Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 11

 Σκαρφαλωσα από τα καγκελα και βγηκα από την ασφαλεια της Ακαδημιας.Τωρα δεν ηθελα κανεναν.Ηθελα απλως να ειμαι μονη μου.Προχωρησα λιγο και τελικα καθησα κατω από ένα δεντρο και αρχισα να κλαιω.Δεν μπορουσα να το αποτρεψω.Η μητερα μου,η Μακενζι,ο Ντανειλ και τωρα τσακωθηκα και με την Μεγκαν.Υπεροχα.Τα ειχα παει τελιεα.Γιατι όλα πηγαιναν τοσο στραβα?

-Αλι?Κοιταξα πανω και ειδα τον Μπραιαν.Ετριψα γρηγορα τα ματια μου ενώ αυτος γονατισε διπλα μου.

-Τι εγινε?Με ρωτησε

-Τιποτα.Ειπα και εφερα τα γονατα μου στο στηθος μου αγκαλιαζοντας τα.

-Γι αυτό κλαις?Ρωτησε ξανα.Γυρισα και τον κοιταξα.

-Δεν εκλεγα.Του ειπα.Ανασηκωσε το φρυδι του.

-Καλα…ισως..Παραδεχτηκα.

-Πες μου.Μου ειπε και με κοιταξε με τα σμαραγδενια ματια του.

-Απλα….τσακωθηκα με την κολλητη μου και…με τον τυπο που φιληθηκαμε χθες και μου λειπει η μαμα μου και η αδερφη μου.Του ειπα.

-Είναι λογικο να σου λειπει η οικογενεια σου.Αλλα γιατι αναφερθηκες μονο στην μητερα σου και στην αδερφη σου?Ρωτησε

-Ο πατερας μου μας εγκατελειψε.Απαντησα.

-Oου.

-Ει δεν υπαρχει περιπτοση να μεταμορφωθεις και να με σκοτωσεις ε?Τον ρωτησα θελοντας να αλλαξω θεμα..Εκεινος χαμογελασε.

-Όχι.Μονο στην πανσεληνο μεταμορφωνομαι.Με καθησυχασε.

-Α.Ηταν το μονο που ειπα.Αμηχανη σιωπη.Ηθελα να κανω την αρχη αλλα δεν ειχα ιδεα τι να πω.Ευτυχως ο Μπραιαν  με εβγαλε από την δυσκολη θεση.

-Θες να σε αφησω?Με ρωτησε.Δεν ηξερα.Ηθελα αραγε να με αφησει μονη?

-Όχι.Ειπα τελικα.

-Τι εγινε με την κολλητη σου και το αγορι σου και τσακωθηκατε?Με ρωτησε

-Η πρωην του μου ειπε ότι ο Ντανιελ αλλαζει τις γυναικες σαν τα πουκαμισα και ότι απλα με θελει για-καταλαβες τελοσπαντων.Ειπα

-Ναι.Εμ..Ντανιελ ειπες?Ρωτησε.Εγνεψα ναι.

-Και εσυ την πιστεψες?Εννοω ειπες ότι ηταν πρωην του σωστα?Λογικα ζηλευει.Απαντησε.

-Ναι αλλα ουτε εμεις…εχουμε σχεση ακριβως.Ειναι καπως μπερδεμενο το θεμα.Ειπα ανασηκονοντα τους ομους.