Bad Bed Friends // Evans

Bad Bed Friends 24: "It's All Going To Be Fine."

Bir üniversite otobüsündeyim. Yukarıdaki sarı tutacağa uzanmış, kolumdaki acıyı göz ardı etmeye çalışıyorum. Yanımda Esther var. Tam önümde pembe çeketli bir üniversiteli oturuyor. Otobüsteki vaktini ise elindeki telefonla Facebook anasayfasını yenileyerek geçiriyor.

Sağ yanımda, saçlarının ucunu sarıya boyatmış bir bayan var. Uzanıyor ve hafif bir denge kaybı sonrası, uzun fakat ince camı açmayı başarıyor. Dengesini koruyamadığını fark ediyorum; yukarı baktığımda onun sarı tutacağının kopuk olduğunu görüyorum.

Otobüs tıklım tıklım.

Nihayet biri inmek için, hafif bir gürültü çıkaran şu kırmızı tuşa basıyor. Otobüs durmuyor ve ben o sesi duyuyorum; annemin sesini.

"Bayım?" diyor. "Burada ineceğiz, lütfen kenarda durabilir miyiz?"

Hemen Esther'in arkasında onu görüyorum. Kalbime anında tiz bir acı saplanıyor. Bunu beklemiyordum. Bunu hiç beklemiyordum.

Kısa sarı saçları aynı onu en son gördüğümdeki gibi özenle fön çekilmişti. Yüzünde onu klasik bir hava içerisine çeken sade makyajı vardı. Üzerindeki pudra rengi çeket, bana ne kadar yumuşak ve aynı zamanda ne kadar renkli olduğunu hatırlattı. Huzursuz yüzü nadiren gördüğüm bir ifadesiydi, fakat işte şimdi oradaydı.

Gözlerim, onun hemen arkasındaki adama kaydı. Babacığım... Gri saçları her zamanki gibi kısacık kesilmişti. Üzerinde bir mont ve altında kotu vardı. Spor ayakkabıları, en son onu gördüğüm gün, evden çıkarken giydiklerindendi. Her şey bana o son günü hatırlatıyor.