Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 28

 -Θα καθεσαι για πολύ στην πορτα?Ρωτησε καθως ξαπλωσε στο κρεβατι διπλα στην Μεγκαν

-Βολευτηκες?Τον ρωτησε

-Πολύ!Απαντησε εκεινος χαμογλωντας με ένα στραβο χαμογελο.Εγω καταφερα να κλεισω την πορτα και πηγα κοντα τους.Σκαρφαλωσα στο κρεβατι και καθησα διπλα στον Ντανιελ.Τι ηταν αυτό μολις τωρα?Πως στο καλο ειχα καταλαβει ότι ηταν ο Ντανιελ?Και που κολαγε αυτό το γαργαλητο στον λαιμο μου?

-Αν θελετε να φυγω εγω δεν φευγω ε!Ειπε η Μεγκαν

-Μα δεν θελουμε να φυγεις.Ειπα

-Εσυ.Μου ειπε ο Ντανιελ χαμογελωντας μου.Εγω τον χτυπησα με τον αγκωνα μου.Ακομα όμως δεν μπορουσα να βγαλω από το μυαλο μου τι ειχε γινει..Και μετα θυμηθηκα και κατι άλλο.Το πρωι στο προαυλιο πριν ερθει ο Ντανιελ ειχα ξανανιωσει αυτό ο γαργαλητο στο σβερκο μου…Και αυτό δεν ηταν συμπτωση.Ηταν αραγε επειδη ανταλαξαμε αιμα χθες?Αλλα και παλι…δεν εβγαζε νοημα..Να μπορω να τον διαισθανομαι?Αυτο ηταν τρελλο.Βεβαια τελευταία πολλα πραγματα ηταν τρελλα και δεν εβγαζαν νοημα στην ζωη μου αλλα και παλι

-Που ταξιδευεις?Ρωτησε ο Ντανιελ βγαζοντας με από τις σκεψεις μου.Βλεφαρισα και τον κοιταξα.

-Τι-τιποτα.Αποκριθηκα.Ο Ντανιελ σηκωθηκε και επιασε το πιγουνι μου αναγκαζοντας με να τον κοιταζω στα σμαραγδενια ματια του.

-Κατι εχεις.Ειπε

-Δεν εχω κατι.Ειπα γελωντας με την εκφραση του.Ηταν σοβαρος.Και δεν τον ειχα ξαναδει ετσι.

-Παιδια μην μου πειτε ότι θα αρχισετε να βγαζετε τα ματια σας τωρα!Παραπονεθηκε η Μεγκαν.Αργα και αβεβαια ο Ντανιελ πηρε το βλεμμα μου από πανω του και κοιταξε την Μεγκαν.

-Θα προσπαθησω να συγκρατηθω.Της ειπε και μετα ξαναγυρισε σε εμενα.Εγω του χαμογελασα.Κατι ειχε γινει από τοτε που ανταλαξαμε αιμα.Κατι ειχε αλλαξει.

-Θεε μου οι δυο σας.Ειμαι και εγω εδώ!Παραπονεθηκε η Μεγκαν

-Καποια ζηλευει?Προτεινα

-Γιατι δεν πας στον Τομας.Αυτο  ηρθε από τον Ντανιελ.Η Μεγκαν τον κοιταξε με ένα δολοφονικο υφος αποφευγωντας να απαντησει.

-Εχει δικιο.Ειπα εγω εισπρατοντας ένα χαμογελο ικανοποιησης από τον Ντανιελ

-Δεν ανοιγω τετοια συζητηση με αυτόν εδώ.Ειπε η Μεγκαν και εγνεψε προς τον Ντανιελ

-Με πληγωνεις αλλα ετσι κι αλλιως λεω να φευγω.Περασε η ωρα.Ειπε και με κοιταξε.

-Οου.Καλα.Αποκριθηκα.Ο Ντανιελ χαιδεψε απαλα το μαγουλο μου με τον αντιχειρα του.

-Τα λεμε αυριο μωρο μου.Ειπε και εφερε τα χειλη του στα δικα μου.

-Καληνυχτα.Του ειπα μολις με αφησε.

-Καληνυχτα κοριτσια.Και με αυτό εφυγε.

  Προφανως δεν θα του μιλουσα σημερα αλλα επρεπε να του μιλησω.Δεν ηταν τυχαιο που ενιωθα αυτό το γαργαλητο στο σβερκο μου όταν ηταν ο Ντανιελ κοντα.Ουτε ότι καταλαβα ότι είναι αυτος πριν καν ανοιξω την πορτα.

  Μετα από λιγο εγω και η Μεγκαν πεσαμε για υπνο.Την επομενη μέρα σηκωθηκαμε και πηγαμε σχολειο.Πρωτη ωρα ειχα Αυτοαμυνα και ειδικευση ενώ η Μεγκαν Θεωρια.Μολις μπηκα στο γυμναστιριο δεν ενιωσα το γαργαλητο στο σβερκο μου που σημαινε ότι μαλλον ο Ντανιελ δεν ηταν εκει.Ηταν όμως δυστηχως η Ελεανορ η οποια με κοιταξε μολις μπηκα μεσα.Εγω προσπαθησα να την αγνοησω.Επρεπε να βρω τον Ντανιελ στο διαλειμα και να του μιλησω.Ο Καθηγητης μας χωρισε σε ζευγαρια για να εξασκηθουμε και δυστηχως ημουν με την Ελεανορ.

-Ψαχνεις τον Ντανιελ?Με ρωτησε όταν ηρθε μπροστα μου.

-Να μην σε νοιαζει.Ειπα κοφτα

-Ηρεμα μαζι μου.Ξερεις ότι μπορω να καψω εσενα και το αγορακι σου οποτε θελησω.Ειπε ειρωνικα

-Δεν είναι το αγορι μου.Ψιθυρησα.

-Ξεκινηστε.Ειπε ο καθηγητης.Και πριν προλαβω να κανω το οτιδηποτε βρεθηκα να πεταγομαι στο τοιχο.Χτυπησα με την πλατη και επεσα κατω.Η Ελεανορ γελασε.Θεε μου ηθελα να την σκοτωσω!  Σηκωθηκα και της εριξα μια φλογινη μπαλα την οποια σταματησε στον αερα.Την κρατησε εκει για λιγο και μετα την εστειλε παλι πισω σε εμενα.Αναγκαστηκα εσκυψα για να την αποφυγω.

-Καποια είναι πολυυ αχρηστη.Σχολιασε ριχνοντας με παλι κατω με τον αερα.

-Και καποια πολύ ψωνιο.Σχολιασα με την σειρα μου και σηκωθηκα ετοιμη να επιτεθω αλλα κατεληξα παλι κατω.Η Ελεανορ ξαναγελασε.

-Θεε μου και θες να εχεις και τον Νταν μετα.Καλυτερα με το σκυλακι.Ειπε.Αυτην την φορα με το που σηκωθηκα ετρεξα μπροστα της και την επιασα απ τον λαιμο.

-Σκασε.Της ειπα προσπαθωντας να ακουστω απειλιτικη.Η Ελεανορ μου χαμογελασε.

-Μηπως ξεχναμε ποιος εχει το πανω χερι εδώ περα?Και με μια αποτομη κινηση επιασε το χερι μου και εμπηξε τα νυχια της μεσα στην σαρκα μου.

-Μην τολμησεις να φωναξεις.Μου ειπε.Ηθελα να φωναξω.Τα νυχια της που ηταν ακομα μπιγμενα στο χερι μου με πονουσαν.

-Τωρα τι ελεγα?Α ναι.Σχετικα με εσενα κα το σκυλακι σου

-Μην τον λες ετσι.Τον λενε Μπραιαν.Ειπα μεσα από τα δοντια μου.

-Το ξερω αυτό απλα ξερεις τωρα..Λυκος..σκυλος.Ποια η διαφορα?Λοιπον όπως ελεγα..Μαζι του κανε ότι θες αλλα ο Ντανιελ είναι δικος μου.Παντα ηταν και παντα θα είναι.Και τοτε ενιωσα το γαργαλητο στο σβερκο μου.Η πορτα του γυμναστιριου ανοιξε και μπηκε μεσα ο Ντανιελ.

-Συγγνωμη που αργησα.Πεταξε γρηγορα στον καθηγητη και χωρις να περιμενει απαντηση ηρθε προς το μερος μας.Η Ελεανορ μολις τον ειδε τραβηχτηκε.Ο Ντανιελ την αγροιοκοιταξε και μετα εστρεψε το βλεμμα του σε μενα.

-Εισαι καλα?Ρωτησε

-Ναι..Ειπα τιναζοντας το χερι μου.

-Πονας.Ειπε.Αυτο δεν ηταν ερωτηση

-Λιγο αλλα ειμαι ενταξει.Πως ηξερες…?

-Το ενιωσα…Δεν ξερω πως αλλα..το καταλαβα ότι πονουσες.Ειπε

-Πισω στην προπονηση παιδια.Ντανιελ ελα εδώ.Ειπε ο καθηγητης.

-Πρεπει να μιλησουμε.Μου ειπε και εγω εγνεψα καταφατικα.Ο Ντανιελ αγροιοκοιταξε αλλα μια φορα την Ελεανορ και πηγε στον καθηγητη.

-Τι ηταν αυτό?Απαιτησε να μαθει η Ελεανορ.

-Μην τολμησεις να το ξανακανεις αυτό.Της ειπα

-Με φοβασαι.Καλο αυτό.Κοιταξα τις ξανθες της μπουκλες και συγκεντρωθηκα εκει

-Ετσι πρεπει.Να με φοβα-α!Τσιριξε καθως τα μαλλια τις στις ακρες αρπαξαν ελαφρως φωτια.Χαμογελασα περηφανα στον εαυτο μου αλλα δυστηχως επρεπε να σβησω την φωτια.Η Ελεανορ επιασε τις ακρες των μαλλιων της που ειχα καψει.

-Καποια μαλλον χρειαζεται νέο χτενισμα.Την κοροιδεψα.

-Εσυ μικρη σκυλ-Και τοτε χτυπησε το κουδουνι.Της χαμογελασα ειρωνικα και της γυρισα την πλατη πηγαινοντας εξω.Ο Ντανιελ με προλαβε και περπατησε διπλα μου.

-Τι ηταν αυτό?

-Η σινηθυσμενη Ελεανορ.Ειπε κοιτωντας το χερι μου.Δυστηχως για μενα ειχε μεινει σημαδι απ τα νυχια της.Ο Ντανιελ μπηκε μπροστα μου κοβοντας μου τον δρομο.

-Όχι εννοω…Όταν πονουσες..Το ενιωσα.Ειπε.

-Και εγω αισθανομαι την παρουσια σου κάθε φορα που εισαι κοντα..Πριν καν πλησιασεις.Προσπαθησα να του εξηγησω

-Τι εννοεις?Ρωτησε απορημενος.

-Δεν ξερω πώς να το εξηγησω αλλιως…Όταν ηρθες στο δωματιο μου χθες,πριν ερθεις ενιωσα λες και κατι με γαργαλουσε στο σβερκο και μετα ηρθες και ηξερα ότι ησου εσυ πριν ανοιξω.Το ιδιο και στο προαυλιο.Του ειπα

-Είναι περιεργο.Σχολιασε

-Και συμβαινει από τοτε που ανταλαξαμε αιμα.Ειπα χαμηλονοντας την φωνη μου.

-Δεν ξερω γιατι γινεται αυτό.Πραγματικα.Παμε στην βιβλιοθηκη.Μου ειπε πιανοντας με από το χερι.Εγω αποτραβηχτηκα.

-Περιμενει η Μεγκ στην τραπεζαρια.Ειπα

-Θες να μαθεις τι τρεχει η όχι?Ηθελα εννοειται πως ηθελα.
  Ετσι μετα από λιγο ημασταν στην βιβλιοθηκη της Ακαδημιας ψαχνοντας στα βιβλια.

-Δεν καταλαβαινω τι ψαχνουμε.

-Μην γκρινιαζεις Αλι.Κατι θα βρουμε.

-Δεν γκρινιαζω!Γυρισε και με κοιταξε με ένα ειρωνικο χαμογελο.

-Σκασε και ψαχνε.Του ειπα αν και δεν πιστευα ότι θα βρισκαμε κατι.Και ειχα δικιο.Μεχρι που χτυπησε το κουδουνι δεν βρηκαμε τιποτα.

-Να παρει!Ειπε ο Ντανιελ

-Καλα σοβαρα περιμενες να βρεις κατι εδώ περα?Τον ρωτησα

-Δεν σε ειδα να σκεφτεσαι κατι καλυτερο κυρια εξυπνη.Τελος παντων.Τι εχεις τωρα?Ρωτησε

-Θεωρια.Απαντησα

-Α ωραια.Και εγω.Ειπε καθως αρχισαμε να περπαταμε προς την ταξη.

  Τουλαχιστον τωρα ηξερα ότι και αυτος..με διαισθανοταν?Ναι κατι τετοιο…Αλλα επρεπε να μαθουμε περισσοτερα γι αυτό.Μολις μπηκαμε στην ταξη ο Ντανιελ καθησε πισω μου.Η Μεγκαν δεν ηταν τριγυρω οποτε ειχε άλλο μαθημα.Δεν περασαν ουτε καν μερικα λεπτα απ όταν ο καθηγητης αρχισε την παραδοση όταν ενιωσα τον Ντανιελ να με σκουνταει με ένα στυλο στην μεση.Με το ζορι κρατηθηκα να μην πεταχτω.

-Μην το κανεις αυτό.Ψιθυρησα

-Γιατι?Ρωτησε

-Γιατι γαργαλιεμαι!Απαντησα.Ο ΝΤανιελ χαμογελασε πονηρα.

-Ενιδαφερον.

-Σκασε.Του ειπα και γυρισα μπροστα.

  Για το υπολοιπο της ωρας ευτυχως δεν με ενοχλησε.Αλλα εγω ειχα το μυαλο μου αλλου.Πως στο καλο θα μαθαιναμε τι ετρεχε με εμας?Τι μας εδενε?Τι μας εδενε?Πως μου ηρθε αυτό τωρα..Και τοτε χτυπησε το κουδουνι κανοντας με να πεταχτω.Ο Ντανιελ από πισω μου γελασε.

-Φοβηθηκες?Ρωτησε ο Ντανιελκαθως σηκωθηκε και ηρθε διπλα μου.

-Σκασε.Του ειπα καθως σηκωθηκα.

-Ελα παμε στην βιβλιοθηκη.

-Μα εκει ημασταν και δεν βρηκαμε κατι.Παραπονεθηκα.

-Ψαξαμε παντου?Οχι.Τοτε θα παμε.Ειπε αρπαζοντας με από το χερι.Και τοτε προσεξα τον καρπο του.

-Ντανιελ..Μουρμουρισα γυρνωντας τον καρπο του.Υπηρχαν σημαδια από νυχια..Σαν να λεμε τα σημαδια από τα νυχια της Ελεανορ στον δικο μου καρπο.Ο Ντανιελ κοιταξε το χερι του και μετα ξανα εμενα.

-Τι τρεχει με εμας?Ρωτησε.Λες και εγω ηξερα.

-Ει!Που χαθηκες εσυ?Μας διεκοψε η φωνη της Μεγκαν.Αφησα το χερι του Ντανιελ και γυρισα προς το μερος της.

-Σορρυ.Της ειπα

-Αλι.Ειπε ο Ντανιελ

-Αμ..παμε στην βιβλιοθηκη.Ερχεσαι?Την ρωτησα

-Τι να κανουμε εκει?Ρωτησε

-Μεγαλη ιστορια θα σου πω.

  Ετσι οι τρεις μας βρεθηκαμε ξανα στην βιβλιοθηκη.

-Ακομα να καταλαβω τι ψαχνουμε.Σχολιασε η Μεγκαν ακουμπωντας σε ένα από τα ραφια ενώ εγω και ο Ντανιελ ψαχναμε οποιοδηποτε βιβλιο.

-Κατι τρεχει με εμενα και τον Ντανιελ και προσπαθουμε να-

-Αλι.Με διεκοψε ο Ντανιελ.Γυρισα και τον κοιταξα αλλα αυτος ειχε καρφωμενα τα ματια του σε ένα βιβλιο.Τον πλησιασα.

-Βρηκες κατι.

-Κοιτα.Μου ειπε και μου εδειξε μια παραγραφο δινοτας μου το βιβλιο.

  ‘’Μερικες φορες όταν οι βρικολακες ανταλαζουν αιμα με οποιονδηποτε τροπο υπαρχει η περιπτοση να δημιουργηθει ενας δεσμος αναμεσα στους δυο.Θα μπορουν ο ενας να διαισθανεται την παρουσια του αλλου,λιγο πριν ο δευτερος ερθει κοντα στον πρωτο.Οτι νιωθει ο ενας το νιωθει και ο άλλος.Μερικες φορες όχι μονο τα συναισθηματα,αλλα και όταν καποιος τραυματιζεται ο άλλος θα το νιωθει.Θα ποναει και αυτος.Οταν ο ενας κινδυνευει ο άλλος θα το καταλαβαινει.Και αν ο δεσμος σπασει θα είναι εποδυνο’’

 Σηκωσα εντρομη το βλεμμα μου συναντονας τα πρασινα ματια του Ντανιελ.Αυτο δεν ηταν καλο.Καθολου.

-Ειμαστε δεμενοι.Ψιθυρησα