Επικίνδυνες Φιλίες

Κεφαλαιο 27

 Όταν χτυπησε το ξυπνητιρι το πρωι ηθελα να το πεταξω στον τοιχο.μετα θυμηθηκα όμως ότι ειχα iphoneκαι αν εκανα κατι τετοιο θα κατεληγα χωρις κινητο.Ετσι απλως το εκλεισα.

-Ας μην παμε την πρωτη ωρα.Μουρμουρισε νυσταγμενα ο Ντανιελ.Γυρισα και τον κοιταξα.Ειχα κοιμηθει στην αγκαλια του.Εκεινος μου χαμογελασε.

-Καλημέρα.Μου ειπε

-Καλημέρα..Απαντησα

-Πως εισαι?Ρωτησε

-Καλα.Γιατι?Ρωτησα

-Απλα ρωταω..Ξερεις μετα τα χθεσινα..Ακομα μπερδεμενη?Ειπε με ένα παιχνιδιαρικο χαμογελο.

-Γινεται να μην μιλησουμε για αυτό?Προτεινα

-Για το χθεσινο η για το μπερδεμενη?Ρωτησε.Εγω πηρα το μαξιλαρι διπλα μου και του το φερα στο κεφαλι.

-Τι?Απλα θελω να μου πεις αν-

-Ντανιελ!Βλεποντας την αντιδραση μου ο Ντανιελ αρχισε να γελαει.

-Σκασε!Ξαναειπα

-Κανε με.Απαντησε και εφερε το προσωπο του κοντα μου.Εγω του χαμογελασα και βαζοντας την παλαμη μου στο προσωπο του τον εσπρωξα πισω.

-Αυτό δεν ηταν αστειο!Παραπονεθηκε και ανακαθησε.

-Εμενα μου αρεσε.Απαντησα

-Κοριτσια..τι να πεις?Ειπε και τον ξαναβαρεσα με το μαξιλαρι.Μονο που αyτη την φορα το απεκρουσε,το πηρε και επιασε τα χερια μου.Μου χαμογελασε προκλητικα και με φιλησε.

-Αυτό παει να πει ότι σου αρεσε παρεπιπτοντως.Ψιθυρησε στο αφτι μου και με δαγκωσε παιχνιδιαρικα στον λαιμο κανοντας με να γελασω.

-Καλα ισως λιγακι.Τον πειραξα

-Λιγακι?Μηπως θες καμια επαναληψη για να αλλαξεις γνωμη?Ρωτησε

-Όχι Ντανιελ δεν χρειαζομαι επαναληψη.Του ειπα και εδιωξα λιγες τουφιτσες απα τα καστανα μαλλια του που επεφταν στα ματια του.

-Κριμα.Καποια άλλη φορα τοτε.Ειπε συνεχιζοντας να με κοιταει.

-Τωρα τι θα κανουμε?Θα κατσουμε εδώ?Τον ρωτησα

-Ναι…τι λες να κατσουμε εδώ ολη μέρα?Προτεινε

-Όχι όχι όχι.Ας κατσουμε εδώ την πρωτη ωρα αλλα μετα πρεπει να παμε και το ξερεις.Του ειπα

-Μια μέρα δεν εβλαψε ποτε κανεναν!Απαντησε

-Καλα μεινε εσυ εδώ εγω όμως θα παω.Αποκριθηκα

-Σπαστικια!Ειπε και με εσπρωξε με τον αγκωνα του.

-Μπα.Παω να ντυθω.Του ειπα και αφου σηκωθηκα και πηρα τα ρουχα μου πηγα στο μπανιο.Επλυνα το προσωπο μου,ντυθηκα και χτενιστηκα και βγηκα παλι εξω.

-Ετοιμη.Ειπα

-Όχι δεν εισαι.Ειπε και σηκωθηκε.Ηρθε μπροστα μου και  ξεκουμπωσε δυο κουμπια από το πουκαμισο μου και μετα μου χαμογελασε.

-Τωρα εισαι.Εγω κοιταξα προς τα πανω με απογνωση και εκλεισα ξανα αυτά τα δυο κουμπια.

-Ξενερωτη.Μου ειπε γελωντας καθως αρχισε να ντυνεται και αυτος.Εγω αγγιξα τον λιαμο μου στο σημειο που με ειχε δαγκωσει χθες το βραδυ.Δεν ενιωθα τιποτα μιας και οι βρικολακες θεραπευομασταν από μονοι μας γρηγορα.

-Αλι ελα λιγο.Μου ειπε και εγω πηγα κοντα του.

-Τι?Ρωτησα

-Κουμπωσε με.Μου ειπε.Τοτε παρατηρησα ότι οντως δεν ειχε κανει τον κοπο να κουμπωσει το πουκαμισο του.Γελωντας αρχισα να το κουμπωνω εγω αφηνοντας τα 4 τελευταία κουμπια ετσι ώστε να φενεται λιγο το στηθος του.

-Χμ..καλο.Μου ειπε και μετα εσκυψε και με φιλησε ξανα βαζοντας τα χερια του στην μεση μου.

-Το ξερεις ότι εκει εξω δεν θα με φιλησεις ετσι?Τον ρωτησα μολις με αφησε

-Γιατι?

-Ελεανορ?Σου λεει κατι?

-Ναι η πρωην μου.Απαντησε

-Που με μισει επειδη εγω φταιω που είναι πρωην σου και κατά συμπτωση δεν θα εργησει να πει σε ολους τι είναι ο Μπραιαν.Του θυμησα.Ο Μπραιαν…όχι.Δεν επρεπε να τον σκεφτομαι.Οχι τωρα.Οχι όταν ημουν με τον Ντανιελ…επρεπε όμως να του μιλησω..Αφου ξεκαθαριζα με τον εαυτο μου ποιον ηθελα πραγμα που ηταν δυσκολο.

  Μετα από λιγο φυγαμε μιας και η δευτερη ωρα θα αρχιζε γρηγορα.

-Τι εχεις τωρα?Με ρωτησε ο Ντανιελ

-Θεωρια.Παλι.Ειχαμε δυο ωρες σημερα.Απαντησα

-Κριμα.Εγω εγω ειδικευση νομιζω…Λοιπον τα λεμε.Μου ειπε και εσκυψε να με φιλησει αλλα τραβηχτηκα

-Ελα η Ελεανορ δεν είναι εδώ.Μου ειπε

-Όχι,δεν παιζω την τυχη του Μπραιαν κορωνα γραματα.Απαντησα.

-Αλι..σιγουρα δεν είναι σοβαρα τα πραγματα μεταξυ σας ετσι?Ρωτησε

-Όχι….Εχουμε τσακωθει κιολας τωρα.Του ειπα αν και μεσα μου ένα κομματι μου ευχοταν τα πραγματα να ηταν σοβαρα μεταξυ μας.

  Ετσι αφου αοχαιρετιστηκαμε αυτος πηγε στην ταξη του και εγω στην δικη μου.Μιας και ειχαμε ένα συνεχομενο δυωρο ειχαμε ένα δεκαλεπρο διαλειμα μεχρι την επομενη ωρα και εγω

-Ειιιι!!Ειπε χαρουμενα η Μεγκαν καθως βρεθηκε αποτομα μπροστα μου.

-Οκ…γεια.Απαντησα διστακτικα

-Τι εγινε χθες?Ρωτησε κοιταζοντας με με ένα χαμογελο περιμενοντας να της πω κάθε λεπτομερια.

-Εμ..τιποτα δεν-

-Το κανατε ετσι?Μουρμουρισε ώστε να το ακουμε μονο εμεις.

-Εγω…Περασα νευρικα το χερι μου μεσα από τα καστανα μαλλια μου χωρις να εχω τι να της πω.

-Ο θεε μου ημουν σιγουρη!!Και????Πως ηταν?

-Δεν  νομιζω ότι είναι το καλυτερο μερος για να το συζητησουμε αυτό.Ψιθυρησα

-Ναι ισως εχεις δικιο σε αυτό αλλα μην νομιζεις ότι θα την γλυτωσεις!Μου ειπε.Παλι καλα εκεινη την ωρα μπηκε μεσα ο κος.Ταννερ..ακολουθομενος από την Ελεανορ δυστηχως.Ειχε το ιδιο μαθημα με εμενα να παρει.Και καθησε ακριβως πισω μου.Περνωντας από διπλα μου μου χαμογελασε.Οκ  επρεπε να ηρεμησω..Δεν ηταν δυνατον να ξερει ότι ημουν με τον Ντανιελ.Δεν υπηρχε καμια απολυτως περιπτοση.

  Μολις ο καθηγητης αρχισε την παροδοση εγω συγκεντρωθηκα εκει προσπαθωντας να ξεχασω την Ελεανορ.Πραγμα που ευτυχως δουλευε καπως.Σημερα μας εξηγουσε τι να κανουμε αν τυχει και καποιος ανθρωπος καταλαβει τι ημαστε και μας εξηγουσε πώς να τον υπνωτισουμε.Εγω  κοιταξα εξω απ το παραθυρο.Το βλεμμα μου ασυναισθητα επεσε στο φεγγαρι.Απ ότι φαινοταν ειχε λιγο ακομα για να γεμισει.Για μισο λεπτο…Αν σημερα ηταν τριτη και το φεγγαρι χρειαζοταν λιγο ακομα για να γεμισει..Σηκωσα το χερι μου.

-Ναι Αλισον?Ρωτησε ο καθηγητης

-Εμ..ξερετε ποτε εχουμε πανσεληνο?Ρωτησα

-Παρασκευη και μιας και μου το θυμησες δεν θα διανοηθει κανεις σας να φυγει εκεινο το βραδυ γιατι όπως καταλαβενετε οι λυκανθρωποι θα είναι τριγυρω.Και ολοι ξερετε ότι μονο ένα δαγκωμα τους αρκει

-Για να μας σκοτωσει.Ολοκληρωσε δυνατα η Ελεναορ

-Ακριβως.Της ειπε ο κθηγητης και συνεχισε την παραδοση.Αμεσως ενιωσα ενα ελαφρυ σπρωξιμο στην πλατη.Γυρισα και κοιταξα την Ελεανορ καταματα.

-Γιατι ρωτησες?Σχεδιαζες κανενα ρομαντικο ραντεβουδακι κατω από την πανσεληνο με τον λυκο?Ρωτησε ειρωνικα με την φωνη της να σταζει δηλιτιριο.Θεε μου την μισουσα αυτην την κοπελα

-Κανε σε ολους μας μια χαρη και βγαλε τον σκασμο.Απαντησα κοφτα

-Αμυνεσαι.Χα είναι γελιο.Τον θες και κανει μπαμ.Μου ειπε

-Απλα σκασε Ελεανορ!Ηθελα να φωναξω..οχι ηθελα να την χαστουκισω.Η Ελεανορ γελασε σιγανα και ξανακαθησε πισω στην θεση της.

  Μετα από αυτό το κουδουνι δεν αργησε να χτυπησει,και φυσικα πηγα κατευθειαν στην Μεγκαν.Χωρις να πουμε λεξη βγηκαμε εξω και πηγαμε στο προαυλιο.

-Ελεος!Ποση γκαντεμια πια?Γκρινιαξε.

-Εμενα μου λες?Νομιζεις ότι θελω να ειμαι εδώ στα γενεθλια μου?

-Τι παθατε εσεις?Ρωτησε ο Τομας

-Μαντεψε!Δεν μπορουμε να βγουμε την παρασκευη.Ανακοινωσε η Μεγκαν

-Γιατι?Ρωτησε ο Τομας και κοιταξε εμενα

-Θα εχει πανσεληνο τοτε.Αποκριθηκα ξεφυσωντας.Και τοτε ενιωσα ένα γαργαλητο στο σβερκο μου..Μονο που δεν υπηρχε κανεις πισω μου μιας και ο Τομας και η Μεγκαν στεκοντουσαν μπροστα μου.Αν ηταν κανενα ζουζουνι εκει περα πραγματικα θα αρχισα να τσιριζω.Μονο που όταν εβαλα το χερι μου δεν υπηρχε τιποτα.Και τοτε ηρθε ο Ντανιελ.Λογικα θα ηταν η ιδεα μου.

-Γεια  παιδια.Τι εχασα?Ρωτησε

-Δεν γινεται να βγουμε χαρης τον αδ-Ευτυχως η Μεγκαν σταματησε αλλα ο Τομας της εδωσε μια ερωτηματικη ματια.

-Είναι πανσεληνος.Ειπε σταυρωνοντας τα χερια μπροστα από το στηθος της

-Την παρασκευη?Ρωτησε ο Ντανιελ και οι τρεις μας γνεψαμε καταφατικα.

-Οου..τι κανουμε τοτε?Ρωτησε.Ολοι τους στραφηκαν σε μενα.Τα γενεθλια μου ηταν την παρασκευη και τοτε ηταν και η πανσεληνος.Ο Μπραιαν ειχε πει ότι ότι μεταμορφονταν ηταν πολύ λιγες οι πιθανοτητες να ξερει τι του γινεται.Οποτε αν μας εβρισκε το πιο πιθανο ηταν να μας επιτεθει..Αλλα παλι,ποιες ηταν οι πιθανοτητες να μας βρει?Το δασος ηταν αρκετα μεγαλο και αν πηγαιναμε πριν το φεγγαρι φτασει στον ουρανο θα ημασταν ενταξει.Αλλα τελιωναμε τα μαθηματα στις 12 και τοτε το φεγγαρι θα ηταν αρκετα ψηλα.Και ειχα πει και την Μακενζι ότι θα ερχοταν μαζι.Και εξαλλου ηθελα να ειμαι μαζι της όχι εδώ περα.

-Θα παμε.Απλα θα προσεχουμε πολύ οκ?Τους ειπα.

-Εισαι σιγουρη?Ρωτησε ο Τομας.Κοιταξα τον Ντανιελ.Δυο χρηστες φωτιας,ενας χρηστης νερου και ενας χρηστης αερα.Αν μας εβρισκε ο Μπραιαν θα μπορουσαμε να τον αντιμετωπισουμε…χωρις να τον πειραξουμε φυσικα.

-Ναι.Αν γινει κατι…θα βρουμε μια λυση.Ειμαστε καλη ομαδα.Αστειευτηκα

-Τοτε συμφωνησαμε.Θα συναντηθουμε στην καφετερια και θα την κοπανησουμε όπως παντα και θα παμε όπως τις άλλες φορες.Ειπε ο Ντανιελ

-Και οι καθηγητες?Εννοω δεν θα είναι πιο προσεκτικη μιας και θα εχιε πανσεληνο?Ρωτησα

-Ναι θα είναι.Και γι αυτό δεν θα παμε από εκει που παμε τις άλλες φορες.Ειπε ο Τομας.Ολοι μας τον κοιταξαμε.

-Θεε μου δεν προσεχετε καθολου τριγυρω εσεις ετσι?Θυμαστε το παλιο γυμναστιριο?Πριν χτισουν το καινουρηιο μεσα στην Ακαδημια?Ο Ντανιελ και η Μεγκαν εγνεψαν.Εγω δεν ειπα τιποτα.

-Λοιπον θα μπουμε εκει και τα παραθυρα βγαζουν κατευθειαν στο δασος.Ανακοινωσε

-Φιλε!Φυσικα!Το παλιο γυμναστιριο!Πως δεν το ειχα σκεφτει?Μονολογησε ο Ντανιελ

-Επειδη δεν εισαι αρκετα εξυπνος?Προτεινα κανοντας τον Τομας και την Μεγκαν να γελασουν ενώ ο Ντανιελ μου εριξε μια ματια λεγοντας μου να σκασω.

  Αφου τελιωσαν τα μαθηματα εγω και η Μεγκαν πηγαμε στο δωματιο και καθησαμε εκει.

-Εισαι σιγουρη για την παρασκευη?Ρωτησε

-Ναι.Ειναι τα γενεθλια μου και θελω να τα γιορτασω.Της ειπα

-Και αν εμφανιστει ο Μπραιαν?

-Θα τα καταφερουμε να ξεφυγουμε χωρις να τον πειραξουμε.Θα το χειριστω εγω και ο Ντανιελ.Απαντησα

-Βρε αγαπη μου μηπως να

-Όχι.Την εκοψα πριν πει οτιδηποτε.

-Καλα.Αλλα τουλαχιστον να παμε να παρουμε την αδερφη σου απ το σπιτι της.Προτεινε και ειχε δικιο.Αυτο δεν το ειχα σκεφτει.Το σπιτι μου ηταν κοντα στο δασος.

-Οντως.Θα την παρω μεσα στην βδομαδα να τα κανονισουμε.Της ειπα καθως πηρα το κινητο μου.

-Τι κανεις?Ρωτησε η Μεγκαν.

-Τιποτα.Απαντησα καθως πληκτρολογουσα τον αριθμο του Μπραιαν.Φυσικα δεν απαντησε.

-Ελα ξεκολα πια.Εχεις τον-Ει!!Δεεν μου ειπες για χθες!Ειπε ανυπομονα.

-Ναι..ε όπως καταλαβαινεις το καναμε.Της ειπε

-Και???Πως ηταν?

-Ηταν..τελεια.Στην αναμνηση χαμογελασα και εβαλα το χερι μου στον λαιμο μου οπου με ειχε δαγκωσει.

-Φανταζομαι.Ειπε.Την σκουντηξα κοιτωντας την αθωα.

-Ωχ..τι άλλο εγινε και εχεις τετοιο βλεμμα?Ρωτησε

-Εμεις…κατά καποιον τροπο..Ανταλαξαμε αιμα.Ηπιε και ηπια από αυτόν.Ειπε νιωθωντας ένα λεαφρο κοκκινισμα να απλωνεται στα μαγουλα μου αν και ηξερα ότι δεν γινοταν αυτό.

-Ο ναι!Το χω ακουσει ότι μερικοι βρικολακες το κανουν αυτό κατά την διαρκεια του σεξ..γινεται λεει πιο απολαυστικο!Ο ημουν σιγουρα ότι ο Ντανειλ θα το εκανε!Πες μου κι αλλα!Πως ηταν?Με ρωτησε

-Ωραιο.Πολυ για την ακριβεια.Ειπα

-Ελα τωρα!!!Λεπτομεριες!Ειπα ανυπομονα κοιτωντας με εχοντας ορθανοιχτα τα μαυρα ματια της.

-Δεν μπορω να το περιγραψω….Ηταν περιπλοκο.Οταν ηπιε από μενα ενιωσα τελεια σαν..σαν να πεταω στον ουρανο η κατι τετοιο…Σιγουρα εκανε την ολη ατμοσφαιρα πιο-

-Καυτη?Προτεινε συνεχιζοντας να με κοιταει ανυπομονα

-Ναι.Ηταν σαν..χμ..σαν να ειχα φτιαχτει χωρις όμως να εχω παρει ουσιες η κατι.Σαν ναρκοτικο.Αναριγησα στην σκεψη.

-Ο θεε μου!Πρεπει να το δοκιμασω αυτό καποια μέρα.Σχολιασε

-Με τον Τομας!Ειπα εγω

-Σκασε!Δεν παιζει κατι με τον Τομας εξαλλου…Ειπε κανοντας μια γκριματσα.

-Ναι αλλα φενεται ξεκθαρα οτι γουσταρετε ο ενας τον αλλον οποτε γιατι δεν κανει καποιος την κινηση?Ρωτησα

-Δεν ξερω.

-Θεε μου κανετε σαν πενταχρονα.Ειπα και τοτε ενιωσα ξανα εκεινο το γαργαλητο στο σβερκο μου.Εβαλα το χερι μου εκει αλλα δεν υπηρχε τιποτα παλι.Και τοτε χτυπησε η πορτα.

-Ποιος είναι?Με ρωτησε η Μεγκαν.Λες και εγω θα-

-Ο Ντανιελ.Απαντησα.Για μισο λεπτακι….Πως το ηξερα αυτό?Αλλα το ηξερα.Και όταν ανοιξα την πορτα οι σκεψεις μου επιβαιβεωθηκαν καθως ο Ντανιελ μπηκε μεσα.