκου από την δικη μου και της Μεγκαν χωρισε μια πυρινη γραμμη.Φυσικα και ο Λυκος και εγω τραβηχτηκαμε πισω αποτομα.
-Τι στο-Η φωτια εγινε ενας κυκλος γυρω μας.Ο λυκος όπως και εμεις κοιταξαμε προς τα πισω οπου στεκοταν
-Πρεπει να μου κανεις πλακα.Μονολογησα καθως ο λυκος στραφηκε προς τον Ντανιελ.
-Εδώ λυκακι!Ειπε ειρωνικα ο Ντανιελ και πεταξε μια πετρα στο κεφαλι του λυκου ώστε να του αποσπασει την προσοχη.Και τα καταφερε μιας και ο λυκανθρωπος στραφηκε προς το μερος του.
-Μολις τον σβησω τρεξτε.Μας φωναξε και όπως ειπε τον εσβησε και κυκλωσε τον λυκο με ένα πυρινο κυκλο.Εμεις τρεξαμε προς το μερος του και αφηνοντας τον λυκανθρωπο ακομα στον πυρινο κυκλο του Ντανιελ μπηκαμε στην Ακαδημια.
-Ησασταν εξω νυχτα με πανσεληνο.Κοιταξαμε προς τα πανω για να δουμε το αγριεμενο προσωπο της διευθηντριας και το επομενο που ηξερα ηταν οι τρεις μας στο γραφειο της.
-Εγω απλως ηθελα να την παω για να παρει καποια ρουχα.Δικαιολογηθηκε η Μεγκαν
-Σε μια νυχτα με πανσεληνο?Της φωναξε εξοργησμενη η διευθηντρια.
-Τιποτα κακο δεν συνεβει όμως.Ειπε ο Ντανιελ.Οι καθηγητες δεν ειχαν δει το περιστατικο με τον λυκανθρωπο κατι που μας γλιτωνε από πολλου μπελαδες.
-Αυτο ισχυει Ντανιελ.Τελος παντων πηγαινετε ολοι σας τωρα αλλα την επομενη φορα δεν γλυτωνετε την αποβολη.Μας προοιδοποιησε.Ετσι οι τρεις μας βγηκαμε στο προαυλιο.
-Ειστε ενταξει?Ρωτησε ο Ντανιελ
-Ναι χαρης εσενα.Και δεν στο χα.Ειπε η Μεγκαν.Εκεινος χαμογελασε.
-Σε ευχαριστουμε παντως.Ειπε.Εγω από την άλλη δεν μιλαγα.Σιγα μην μας ειχε σωσει από την καλη του την καρδια.Ο ΝΤανιελ κατευθηνε τα πρασινα ματια του πανω μου..
-Εσυ?Με ρωτησε
-Μην περιμενεις να σου πω ευχαριστω.Ειπα ειρωνικα.
-Αλι!Ειπε η Μεγκαν.Γυρισα και την κοιταξα.
-Τι?Θες να του το πω και να μην το εννοω?Εχω μερικα ρουχα να φτιαξω οποτε τα λεμε.Ειπα και κατευθηνθηκα προς το δωματιο.Η Μεγκαν εμεινε λιγο ακομα.Εγω μολις πηγα στο δωματιο αρχισα να τακτοποιω τα ρουχα.Ακουσα την Μεγκαν να μπαινει και να κλεινει την πορτα πισω της.
-Ξερεις ισως δεν επρεπε να εισαι τοσο σκυλα μαζι του!Μου ειπε.Εγω την κοιταξα
-Για τον Ντανιελ λεω.Ναι σε σκοτωσε αλλα αυτό εφερε εμας ξανα κοντα και σε περιπτοση που το ξεχασες ημαστε κολλητες και αν θες να ξερεις καταβαθος χαιρομαι που εγινε ετσι ολο αυτό και σε εχω παλι μαζι μου!Και αποψε?Μας εσωσε.Σου ειπα ότι το δαγκωμα λυκανθρωπου σκοτωνει έναν βρικολακα μεσα σε λιγες ωρες.Μπορουσες να του πεις ένα ευχαριστω εστω.Μου ειπε.Εγω δεν μιλησα.Ειχε δικιο το ηξερα.Αν δεν ηταν ο Ντανιελ αποψε προφανως τωρα η θα ημουν νεκρη η ετοιμη να πεθανω.Αλλα από την άλλη με ειχε σκοτωσει.Με ειχε αναγκασει να μεινω μακρια από την οικογενεια μου δινοντας μου όμως ετσι την κολλητη μου,μια υπεροχη δυναμη και την αιωνιοτητα.Αλλα δεν μου εβγαινε να ειμαι καλη μαζι του.Ειδικα μετα από κεινο το φιλι.
-Το ξερεις ότι εχω δικιο Αλι.Πηγαινε μιλα του.Ενα ευχαριστω μονο.Μου ειπε η Μεγκαν.Ξεφυσηξα.Παλι ειχε δικιο.Ενα ευχαριστω επρεπε να το πω.Μολις ειδε ότι σηκωθηκα χαμογελασε.
-Αυτό και μετα κομμενες οι σηζυτησεις περι Ντανιελ.Ειπα.
-Ότι πεις!Α και παρεπιπτοντως είναι το 20.Μου ειπε.Την κοιταξα ερωτιματικα.
-Ο αριθμος δωματιου του χαζη.Μου ειπε
-Α.Ελπιζω να μην το χρειαστω.Ειπα και βγηκα εξω.
 Δυστηχως εκανα λαθος.Μαλλον θα το χρειαζομουν μιας και ο Ντανειλ δεν ηταν πουθενα στο προαυλιο η στην καφετερια.Ετσι πηγα στο δωματιο του πηρα μια βαθεια ανασα και χτυπησα.Δεν ανοιγε και χαρουμενη ετοιμαστηκα να φυγω όταν δυστηχως ανοιξε.Και ηταν μονο με μια πετσετα τυλιγμενη γυρω από την μεση του και νερο να σταζει από τα μαλλια του.Και ειχε τελειο σωμα.Κυριολεκτικα.Ηταν φετες.
-Αλισον?Ρωτησε απορημενος.
-Αμ…Εγω..
-Θες να περασεις?Ρωτησε με μια υποψια από το ειρωνικο του χαμογελο.
-Όχι εγω απλα ηθελα να-
-Θα περασεις.Μου ειπε και πριν προλαβω να αντιδρασω με τραβηξε μεσα κλεινοντας την πορτα.
 Το σχεδιο του δωματιο ηταν ιδιο με το δικο μου και της Μεγκαν αλλα φυσικα η διακοσμηση ηταν διαφορετικη.Πιο αγοριστικη και απλη.Τιποτα το φανταχτερο αν και παντου τριγυρω υπηρχαν σκορπισμενα  μπλουζακια του.
-Λοιπον?Ρωτησε
-Εγω…Τον κοιταξα.
-Ναι?
-Απλα…σε..ευχαριστω για..το δασος.Ειπα αργα και διστακτικα.Μου χαμογελασε με ένα στραβο χαμογελο.
-Τιποτα.Απλα σκεφτηκα ότι ησουν πολύ ομορφη για να πεθανεις.Ειπε
-Οκ αυτό.Τα λεμε.Του ειπα και πηγα να φυγω αλλα φυσικα εβαλε το χερι του στον καρπο μου και με τραβηξε.
-Κατσε λιγο.Γιατι βιαζεσαι τοσο?.Μου ειπε κοιτωντας με με τα σμαραγδενια ματια του.Οι σταγονες από τα κατσανα μαλλια του επεφταν κατω και μερικες απλως στεκοταν στις βλεφαριδες του.
-Πρεπει να φυγω.Επεμεινα εγω.
-Οκ.Συγγνωμη που..παραλιγπο να σε σκοτωσω.Ειπε.Οκ τωρα ειχα μεινει σε φαση σοκ.Τι ειχε πει μολις τωρα?
-Οου.Καταφερα να πω.Εκεινος περασε το χερι του μεσα από τα μαλλια του.
-Βασικα δεν το ηθελα.Απλως ειχα  βγει κρυφα και αιμοραγουσες περιπου δηλαδη και δεν ειχα τραφει καλα οποτε…
-Α.Οκ εννοω.Πλεον δεν με πειραζει και τοσο.Εννοω εχω δυναμη,την κολλητη μου,υην αιωνηοτιτα και ελεγχο την φωτια.Ειπα ανασηκονοντας τους ομους.Εκεινος μου χαμογελασε με το στραβο του χαμογελο και μετα μου απλωσε το χερι του.
-Φιλοι?Ρωτησε.Το σκεφτηκα.Επισα το χερι του και του χαμογελασα.
-Φυσικα.Ειπα.Και τοτε κρατωντας ακομη το χερι του με τραβηξε και με φιλησε.Ξανα.Αυτην την φορα δεν το αφησα να του περασει.Η προσπαθησα.Μουγκρισα νευριασμενη και εκανα να τραβηχτω αλλα με κρατουσε πισω από τον λαιμο ατι που εκανε την αοδραση μου δυσκολη.Δοκιμασα το άλλο και τον χτυπησα στο στηθος με τα χερια μου και καταφερα να ελευθερωθω.
-Βλακα!Φωναξα σκουπιζοντας το στομα μου με την αναστροφη του χεριου μου.Και τοτε ακουστηκε ενας ηχος.Και οι δυο κοιταξαμε κατω.Η πετσετα ειχε φυγει από την μεση του.Γουρλωσα τα ματια μου και γυρισα γρηγορα από την άλλη καλιπτονας τα ματια μου.
-Ουπς.Εκανε εκεινος.
-Βλακα!Επανελαβα εγω.Χωρις να τον κοιταω κατευθηνθηκα προς την πορτα.
-Θα εχω τραυμα για το υπολοιπο της ζωης μου.Του πεταξα ειρωνικα καθως ανοιγα την πορτα.
-Εγω νομιζω το αντιθετο.Τον ακουσα να λεει λιγο πριν βγω εξω και κλεισω παλι την πορτα.
  Μολις επεστρεψα στο δωματι το μονο που ηθελα ηταν να πεσω για υπνο.
-Τι εγινε?με ρωτησε η Μεγκαν
-Με φιλησε.Παλι.Και ηταν ημιγυμνος μεχρι που του πεσε η πετσετα!Η Μεγκαν με κοιταξε με γουρλωμενα ματια.
-Θες να πεις ότι ειδες τον Ντανιελ  κανονικα γυμνο,και σε φιλησε και δεν ειστε μαζι στο κρεβατι?Ρωτησε και εγω την αγροιοκοιταξα καθως εβαζα τις πιτζαμες.
-Πανω να ξερεις σε βλεπει σαν προκληση που του αντιστεκεσαι.Με ενημερωσε καθως πηγα και ξαπλωσα.
-Ας με βλεπει όπως θελει εγω δεν του καθομαι για να στο πω και απλα.Καληνυχτα.Ειπα και σκεπατσηκα
-Μα θελω να-
-Καληνυχτα.Ξαναειπα
-Ελα τωρα Αλι!Δεν απαντησα και εκλεισα τα ματια μου.Η Μεγκαν εκανε λιγες ακομη φιλοτιμες προσπαθειες και αφου ειδε ότι δεν θα απαντουσα επεσε και κοιμηθηκε.
 Το πρωι όταν ξυπνησα ευτυχως ηταν Κυριακη και ετσι δεν θα ημουν αναγκασμενη να δω τον Ντανιελ.Η Μεγκαν απ’ την άλλη μου ανακοινωσε ότι ηθελε να με μαθει πώς να κρυβω τους κυνοδοντες όταν χαμογελαω και ότι θα ερχοταν και ο Τομας.Και όπως ειπε οντως η πορτα χτυπησε μετα από λιγο.Η Μεγκαν πηγε και ανοξε.
-Ει.Της ειπε εκεινος και μπηκε μεσα.
-Γεια.Απαντησε εκεινη.Εγω καθομουν οκλαδον στο κρεβατι και μολις με ειδε μου χαμογελασε.
-Γεια Τομ.Του ειπα.Εκεινος με κοιταξε απορημενος αλλα δεν ειπε τιποτα.Μολις αυτό καθησε στην καρεκλα του γραφειου και η Μεγκαν στην άλλη καρεκλα διπλα του τους ειπα
-Λοιπον τι κανω?
-Καταρχην  το να σκεφτεσαι ποσο ωραια μυριζει ο άλλος δεν βοηθα.Οποτε δεν πρεπει να σκεφτεσαι την μυρωδια.Μου ειπε ο Τομας.
-Όχι την μυρωδια.Το χω!Ειπα
-Βασικα δεν πρεπει να κατις συκγεκριμενο.Ειπε η Μεγκαν ανασηκονοντας τους ομους.
-Χαμογελα.Μου ειπε ο Τομας.Εγω το εκανα.
-Φαινονται.Ειπε η Μεγκαν.
-Ουπς.Εκανα εγω.
-Δεν πειραζει θα συνηθισεις είναι αρχες ακομα.Μου ειπε ο Τομας.
-Συμφωνω.Τελος μαθηματος.Ειπα και αρχισαμε να γελαμε.
-Ει αληθεια τι εγινε χθες?Ολα καλα?Μας ρωτησε ο Τομας.Εγω και η Μεγκαν ανταλλαξαμε ένα βλεμμα.
-Μας βρηκε ενας λυκανθρωπος.Ειπα εγω.Ο Τομας γουρλωσε τα ματια.
-Και πως ειστε..
-Ζωντανες?Προτεινε η Μεγκαν.Ο Τομας εγνεψε ναι.
-Εδώ είναι το τρελλο κομματι.Μας εσωσε ο Ντανιελ.Του ειπε.
-Ουοου.Αληθεια?Μετα κοιταξε εμενα
-Σε θελει πολύ.Μου ειπες
-Εγω απ την άλλη όχι οποτε..Ειπα ανασηκονοντας τους ομους.Ενιωθα το βλεμμα της Μεγκαν πανω μου αλλα δεν ειπε κατι.
-Και εσυ εισαι ενταξει?Ρωτησε ο Τομας την Μεγκαν
-Ναι μια χαρα.Αν και ακουσα λιγο κραξιμο αλλα θα επιζησω.Τον διαβεβαιωσε γελωντας.
  Η υπολοιπη μέρα περασε γρηγορα χωρις να γινει τιποτα σημαντικο και ευτυχως δεν συναντησα καθολου τον Ντανιελ.Ετσι ηρθε η δευτερα.
-Τι εχεις πρωτη ωρα?Με ρωτησε η Μεγκαν καθως ετοιμαζομασταν.
-Θεωρια παλι.Εσυ?
-Αυτοαμυνα.Απαντησε
-Γιατι περνεις παντα τα ωραια?Παραπονεθηκα και εκεινη γελασε.
  Η Θεωρια αν και ηταν βαρετη σημερα στην ταξη μου για καποιο λογο υπηρχαν πολλοι ψθηροι.Ο Ντανιελ ηταν παλι μαζι μου-αμαν πια δηλαδη-και δεν σταματαγε να μου χαμογελαει με ένα εντελως ηλιθιο χαμογελο.
-Φυσικα ολοι ξερετε για τους φυσικου εχθρους μας.Τους λυκανθρωπους.Τοση ωρα δεν εδινα προσοχη αλλα όταν ο κος.Ταννερ αναφερε τους λυκανθρωπους φυσικα αρχισα να δινω προσοχη.
-Μεταμορφωνται σε τεραστιους λυκους στην πανσεληνο και ένα δαγκωμα τους μπορει να μας σκοτωσει.Ξεροκαταπια και το μυαλο μου ξαναεπαιξε την σκηνη στο δασος.Δεν μπορουσα να ξεχασω τα ματια του.Τοσο ιδια με του Ντανιελ και του Μπριαν.Σηκωσα το χερι μου.
-Ναι Αλισον?Μου εδωσε τον λογο
-Και όταν γινονται λυκοι…γνωριζουν οσο γνωριζαν ενώ ηταν ανθρωποι?Η απλα λειτουργουν μονο με το ενστικτο του λυκου?Ρωτησα.Ενιωθα το βλεμμα του Ντανιελ πανω μου.
-Σπανια οι λυκοι εχουν τις ανθρωπινες αναμνησεις τους .Μου απαντησε.Εγω εγνεψα καταφατικα και εκεινος συνεχισε την παραδοση του.
-Και πρεπει να προσεχετε ακομη και αν είναι ανθρωποι.Μπορουν να ακουσουν τους χτυπους της καρδιας σας και να καταλαβουν ποτε λετε ψεματα.Μας ειπε και τοτε χτυπησε το κουδουνι.Ολοι σηκωθηκαν και εφυγαν γρηγορα εκτος από τον Ντανιελ φυσικα που κατά τυχη αποφασισε να φυγει όταν εφυγα εγω.
-Θα σταματησεις να ασχολεισαι μαζι μου?Τον ρωτησα λιγο πριν μπουμε στην καφετερια οπου θα συναντουσα την Μεγκαν και τον Τομας.
 Εκεινος μου χαμογελασε ειρωνικα.
-Γιατι να σταματησω να σε ακολουθω όταν η θεα από πισω είναι πολύ ενδιαφερον?Οκ πραγματικα χαιρομουν πολύ που δεν κοκκινιζα!Χωρις να ξερω τι να του απαντησω μπηκα στην καφετερια και μολις εντοπισα τα παιδια πηγα γρηγορα εκει αλλα ηταν τοσο αποροφημενοι στν σηζητηση που ουτε καν με προσεξαν.
-Για πιο πραγμα μιλατε ολοι?Ρωτησα
-Ο γεια!Ειπε ο Τομας
-Ο Ντανιελ χωρισε την Ελεανορ!Μου ανακοινωσε η Μεγκαν.Ο φιλε.Γιατι δεν μου ακουγοταν καλο αυτό τωρα?
-Λες να σε γουσταρει γουσταρει?Με ρωτησε μετα
-Σκασε!Της ειπα και τσιπμησα λιγες από τις τηγανιτες πατατες που ειχα παρει.
-Είναι πιθανο.Η απλα παραμενει κοπανος.Ειπε ο Τομας.
-Να ενας φυσιολογικος ανθρωπος!Αναφωνησα και εδειξα τον Τομας ο οποιος μου χαμογελασε
-Σοβαρολογω ξερεις.Επισυμανε η Μεγκαν.
-Και εγω.Με θελει μονο για πηδημα.Ειπα εγω.
-Μεγκα ν εχει δικιο.Ξερω περισσοτερο καιρο τον Ντανιελ πιστεψε με.Συμφωνησε ο Τομας.
-Ποτε δεν ξερεις ισως εισαι η μια και μοναδικη.Μου ειπε.Δεν αντεξα και αρχισα να γελαω.
-Ο νομιζεις ότι είναι αστειο που με χωρισε?Ακουσα μια γυναικεια φωνη πισω μου.Γυρισα και ειδα την Ελεανορ με θυμωμενη εκφραση και τα χερια στην μεση.
-Ε?Ηταν η μονη μου αντιδραση.
-Με παρατησε εξαιτιας σου!Μου φωναξε
-Εξαιτιας μου?Δεν εκανα τιποτα!
-Δεν μπορει καπου θα βαλες το χερακι σου.Μου ειπε ειρωνικα
-Δεν φταιει η Αλισον επειδη ο δικος σου σε βαρεθηκε.Της ειπε η Μεγκαν.
-Εσυ γιατι πεταγεσαι?Η φιλη σου δεν μπορει να υπερασπιστει τον εαυτο της?Αυτο ηταν.Σηκωθηκα ορθια μπροστα της.
-Ακου κοριτσακι μου.Δεν εχω ιδεα γιατι σε παρατησε αλλα ο λογος ημουν εγω μιας και δεν τον παω καν.Μηπως φταις εσυ οποτε?Της ειπα ειρωνικα
-Θα μου το πληρωσεις αυτό.Μου ειπε και εφυγε την ωρα που χτυπησε το κουδουνι.
 Για πρωτη φορα το επομενο μαθημα μου αρεσε.Επιτελους κατι διασκεδαστικο.Αυτοαμυνα και Επιθεση.Ολοι οι μαθητες ειχαμε παει στο γυμναστιριο.Ηταν αρκετα ευρυχωρο και τριγυρω υπηρχαν πολλα παραθυρα και διαφορα οργανα γυμναστικης.Ο Καθηγητης που το διδασκε μου συστηθηκε ως  Μαρκ Γουολτερς.
-Ποιο είναι το στοιχειο σου?Με ρωτησε
-Η φωτια.Απαντησα περηφανα.
-Εμαθες να την χρησιμοποιεις καθολου?
-Μονο να την εμφανιζω στα χερια μου.
-Θελουμε δουλεια εδώ και οι υπολοιποι συμαθητες σου είναι προχωρημενοι αλλα υπαρχει κατι που μπορω να κανω.Ειπε και κοιταξε τριγυρω.
-Ντανιελ?Φωναξε.Ο Ντανιελ τον κοιταξε.
-Ναι?Ρωτησε.Ο κος Γουολτερς του εκανε σημα να ερθει και εκεινος υπακουσε.
-Η Αλισον από δω είναι καινουργια όπως ξερεις.Μιας και εισαι χρηστης φωτια θελω να της μαθεις μερικα πραγματα.Του ειπε αφηνοντας με παγωμενη στην θεση μου, ανικανη να κανω το οτιδηποτε παρα να κοιταω τον Ντανιελ, ο οποιος ειχε ενα μισο χαμογελο ζωγραφισμενο στα χειλη του.