Fallen Angel

τα όνειρα μας στα χαμενα..

"Εγω φταιω έφυγε μαμα εγω φταιω" ειπε καθως ηταν εξω απο το θαλαμο που έβλεπε ολα αυτα τα μηχανήματα να ειναι συνδεμενα πανω του

"Κορη μου πρεπει να ελπιζεις τι είπαμε θυμάσαι? Ζουμε σε ενα τετοιο κοσμο που ολα πρέπει να τα περιμενεις εγω και ο πατέρας σου γυρισαμε πισω σε σενα μη ρωτάς το τι βρηκαμε μπροστά μας κλεισε τα ματια σου και φερε ολες τις στιγμές ευτυχίας που ζησατε"

Ενα λευκο φως τυφλωσε τα ματια του,ναι αυτό το μερος το ήξερε πολύ καλα ήταν ο παραδεισος του είχε λείψει τοσο η γαλήνη δεν αντεχε να ειναι κακος,ενας άγγελος σταθηκε μπροστά του

"Εμεις ειμασταν αδερφια θυμάσαι? Τα λαθη μπορουν να σβηστουν με τη μετανοια και εσυ έκανες εμπρακτη μετανοια γι αυτό θα γίνεις οτι αγαπούσες πάντα,θα γινεις κοινος θνητος ενας άνθρωπος με όνειρα που αγαπούσε τη ζωη χωρις προβλήματα θα γυρισεις πισω εχεις ακομα δρομο να ζησεις"

Το δακρυ της εσταξε επανω του

"Εγω φταιω ε εγω το εκανα"

Εκεινος της εσφιξε απαλα το χερι το σωμα του ήταν αποδυναμωμενο

"Τζειν..." σηκωσε το βλεμμα της και τον κοιταξε ξαφνιασμενη

"Μανωλη?? "

"Ειδα ενα ονειρο ειδα πως ζουσαμε σε μια άλλη εποχή πιο παλια ήμουν καταραμενος και εσυ με εσωσες ειχαμε και ενα παιδι δε σε στεναχωρουσα σε αγαπουσα αληθινα και ακομα το κανω και ως μπραιαν έτσι θα γινει ετσι πρεπει να γινει"

Εκεινη του χαμογελασε παραξενεμενη

"Ειναι θαυμα που εισαι ζωντανός φοβήθηκα μήπως σε χασω"

"Τέρμα τζειν ο δεύτερος μου εαυτος δεν υπαρχει ,καμια δυναμη δεν υπαρχει ,είμαι ενας άνθρωπος και νοιωθω ειδη ετοιμος να πεθανω στα χερια σου ειχαμε καποια ονειρα και θα τα κάνουμε πραγματικότητα δεν θα φοβασαι πια για οτι μου συμβει ειμαι εγω και ολα θα τα χτισω απο την αρχη ξέρω μόνο πως σαγαπαω από εκεί ξεκιναω"

"Θα έχουμε και παιδιά? Θα υιοθετησουμε? Θες στα αλήθεια??"

"Οχι τζειν η κορη μου θα σου μοιαζει θα την βλεπω και θα ξερω πως είναι κομματι μου και δικό σου θα ειναι απο τον ερωτα μας"

"Μα πως??"

"Θα κάνουμε δικα μας μωρα τζειν "

"Σαγαπω"

"Και εγω..."